De politie had het veel te druk

Heel soms, maar niet zo vaak, fiets ik ook een ander rondje. In deze blog zie je vooral foto's van mijn fietsrondjes, daar doorheen probeer ik iets op 'papier' te zetten.

Ik heb 4 dagen gewerkt, nog 4 dagen te gaan. Het is een leuk gezinnetje, maar met een extra uitdaging erbij: alles moet in het Engels! Uiteindelijk lukt het allemaal wel, al gebeurt het vaak, dat zij de zin voor me af moeten maken. Dan herken ik het woord waar ik naar zocht, maar niet vond.

En wat zo leuk is... 'papa' maakt elke dag een verse soep voor de lunch en ik krijg elke dag een kommetje.

Courgettesoep

Broccolisoep

Pompoensoep

Heer-lijk!

Ik kreeg natuurlijk ook gelijk zin om mijn Engels bij te spijkeren en vond een gratis cursus. Ik leerde wanneer ik 'could have', 'would have' en 'should have' moet gebruiken. Ik dacht dat ik het aardig door had, maar de test bewees het tegendeel:(

Het lukt me wel om het te verstaan gelukkig. Dat komt vast omdat onze kerk Engelstalig is, ik lees Engelse boeken en luister Engelse podcast, maar Engels praten... ho maar! Wie wil elke dag even met mij oefenen door de telefoon? 😄

Grappig he, die 'kroontjes' op die eenden koppen?!

Zal ik het vertellen of niet?

Ja, ik doe het.

Mijn zwemmaatje en ik houden natuurlijk erg van buiten zwemmen in de winter. Vorige week hadden we afgesproken, maar... zijn we in plaats van te zwemmen koffie gaan drinken! Het was heerlijke koffie en ook in dit tentje onderweg naar het toilet kwam ik weer allemaal foto's tegen. Hier zit denk ik geen verhaal achter, maar gewoon lachende mensen.

Ja, het was een zwak momentje van ons allebei. Als excuus zou ik kunnen noemen dat M nog aan het herstellen was van een lelijke griep en ik nog steeds aan het herstellen was van m'n zweepslag. Maar... eigenlijk deden we het gewoon omdat dit ook weleens leuk en gezellig is! En het was tenslotte vakantie!

Een andere vakantiedag vierden we de verjaardag van m'n jongste zusje.

Een van haar dochters liet ons haar hamster zien. Wat een mooie witte!

We lunchten en gingen nog gauw even naar buiten. Het zou de hele middag regenen, maar het bleef droog totdat wij weer binnen waren.

Zo fijn als je dichtbij een natuurgebied woont.

Na de wandeling deden we nog het spel Codenames.

En de anderen speelden 100 potjes biljart op 100 verschillende manieren.

En opa deed ook mee.

Het was echt gezellig.

Nog even buiten fietsen... De ene keer in het donker en kijk ik mijn ogen uit en kan ik geen genoeg krijgen van de prachtige volle maan, die op de foto maar heel klein lijkt.

De andere keer in het licht en geniet ik van de zon die zich weer eens laat zien.

En vraag ik me af wat die persoon daar doet.

Misschien ook gewoon maar lekker zitten en genieten van het uitzicht op het water en de stad.

En een andere keer geniet ik weer van wie er voor me fietsen, zo'n leuk plaatje met die bloemen.

Gelukkig kreeg ik geen boete, want je mag natuurlijk geen foto's maken tijdens het fietsen. De politie had het veel te druk met een of ander protest voor Palestina.

Hier lopen ze over de brug.

Ik maakte er ook nog een filmpje van, omdat ze zo mooi zongen. Het duurde alleen niet meer zo lang. Daarvoor zongen ze 'Libre Palestina'.

 Mensen verlangen naar vrede... hongeren en dorsten misschien wel naar gerechtigheid.

Even serieus

'Ik ben benieuwd hoelang u dit volhoudt, mam'

Nou, toch al een hele week!

Elke dag fietste ik even, nu nog even vooral door weer en wind. Maar ik hoop dat ik zo kan gaan genieten van de overgang naar langere, lichtere, warmere avonden. Deze week fietste ik ook een paar keer wat vroeger, dan had ik 's avonds iets anders te doen.

Maar ook nog wel na het avondeten. Het verveelt nog niet. Al wil ik binnenkort ook eens een ander rondje fietsen. Maar dan wel overdag.

Ik kan niet wachten tot ik een boek mee kan nemen en ergens onder weg aan het water even een hoofdstukje kan gaan zitten lezen!

Deze splashbus, ik wilde er een keer een tochtje mee maken met de meiden in de vakantie. Maar het is zo duur, ik heb het er (nog) niet voor over. Het is ook leuk om naar te kijken.

In de tuin kom ik ook graag, maar nog niet zo vaak. Ik heb ook al heel lang niet in de schuur gezeten. Voor de energiekosten is dat wel fijn. Nu begin ik er weer zin in te krijgen. Even rustig wat te schrijven daar...

 

Kijk nou, over de schutting bij de buren! Is dat niet een beetje heel erg vroeg? Voor mijn idee zijn ze nog maar net uitgebloeid. Wat zijn ze mooi!

Gisteren was H een dagje bij ons. Mar nam lekker de tijd voor haar en ze vondt ze vonden het heerlijk!

 

EVEN SERIEUS

Zoals ik al schreef ben ik deze dagen bezig met Ezra 9, Nehemia 9 en Daniël 9. Ik luisterde een podcast over Ezra 9, die was kort en heel mooi!

Je kunt het hier luisteren, het is maar 5 minuten.

Zelf schreef ik er ook iets over, het is nog niet af, maar ik deel het graag met je.

My God, I am ashamed and embarrassed to lift my face toward you, my God, because our iniquities are higher than our heads, and our guilt is as high as the heavens.
Ezra 9:6

Juist omdat het me altijd zo raakt als er in de zegen na de dienst wordt gezegd: 'The Lord turns His face towards you with a smile', (De HEERE keert Zijn aangezicht naar u toe met een glimlach) komt het nu dubbel zo hard binnen als Ezra zegt: 'I am ashamed and embarrassed to lift my face towards You, my God!' (Ik ben te beschaamd om mijn gezicht naar U op te heffen oh God!)
Maar begrijpen doe ik het wel.

De ballingschap kwam omdat het volk weigerde op de wegen van God te blijven, het was een oordeel. Nu is het oordeel voltrokken en mensen mogen weer terug uit de ballingschap naar hun land Israël. En wanneer ze daar zijn, zondigt het volk bijna direct opnieuw door vrouwen te nemen uit de omringende volken. Ook de vooraanstaande leiders bezondigden zich hieraan.

Het is veelzeggend en ontroerend dat Ezra dit gebed uitspreekt hoewel hij zichzelf hier niet schuldig aan heeft gemaakt. Niet 'ik', maar 'wij' hebben gezondigd, 'onze' ongerechtigheden, 'onze schuld'.

Hoe vertaal ik dit naar ons gezin? Onze gemeente? In plaats met een vinger te wijzen en te oordelen, zal ik dan zelf de last van die schuld, die zonde ook voelen en naar God brengen.

En hoe zit het met mezelf? Raakt de zonde me zo diep en heb ik zo'n groot besef van Gods heerlijkheid en heiligheid dat ik mijn hoofd ook niet op durf te heffen naar God? Is zondebesef nu anders dan in het Oude Testament? Gaan we niet te snel over naar 'Jezus heeft de straf voor mij gedragen'? Zouden zonden niet juist nog meer verdriet en berouw oproepen omdat we Jezus zo liefhebben en weten wat het Hem gekost heeft?

De gedachte dat God Zijn aangezicht naar mij, naar ons toekeert met een glimlach ben ik gaan koesteren. Dat Hij dat niet zou doen vind ik onverdraaglijk. Mijn hoofd kan zwaar voelen als ik het ophef om naar Hem op te zien. Zwaar van verdriet, van zorgen, van lasten, van een gebroken hart, een verslagen geest.
En

toch

doe

ik

het

...

Heb jij hier gedachten over?

Laat mij maar, je moet veel dieper gaan

Als ik door m'n eigen straat loop zie ik deze blauwe druifjes voor een raam. Wat een leuk plaatje!

En binnen is het ook al volop lente bij ons. M gaf me zomaar deze mooie gele takken.

Én deze mooie paarse tulpen! Wat een verwennerij!

Sinds drie dagen ga ik na het avondeten een rondje fietsen. In mijn zoektocht naar informatie over de zweepslag, kwam ik het elke keer tegen: elke dag 30 minuten fietsen is goed om de kuitspier weer op te rekken. Zo gezegd zo gedaan. Zo heerlijk langs het water. Ik weet niet wanneer het begon, volgens mij iets nadat S geboren was, dat ik meer oog kreeg voor het mooie van onze stad en er ook echt van begon te genieten.

Die kleurtjes die ze sommige gebouwen laten schijnen vind ik ook wel gezellig. Een mooie rode brug.

En een groen/blauw lelijk gebouw. Ik vind het mooier dan het roze/paars wat er ook een poos is geweest. Maar het gebouw blijft gewoon lelijk.

Gisteren kwam ik drie flessen lachgas op een muurtje tegen. Wat moet je daar nou weer mee?! 😕

En vandaag fietste ik wéér langs de Bram en nu stopte ik wel om een foto te maken. Het is maar goed dat ik ná het eten ga fietsen.

Er zijn ook mooie gebouwen gelukkig. Ik vind het leuk dat ik daar onder door moet fietsen.

En ik kwam nog een rare vogel tegen.

En een enorm cruiseschip, overigens het meest milieuvriendelijke schip!

En dan is het nu tijd voor een goed verhaal. 
Het verhaal is van C.S. Lewis en het staat in zijn boek 'De reis van het drakenschip'. Maar het stukje wat ik overschrijf, staat in 'Kruistocht' van Tim Keller. Dat leek me een fijn boek om te lezen in de 40 dagen voor Pasen. Maar ik kon niet wachten tot morgen, dus ben ik er al een paar dagen mee bezig.

Oke, daar gaan we. Ja, ik zou er echt even goed voor gaan zitten!

In 'De reis van het drakenschip' komen we een jongen tegen die Eustaas heet; iedereen heeft een hekel aan hem en hij heeft een hekel aan iedereen. Hij is egoïstisch en gemeen, en niemand kan met hem overweg. Maar op magische wijze komt hij op een schip terecht, De Dageraad, waarmee hij een lange reis maakt. Op een gegeven moment gaat het schip voor anker bij een eiland. Eustaas gaat aan land en komt bij een grot. Die grot blijkt vol diamanten en goud en juwelen te liggen. 'Ik ben rijk!' denkt Eustaas. En onmiddelijk, want zo is hij, denkt hij nu iedereen alles betaald te kunnen zetten. Iedereen die hem uitgelachen of beledigd heeft of vervelend tegen hem heeft gedaan, zal nu zijn verdiende loon krijgen. Dan valt Eustaas boven op de berg met rijkdommen in slaap - hij weet nog niet dat het de schat van een draak is. En omdat hij in slaap valt met een hart vol hebberige drakengedachten, blijkt hij als hij wakker wordt zelf een draak te zijn geworden - groot, lelijk en afschrikwekkend. Hij begrijpt al snel dat hij gevangenzit. Hij kan niet meer terug naar de boot, hij zal alleen op het eiland achterblijven, de rest van zijn leven zal afschuwelijk zijn. Hij wordt wanhopig.

Op een dag verschijnt de grote leeuw Aslan, die hem meeneemt naar een heldere waterplas en tegen hem zegt dat hij zich moet uitkleden en in het water moet springen. En plotseling begrijpt Eustaas dat 'uitkleden' betekent: de drakenhuid uittrekken. Hij begint aan zijn schubben te krabben en te knagen en merkt dat de huid loslaat. Met de nodige inspanning weet hij uiteindelijk zijn huid af te stropen - maar tot zijn schrik ontdekt hij dat daaronder nog een drakenhuid zit. Hij probeert het opnieuw en daarna nog eens, maar tevergeefs; iedere keer gebeurt hetzelfde. Ten slotte zegt de leeuw: laat mij maar, je moet veel dieper gaan. Later vertelt Eustaas het verhaal als volgt verder:

'Ik was doodsbang voor die klauwen, dat kan ik je wel vertellen (...) De allereerste haal van zijn klauw ging zo diep dat ik dacht dat hij dwars door mijn hart heenging. En toen hij mijn huid eraf begon te trekken deed dat meer pijn dan alle andere dingen die ik ooit heb gevoeld. (...) nou, hij haalde al dat akelige spul eraf precies zoals ik dacht dat ik het die drie keer ervoor zelf gedaan had, alleen had het die drie keer geen pijn gedaan - en daar lag het in het gras: alleen zag het er nu veel en veel dikker en donkerder en knobbeliger uit dan andere huiden. (...) Toen pakte hij me beet (...) en gooide me in het water. Het deed ontzettend pijn, maar dat was maar eventjes. (...) en toen zag ik (...) ik was weer een jongen geworden.'

Veel mensen kunnen hun tranen bij het lezen van deze passage bijna niet bedwingen. Want net als de verlamde man en net als Eustaas dachten we onszelf met een klein beetje hulp wel te kunnen redden. Maar we hebben ontdekt dat Jezus veel dieper met ons aan de slag gaat. Hij moest zijn 'klauwen' (in het verhaal symboliseert Aslan de leeuw, Jezus) gebruiken en helemaal tot ons hart gaan om daar de instellingen te herstellen.

Dat was het. Ik hoop zo dat het een beetje over komt.

De dikgedrukte zin heb ik er zelf nog even tussen gezet.

Het is al een paar dagen geleden dat ik het gelezen heb en het komt steeds weer boven. Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen die het boek zelf lezen, inderdaad hun tranen bijna niet kunnen bedwingen. Wat proberen we toch vaak inderdaad met een beetje hulp onszelf te redden. Het is niet genoeg. Het moet veel dieper gaan! En dat vind ik écht een goede boodschap, een goed verhaal, want Jezus ís die diepste diepte in gegaan, om ons weer mens te kunnen laten zijn zoals Hij het bedoelt heeft. Met een kloppend, vlezen hart.

Dat wilde ik even delen. Misschien heb je het boek 'Kruistocht' zelf ook wel in de kast staan. Ik kan het je van harte aanraden om te lezen. Tim Keller gaat door heel Markus' evangelie en je komt verrassende dingen tegen. Zoals het verhaal van Eustaas. En nog veel meer.

Mooi genoeg

Het is gezegd en ik blijf het zeggen: 1000 stukjes vind ik te veel. Maar M, die ging er voor! Wat is het dan moeilijk om te stoppen als je er eenmaal in zit.

We gingen een ochtendje naar Ha & Ma, M mocht J in bad doen. Wat is het toch een heerlijk jochie!❤

En ik zag weer eens een reiger, ik kwam steeds dichterbij...

Nee, niet zo scherp allemaal. Maar toch mooi genoeg voor m'n blog. Het lijkt net of tie een rokje aan heeft;)

Mijn ouders kwamen gezellig een middagje langs. We gingen even naar de wolwinkel en daar zag (o)ma háár aapje voor het raam zitten. In ieder geval het aapje wat ze voor bijna alle kleinkinderen heeft gebreid. En waar ze nu ook wol voor ging kopen:)

En ja hoor! hij kwam af (niet het aapje) en er miste geen stukje! Ik had eerder deze week al een stukje door de stofzuiger laten opzuigen. Gauw boven de prullenbak even opgezocht én gevonden.

Gisterenavond was ik wéér in een restaurant 🙈. K nam me zomaar onverwachts mee, zo gezellig! Dit keer was het een Grieks restaurant. Onderweg naar het toilet kwam ik deze foto's tegen. Ik ben zo benieuwd naar het verhaal erachter... ik weet niet of ik daar ooit achter kom.

Tot slot nog een leuke foto van m'n nichtje. Ik weet niet precies waar deze houding goed voor is, maar ongetwijfeld heeft het voordelen 😄

Lekker rommelig blogje zo. Past wel een beetje bij me.

Deze dagen werk ik 3 uurtjes per dag om mijn kuitspier nog een beetje te ontzien en dat is fijn, want het gaat steeds beter!

Ik luisterde deze toespraak (in het Engels). Voor degene die het niet luisteren, het gaat over 1 Thessalonicenzen 4:11

'And that ye study to be quiet,

and to do your own business,

and to work with your own hands,

as we commended you'.

Dat vind ik de mooiste vertaling (KJV).

Ik heb er een kleine stap mee gezet door mijn facebookaccount op te zeggen. Dat kost me waarschijnlijk wel wat lezers, maar dat vind ik niet erg. Het scheelt zoveel tijd als ik m'n blog niet in allerlei facebookgroepen hoef te delen. En het is gezelliger met een klein groepje lezers. Fijn dat jij er nog bij bent!❤