29 maart 2017

Ze zijn een beetje verwend

Heerlijk buiten je huiswerk maken. De wind waaide alleen de losse blaadjes weg...

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Gisteren had ik L een dagje alleen en zijn we lekker naar buiten gegaan. Onderweg kwamen we heel veel duiven tegen. We waren eigenlijk onderweg naar de hertjes om die brood te geven, maar deze duifjes vonden het ook erg lekker. Uiteindelijk kwamen de herten niet eens bij het hek. Ze zijn een beetje verwend, vaak halen ze hun neus op voor het brood. Ik denk dat er goed voor ze gezorgd wordt, fruit en groente vinden ze heerlijk.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Dan de eendjes ook nog maar wat.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

We liepen langs prachtige bloesems.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Toen die kleine peuter lag te slapen, ben ik in de tuin aan de slag gegaan.
Zaadjes van bieslook, basilicum, andijvie, kerstomaatjes,

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

spinazie, wortels, komkommer, sla en knoflook.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

En toen zag ik de eerste gebroken hartjes aan de plant, die je hierboven op de foto ziet.
Er komen tranen uit, die lijken wel vastgeplakt, ik kon ze niet wegvegen...

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Het paastuintje staat ook in volle bloei

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Prachtig toch?!

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Toen iedereen uit school was, werden er kleine beestjes gezocht

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Ze waren er zolang mee bezig geweest, dat S er niet van kon slapen, ze zag steeds maar al die wormpjes, slakjes en andere diertjes.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

's Avonds bakte ik een stapel pannenkoeken en aten we voor het eerst in de tuin. Dat vind ik niet altijd even handig, want juist onder het avondeten willen onze tieners nog weleens wat bekvechten met elkaar. Niet zo gezellig voor de buren:(

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Ik las in het boek 'Een levensregel voor beginners' van Wil Derkse. Ik schreef er al eens een korte recensie over. Deze keer lees ik korte stukjes en probeer ik er mee aan de slag te gaan. Van de week las ik het stukje over leven met aandacht. Het maakt niet uit waar je mee bezig bent. Ook al heeft het een meer waarde dan het ander. Alles wat je doet is het waard om het met je volle aandacht te doen.
Het maakt echt verschil!

20 maart 2017

Die krullenbol woont toch hier?

Gisteren had ik een leuk spontaan gesprekje over het geloof met een Afrikaan. Ik was buiten met twee meiden op het plein. Leuk vind ik dat.
En vandaag was het ook zo leuk. Er ligt al een paar dagen een pakketje in de gang van de buren een paar deuren verderop. Vandaag kwam hij het halen en gaf een nog warme zelfgebakken cake 'voor de moeite'. Wat aardig!
En er was nog meer aardigheid. Er kwam een oudere vrouw langs die zei: 'Die krullenbol woont toch hier? Ik zie hem niet meer in de supermarkt!' L en M waren bij de deur en ik volgde het gesprek terwijl ik de was aan het opvouwen was. 'Klopt, hij is een half jaar naar Australië!' Waarop de vrouw zei: 'Ja, dat is waar, dat heeft hij verteld. Hij was altijd zo lief, hij hielp me altijd met m'n boodschappen!'
Wat leuk!
Wat aardig!
Wat lief!

Afgelopen zaterdag vierden we de 83ste verjaardag van mijn schoonvader. Wat lijkt me dat heerlijk om zo samen oud te worden!
's Middags ging ik nog met mijn zusjes naar Utrecht. We volgden een workshop Handletteren. Het werd gegeven door Inge en Juliëtte, twee zussen die zichzelf 'Zuslief' noemen. 10 % van alles wat ze verkopen gaat naar de organisatie IJM. Zij doen prachtig werk door zich in te zetten om slaven te bevrijden. Van deze workshop ging geen 10%, maar 100% naar IJM. Super! Neem eens een kijkje op hun website!

En wij hielden er een leuke foto aan over:

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

En twee kleine boomstamringetjes!

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

17 maart 2017

Vriendinnetjes

Wat een zegen om in een buurt te wonen waar zoveel vriendjes/vriendinnetjes zijn! Dat is het niet voor elk kind hier in huis geweest, maar S heeft het wel en ik geniet met haar mee. Helemaal als de mama's ook mijn vriendinnetjes zijn😊. Zo gebeurt het weleens dat we even een appje naar elkaar sturen en om een uur of 4 of 5 nog even een speelafspraakje plannen. Gewoon een uurtje buiten op het plein of in de achtertuin of als het koud is binnen. Gisterenmiddag ging S even naar C, ze woont zo dichtbij, hooguit 2 minuten lopen. Ik bracht haar en bleef nog even in de tuin hangen met een glas water. We kletsen wat, we lachen om het lege slakkenhuisje op poes d'r hoofd, om die geinige snuitjes van onze kleuters en om S haar spinnetje in een ei dat kwijt geraakt was en gewoon in S d'r broekzak bleek te zitten. Om twee buurmeisjes die 'Hoi C' zeiden tegen S en S die vertelde dat zij niet C was, maar S.
Toen ik haar weer ophaalde maakte ik kennis met de bovenbuurvrouw/vriendin... 'O, jij zit ook in onze groepsapp van christenen in de wijk? Ja wat leuk om je te ontmoeten!'


Thuis gekomen was het een drukke boel. De een had een vriendin mee uit school genomen, de ander ging naar een ander vriendinnetje een straat verder en nog een nam 3 vriendinnen mee naar huis ter voorbereiding op een lessenmarathon. En Ha z'n vriendinnetje Ma kwam ook nog gezellig bij ons eten. 

Wat een zegen, al die vriendinnetjes, ik besef het maar al te goed. Wat kan het moeilijk zijn om als volwassene nieuwe vriendschappen aan te gaan en te verdiepen. Een poosje terug was ik bijna wanhopig op zoek naar een 'hardloopvriendin'. Na een paar pogingen vroeg ik iemand: 'We kunnen misschien samen hardlopen?' 'Nee', zei ze, 'ik loop liever alleen...' En dat was het dan.
Nee, dat was het toch nog niet. Toevallig liep ik eens achter haar aan te hollen en eindelijk haalde ik haar in. 'Volgens mij...(hijghijg)...hebben wij wel zo'n beetje hetzelfde... (pufpuf)... tempo...' En we renden een eindje samen en aan het eind gaven we elkaar een high five en zouden we vaker samen rennen. En dat doen we nu, we moedigen elkaar aan, we peppen elkaar op en we gaan samen een run doen van 10 km voor vrouwen van De Hoop. (Doe je ook mee??!) Dat had ik in mijn upje niet kunnen bedenken!
Ik dank God uit de grond van mijn hart voor de vriendschappen die Hij me geeft, ik heb ze nodig om mijn hart zachter te maken, te groeien in genade en om eens lekker hard te lachen of een potje te janken. En ik bid voor jou, dat je de moed hebt om nieuwe vriendschappen aan te gaan!

15 maart 2017

Eenvoudige dingen

Een foto van het koude Canada van m'n vriendin, er was een flinke sneeuwstorm!

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Bij R in Australië ziet het er heel anders uit:

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

En ondertussen genieten wij hier van de eerste warme zonnestralen die de lente aankondigen.
Zaterdag maakte ik dit Paastuintje. Misschien dat we het met legopoppetjes het verhaal stukjes bij beetjes kunnen vertellen.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Ik vond het zo leuk, dat ik het ook bij en met m'n oppaskinderen heb gemaakt.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Onze bolletjes kunnen niet wachten op Pasen en zijn al prachtig aan het bloeien!
Hier geniet ik zo van!

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

9 maart 2017

Wat gaat er veranderen?

Kameroen

We zaten 20 minuutjes te wachten tot G. zou komen, onze zuster uit Zuid-Kameroen. Na een telefoontje bleek dat het niet duidelijk was dat het om deze avond ging, maar ze woonde dichtbij en zou gelijk komen. Een leuke, sportieve vrouw kwam even later de huiskamer binnen. Ik schaamde me een beetje, waarom ging er geen lampje branden en wist ik niet dat dit G was? Waren wij lid van dezelfde gemeente, kwamen we bijna elke zondag samen om die Ene die ons één maakt te aanbidden? Maar ik had niet veel tijd daarover na te denken.

Ze begon te vertellen over haar land, het oranje gedeelte:

Afbeeldingsresultaat voor southern cameroon map

Noord en Zuid Kameroen waren twee landen, een Frans-sprekend en een Engels-sprekend. Maar zijn nu 'verenigd'. De laatste 4 maanden zijn er veel opstanden. Er is veel onderdrukking, waardoor Zuid-Kameroen weer een zelfstandig land wil zijn. De verhalen en de beelden waren voor mij en ook voor anderen, teveel van het gruwelijke. Vooral veel kinderen zijn slachtoffer. Na nog wat vragen gesteld te hebben, gingen we in gebed...Ik was moe, kwam niet zo goed uit mijn woorden, wat moest ik bidden? Maar G bad wel...totdat haar gebed overging in huilen. 
Hier zaten we dan. 
Gebroken Zuid-Kameroen iets dichterbij ons hart gebracht.

oh, Jesus, Friend of sinners, break my heart for what breaks Yours. <3 || Photo by richinblessings:

Het gaat me niet zozeer om wat er allemaal speelt op politiek gebied. G vertelde in het Engels en veel ging boven mijn pet en ik heb misschien ook niet alles goed begrepen. Wel zag ik de pijn en het verdriet in haar ogen om haar land en de mensen die haar lief zijn en daar wonen. En nogmaals vraag ik me af. 
Hoe kan het nou, dat we jarenlang elke zondag bij elkaar komen en we dit niet van elkaar weten?!
Dit is nog maar één verhaal!

Er zijn er nog zoveel meer.
Wat gaat er veranderen als ik me meer ga verdiepen in het leven van anderen?
Zou ik anders gaan bidden? Zou het avondmaal vieren anders gaan? Zou de aanbidding anders zijn? Zou er meer gevoel van eenheid komen? Zou het niet meer zo moeilijk zijn om mensen uit andere culturen aan te spreken, vriendschappen aan te gaan, naar elkaar om te zien?
Zou Jezus meer vreugde beleven aan Zijn gemeente?

5 maart 2017

Een 'vriendelijke reprimande' over fietsstoeltjes

Jullie bevinden je in de wachtkamer van de spoedeisende hulp...

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Waar het wachten lang duurt.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

En het ook wel eens goed is om gek te doen.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Het begon vrijdag allemaal heel gezellig. 's Ochtends skeelerden we. Mijn tante kwam 's middags gezellig spelletjes doen. En toen zij naar huis was, wilden we nog even op de fiets ergens heen. Maar zover kwamen we niet. Een harde gil en hartverscheurend huilen maakte een einde aan onze reis. S haar voet zat tussen de spaken en het zag er niet verbrijzeld, maar wel heel erg naar uit.
Gelukkig was mijn vriendin thuis, daar konden we even rustig bijkomen en bedenken wat we moesten doen. Eerst maar naar de dokter, die ons gelijk doorstuurde naar de spoedeisende hulp.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Na lang wachten, een eerste onderzoek, een 'vriendelijke reprimande' over fietsstoeltjes en beschermers (overigens niet om mij een schuldgevooel aan te praten😒), wachten, foto's maken, weer wachten, bleek dat haar voet gelukkig niet gebroken was. Wel moet er een week gips omheen, om het rust te geven. Ook voor de pijn scheelt dat enorm.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Beetje vermoeiend wel alles bij elkaar...
Maar wat was ze dapper!
En daar kreeg ze een diploma voor.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

En toen mochten we gauw weer naar huis.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

De volgende ochtend haalden we krukken, een rolstoel en een beschermhoes voor in de douche. Hier kunnen we wel een weekje mee vooruit.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Dat is nog niet zo makkelijk als het eruit ziet.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Dit is nu haar favoriete plekje, lekker met haar been omhoog en zelf rijden.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Het gips was wit, maar nu niet meer.

En nu is de vakantie voorbij.
S heeft in ieder geval héél erg veel zin om naar school te gaan.
Ze is morgen het hulpje!


2 maart 2017

Wat doen we op een druilerige dag?

Wat we op deze druilerige, grijze, regendag doen?

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Beginnen met het spannende 'De Jungleboek'

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Als het niet buiten kan, dan beginnen we maar vast binnen. Voorzaaien, het is toch een feestje, je hart klopt van verwachting en die eerste keer dat er iets groens tevoorschijn komt! Nieuw leven, fantastisch!

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Wel even zorgen dat we niet vergeten wat er in de potjes zit.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Twee bakjes vol met sterkers, lekker!

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

En... het zonnetje lijkt er ook even zin in te krijgen!

Omdat het zaaien eigenlijk zo klaar was, plakken we er nog maar een uurtje verf achteraan.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Welke kleuren wil je?

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Zo knus! Met een glaasje bowl dat over was van het verjaardagsfeestje van Ha.
Laat het maar druilen buiten.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Wat een prachtig hart! Het past mooi bij haar blouse!:)

Wat doen jullie allemaal in deze voorjaarsvakantie?

1 maart 2017

Alles in het juiste perspectief

Gisteren was niet zo'n heel fijne dag. In mijn beleving zat ik behoorlijk te mopperen en kwam er niks uit mijn handen. Toen we 's avonds in bed lagen hielp K me weer een beetje alles in het juiste perspectief te zetten.

  • Heb je ons bed weer verschoond?
  • Mar vertelde dat ze de hele dag lekker heeft zitten tekenen
  • M heeft een fantastische dag gehad, zei ze
  • Ik zag een foto van S die door de plassen fietste
En 's avonds na het eten zongen we alle 'happy birthday-liedjes' die we kenden voor Ha die 20 jaar is geworden, hebben we alle dominostenen opgemaakt door ze in een rijtje neer te zetten en aten we taart.

Raar he, dat je een dag zo verschillend kunt beleven. Gelukkig maar!

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Door de rommel en de plassen

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Toch even naar buiten met de bal en de fiets

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Met veel geduld en opnieuw proberen is het toch gelukt!

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

S bij Ha op z'n nek, ze zat de hele tijd over zijn hoofd te aaien:)