We zijn er nog niet

Soms zie je vreemde dingen. Een vrouw die een man in een soort van open kooi duwt...ik moet zeggen dat ik dat ook niet elke dag zie. Ik reed terug van de stort, waar ik weer veel heen had gebracht. Ik denk dat we nu zo zachtjes aan wel naar de bovenste verdieping zullen gaan deze week. En wat daar allemaal achter deurtjes zit en op het ieniemieniezoldertje ligt...ik wéét het niet eens meer!

Gisterenavond gingen we naar R & M. Het idee was eerst dat er twee meiden zouden logeren, maar dat bleek niet zo handig. Ik heb al eerder gezegd dat ze een heel knus huisje hebben. Deze groene muur vind ik geweldig. En ze hebben veel planten...love it!!

We zouden spelletjes gaan doen. Dat deden we ook, maar dan buiten, het was heerlijk weer! Volleybal, altijd leuk! Daarna ook nog even 'tafelen' om de pingpongtafel. En toen weer naar binnen, want er waren veel muggen en die werden een beetje irritant. En het werd ook al een beetje donker.

Binnen keken we trouwfoto's, die we nog niet eerder hadden gezien, wat zijn ze mooi!!

We kwamen pas om 22.15 thuis. De jongste dames gauw naar bed gebracht en zelf vond ik het ook te laat om nog een blog te schrijven.

De laatste tijd, als ik Philip uitlaat, en tegenwoordig doe ik dat door een wat drukkere straat dan eerst om het rondje wat groter te maken, moet ik er vaak aan denken dat het in het begin van de Bijbel over een prachtige tuin, een paradijs gaat. Maar dat het aan het eind van de Bijbel over een stad gaat! De stad van God. Er zijn al heel wat mensen vertrokken uit de stad, omdat ze verlangde naar meer groen en meer ruimte. We willen eigenlijk terug naar die mooie tuin en dat is begrijpelijk, ik weet ook niet of ik mijn hele leven in de stad zal blijven. Maar we gaan naar een stad! En nu probeer ik met andere ogen naar de stad te kijken. Want er is veel gebrokenheid, maar er gebeuren ook hele mooie dingen. Vanochtend kwam ik iemand tegen toen ik Philip uitliet en ze vertelde, dat ze net terug van vakantie was en even met haar man buiten aan het wandelen was. Ze zagen een dronken vrouw en ze hebben haar handen gepakt en voor haar gebeden... wat een verdriet en pijn kwam er uit deze vrouw! Ze zei verder nog tegen me: 'We zijn nog niet in de hemel! We zijn er nog niet!!' Bij mij begint het dan te kriebelen...inderdaad, we zijn er nog niet, en zolang we er nog niet zijn, wil ik ook niet net doen alsof. Tot aan de dag dat Jezus terugkomt of dat ik zal sterven, wil ik leven met mijn hart al een beetje in de hemel, maar met mijn voeten (voorlopig) op stadse bodem en met dit gebed op mijn lippen: 
Onze Vader in de hemel

Uw Naam worde geheiligd

Uw koninkrijk kome

gelijk in de hemel, zo ook op de aarde,

zo ook in deze stad!

Deze foto kwam ik op Pinterest tegen, niet zelf gemaakt.