26 augustus 2018

Maar één lollie


Vandaag in de gemeente hoorden we het blijde nieuws dat een van onze broeders officieel burger is geworden van Nederland. Helaas was hij er zelf niet, maar we hebben met elkaar hard geklapt, ik denk dat iedereen er blij van werd. 

Het is een man met bijna altijd wel een glimlach op zijn gezicht. Kinderen hebben een speciaal plekje in zijn hart, altijd heeft hij wel iets om uit te delen, meestal een lollie. We genieten altijd van hem als hij tijdens de worship naar voren gaat en daar danst voor God. Het is puur, het is echt en daarna prijst hij God hardop voor Zijn aanwezigheid, ik prijs dan zachtjes met hem mee.

Een poosje terug ging hij naar een van onze meiden en zei: 'Ik heb vandaag maar één lollie meegenomen, speciaal voor S!' Hij kon niet weten dat S die dag niet naar de kerk kon komen omdat ze ziek was. Ze vond het echt bijzonder en had het er van de week nog over: 'hij had alléén een lollie voor mij meegenomen terwijl ik ziek was!' 

Ik zou bijna een aparte blog kunnen beginnen over de kerk. Er zijn zoveel mooie mensen, prachtige preken, er gebeurt van alles en het is zo goed om er te zijn. Dat is overigens niet altijd zo geweest, we zijn ook door diepe dalen gegaan. Maar nu is het goed. En wat goed is wil ik koesteren... En dat ga ik doen door elke zondag of maandag een 'kerkblogje' te schrijven. Ook voor mezelf, omdat ik sommige dingen niet wil vergeten.




20 augustus 2018

Een tikkeltje vroeg

Nog een week vakantie en voor een paar nog een dag en zelfs nog een week langer. Voor K zit het er al weer op helaas. Ik wilde wel dat hij ook 6 weken + een dag of zelfs + een week vakantie had!
Vandaag ging ik lekker vroeg uit bed. Ik weet niet hoe het komt, maar ik wil iets doen! En vanochtend was dat de keuken. De oven even met soda schoongemaakt, de keukenstoelen, het bankje gepoetst, de lamellen zijn weer schoon, de ramen, de koelkast en de buitenkant van de kastjes, de gootsteen, het aanrecht en de vloer, alles weer schoon en opgeruimd!. Er staat een mandje met veel te veel rommel in de keuken, die heb ik eens goed uitgemest, nu liggen er alleen nog maar Bijbels in. En daarna een lekker bakje koffie met een stukje appeltaart die gisteren niet op gekomen is (wat jammer is dat toch!)


Vanmiddag ging ik met Mar en M even winkelen of shoppen moet ik eigenlijk zeggen. Bij de Action had ik vorig jaar al een egeltje gekocht en nu zag ik nog een leuk vosje en een eekhoorntje en hele leuke krukjes...ik kon de verleiding niet weerstaan. En in m'n rechteroor klonken de woorden: 'Mam, stop, dat is toch zonde van het geld?!' En in mijn linkeroor klonken de woorden: 'Nou, ik vind het juist leuk als u uw best doet om het gezellig te maken!' Heerlijk, die meiden! Ik geef toe, het is nog een tikkeltje vroeg, dit herfstige tafereeltje, maar...eigenlijk heb ik al best wel zin in de herfst! Komt dat even goed uit!


Daarna ging ik met M nog even naar de verjaardag van onze oudste zuster van de gemeente, 89 jaar en oooh, zo wil ik ook oud worden! Ze prijst de Heer voor alle grote en kleine zegeningen en zegent jong en oud bij vertrek. En haar tuin ziet er zo uit: Een prachtige bloemenzee! Het is echt verfrissend om even bij haar langs te gaan.


Vervolgens deden we ook maar gelijk de boodschappen, want daar zou ik anders nog maar weinig zin in hebben. Vanavond is het eten niet al te ingewikkeld, we zijn maar met zes. We kregen een enorme pan Chinese Bamisoep (lekker!), ik heb nog een bakje lasagne, nog twee pannenkoeken over van gisteren, (hele) kleine soepstengelstokjes en als toetje heb ik nog een paar pakken vla, yoghurt en griesmeel in de koelkast staan en anders nog genoeg sinaasappels. Wat een rijkdom! Ik prijs de Heer!



13 augustus 2018

Beetje gek en misselijkmakend

Twee weken geleden kreeg R. een mri-scan. Ruim een half jaar na de operatie. Spannend hoe het er nu uit zou zien en wat de uitslag zou zijn. Het was gek en een beetje misselijkmakend om weer in het ziekenhuis te komen. 


De wachtkamer was leeg, we hoefden niet zo lang te wachten. En toen we eenmaal in de kamer van de chirurg waren, liet hij ons ook niet langer in spanning en zei gelijk: Het is goed hoor, ik zal je niet langer laten wachten dan nodig is! Er was geen cyste meer in zijn hoofd en ook geen andere gekke dingen te zien, alles zag er goed uit. Hij wilde het dus hierbij laten en het afsluiten, R hoeft niet meer terug te komen. Het is onbeschrijflijk wat er op dat moment door me heen ging. Maar van heel diep uit mijn hart borrelde een intens: Dank U Jezus! En het borrelt nog steeds...


Vanochtend las ik Psalm 68 en onderstreepte ik vers 20-21:
Geloofd zij de Heere; dag aan dag overlaadt Hij ons. Die God is onze zaligheid. Die God is ons een God van volkomen zaligheid; bij de HEERE, de Heere, zijn uitkomsten tegen de dood. 
We hebben God gedankt, niet in de laatste plaats voor zoveel mensen om ons heen die voor ons gebeden hebben en meegeleefd, dat deed zo goed!

11 augustus 2018

Bezig zijn met Gods Woord


Van de week reed ik op de snelweg en dan kan ik zo heerlijk nadenken over van alles en nog wat. Zes dagen lang krijg ik een email van Keith Ferrin over wat je kunt doen als tijdens het Bijbel lezen je gedachten afdwalen of wanneer je door van alles en nog wat afgeleid wordt. Ik las er zo'n goede tip in, dat ik die graag door wil geven. Eigenlijk heel simpel: Ga ook tijdens het lezen in gebed! Als je merkt dat je afgeleid wordt, als je ineens geen zin meer hebt, ga bidden! 
Hij verteld dat hij vaak de neiging had om dan maar te stoppen met Bijbel lezen en te denken dat het gewoon niet zo'n goede dag is, morgen beter! 
Een Amerikaans voetballer stopt, wanneer het allemaal tegenzit, nooit zomaar met de wedstrijd om het veld uit de lopen en een andere keer weer terug te komen. Hij heeft de mogelijkheid om naar de zijlijn te gaan en een gesprek met zijn coach aan te gaan. Ze maken dan samen een plan voor als hij weer het veld op gaat, hij geeft tips, bemoedigd, geeft nieuwe strategieën om de tegenstanders te verslaan of geeft gewoon een pep-talk.

Als we de Bijbel willen lezen moeten we er ons bewust van zijn dat er een tegenstander is, die er alles aan doet om ons van het Woord van God af te houden. 
Ik vind het zo'n goed idee, om midden in mijn tijd van Bijbellezen even naar de Coach te gaan!

Verder las ik ook nog iets, dat we vaak gericht zijn op wat God ons wil leren uit Zijn Woord. Maar...
What if God doesn’t want to teach you anything?
What if He just wants to hang out with you? What if he wants to encourage you, comfort you, or simply remind you that He has been in relationships with a lot of messy people (just like you and me) for a very long time?
Ik ben altijd erg gefocust op 'wat wil God vandaag tegen me zeggen?' Deze gedachte helpt me om daar wat minder krampachtig mee bezig te zijn.

Afgelopen zondag liet de gastprediker een filmpje zien waarin Keith Ferrin een gedeelte uit Johannes 9 uit zijn hoofd voordroeg. Het gaat over de man die blind geboren was en die door Jezus weer kan zien. Hij deed het op zo'n manier dat je al gauw het idee krijgt dat je er zelf bij bent. De gastprediker vertelde ook dat hij met een groep soldaten had gezien en gehoord hoe Keith het hele Evangelie van Johannes uit zijn hoofd voordroeg. Er waren geen droge ogen toen hij bij de tekst kwam die zegt: 'Jezus weende', terwijl ze allemaal wisten dat Jezus het volgende moment Lazarus uit de doden zou opwekken!

Ik word hier blij van. Misschien omdat ik nu ook zelf bezig ben met het memoriseren van Johannes. Deze vakantie was ik bezig met de Samaritaanse vrouw bij de bron in Johannes 4:1-30. Het is of ik er zelf bij zat, soms zelfs even die vrouw was.

Op de site van Keith Ferrin kun je je aan de rechterkant inschrijven voor de gratis cursus 'Help for the wandering mind'. Verder vind je er blogs en misschien nog wel meer interessante dingen die ik nog niet gezien heb:)


8 augustus 2018

Pijnlijk voor onze voeten

We zitten even gezellig aan tafel, de meiden zijn aan het tekenen, aan de andere kant van de tafel zijn er nog twee druk bezig, en ik tik even een blogje.


Vorig jaar gingen we een keer 's avonds naar het strand en ik had knakworstjes meegenomen, we zagen de zon ondergaan en genoten van die warme snack! Het hele jaar door kreeg ik de vraag: 'Gaan we weer een keer naar het strand om de zon onder te zien gaan en knakworstjes te eten??' Nou, daar gingen we dan van de week. Het was heerlijk om op dat uur nog even de zee in te duiken! En dan te kijken naar de zon die opeens best wel snel verdween...


En daarna nog lekker knakworstjes eten!


De volgende dag gingen we weer naar het strand, nu overdag om lekker af te koelen in de zee. Wat enorm pijnlijk voor onze voeten om de afstand te overbruggen van onze plek naar de zee, het zand was echt heel erg heet... Ik wist niet hoe ik m'n voeten zo lang mogelijk in de lucht kon houden tijdens het rennen, en om zomaar op een handdoek van iemand anders een korte pauze te houden, was ook weer zo wat. Gelukkig geen blaren aan overgehouden.

Nog even wat anders...

Deze vakantie zijn er 4 huizen waar ik de planten water geef als de inwoners op vakantie zijn. Het is altijd een beetje een rustgevend karweitje vind ik. En soms kom je zomaar mooie dingen tegen:


Mooi om even bij stil te staan!




6 augustus 2018

Gekke vakantie

Een beetje een gekke vakantie is het deze keer!
Ik zit namelijk heel veel dagen alleen thuis, terwijl K met de kinderen eropuit trekt. Nu we onze hond nog niet heel erg lang alleen thuis kunnen laten, blijf ik dus bij hem. Ik pak deze onverwachtse, welaangename rust met beide handen dankbaar aan.
Het is niet zo dat ik helemaal nergens mee naar toe ga, want natuurlijk verzinnen we ook uitjes waar we de hond mee naar toe kunnen nemen. Dat zijn dan vooral heerlijke wandelingen in mooie natuurgebieden.


Het werd al een beetje schemerig tijdens deze avondwandeling en de zon schijnt dan nog net zo mooi tussen de takken en bomen door, hier was dit blaadje zo mooi verlicht. In het echt natuurlijk veel mooier!


Kiekeboe! Elke keer moet ik weer even goed kijken voor ik dat guitige hoofdje weer zie:)


Ik geniet van mooie wandelingen!
We gingen ook naar de Biesbosch en huurden daar een fluisterboot. 
Het was zo warm dat er een paar niet alleen in de boot bleven.


In de vakantie probeer ik altijd even na te denken waar ik het komende jaar vooral mijn energie in wil steken. Ik heb bedacht dat ik Facebook niet echt meer leuk vind en veel extra werk wat het delen van mijn blogs betreft, dus heb ik gisteren mijn account verwijderd. Een beetje abrupt en het kost me misschien wel een aantal lezers, maar dat is dan maar zo. Je kunt me op Instagram vinden en natuurlijk op m'n blogs. Dat is wel een heel klein dingetje dat ik aangepast heb voor het komende seizoen, maar wel één waar ik blij mee ben dat ik de knoop heb doorgehakt.
Gisteren begon ik met het opschrijven van alles wat ik belangrijk vind voor het komende jaar, het hield maar niet op. Ik ga het hier niet allemaal uitgebreid delen, maar met een paar steekwoorden geef ik een kleine impressie:
  • Genieten van en zorgen voor al die lieve mensen die hier om me heen leven, spelen en zijn
  • Aan mezelf werken op het gebied van eten en bewegen
  • Ik wil wat structuur in mijn blog aanbrengen, daar denk ik nog over
  • Een middag in de week gastouder
  • Met andere oppasdagen stop ik
  • Onze homegroup (Bijbelstudiegroep) vind ik érg belangrijk
  • Een nieuw 'vrouwenclubje' in de wijk vind ik ook érg belangrijk
  • Bijbel: studie (voorbereiden, leiden), memoriseren, toepassen
  • Gebed!!!
  • Huishoudelijke taken met meer plezier doen, zoals schoonmaken, koken, wassen enz.
  • Tevreden zijn, het hoeft van mij niet meer, beter, groter, mooier...

Dat laatste leerde ik de afgelopen weken tijdens het memoriseren van de eerste 30 verzen van Johannes 4. Het verhaal van de Samaritaanse vrouw bij de bron. Hoe langer ik er mee bezig ben, hoe meer het mijn hart raakt. Niet langer hoeven zoeken naar geluk en vreugde in aardse dingen, maar drinken van het levende water dat Jezus me geeft, leven uit die Bron! Dat lest pas echt mijn dorst! Dagelijks leven met en voor Jezus, Zijn liefde ontvangen, beantwoorden en doorgeven!
Dit jaar had ik als thema gekozen 'ontvangen', mooi om daar op deze manier nu weer bij stil te staan!
Vanochtend las ik in Psalm 52:3b:
Gods goedertierenheid duurt toch de hele dag?!
Wat verlangt Jezus ernaar die dorstige vrouw bij de bron van het levende water te geven!! Hij kent haar zo goed, Hij weet alles van haar...geen veroordeling, geen spoor van afkeer en afwijzing. Op de een of andere manier, in Zijn manier van omgang met haar, voelt ze dat ook haarscherp aan, want ze praat met Hem verder, stelt Hem haar vragen, zonder angst, zonder zichzelf te rechtvaardigen of goed te praten, zonder zichzelf te verdedigen.

Een poosje terug zongen we dit lied in onze gemeente tijdens een Afrikaanse dienst. Als ik die vrouw bij de bron erbij in mijn achterhoofd houd...vind ik 'm nog mooier dan ik het al vond!