Misschien ook niet

Zo'n 3 jaar geleden sprak ik met m'n moeder af dat we eens een dagje zouden gaan kringlopen. Dat kwam zo af en toe nog eens boven, er kwam coronatijd tussen... en gisteren gingen we dan uiteindelijk op pad! Met Mar en S gezellig mee. We hebben er ongeveer 5 bezocht, zijn een kop thee bij R wezen drinken, dat was een gezellige onderbreking! En we reden met boeken, puzzels en kleine snuisterijen weer naar huis. We hebben veel in de auto gezeten, dus hadden veel tijd om eens rustig over van alles en nog wat te praten. Ik voel me gezegend, gewoon het feit dat ik m'n moeder nog heb en dat we het samen goed kunnen hebben, dat is zeker niet vanzelfsprekend!

Ik kocht een paar boekjes. Een klein boekje van Bunyan: Genade in overvloed. Het zijn stukjes uit zijn biografie, maar dan ook goed leesbaar voor jongeren en voor mij:) Verder vond ik een dagboek van Bonhoeffer. Het gaat met Bonhoeffer een beetje hetzelfde als met C.S. Lewis. Ik hoorde veel mensen er over praten, ik kwam vaak citaten van hem tegen in boeken die ik las, een enkeling was lyrisch over zijn boeken...ik deed een poging een boek van hem te lezen, maar het lukte niet, ik kwam er niet door heen, snapte er helemaal niks van. Door de jaren heen toch af en toe eens blijven proberen, totdat het ineens wél binnenkwam en ik nog net niet lyrisch, maar wel heel enthousiast over zijn boeken ben. Van Bonhoeffer heb ik ook weleens iets gelezen en dat vond ik mooi, maar een ander boek vond ik weer veel te ingewikkeld. Nu is een dagboek misschien wel goed om te lezen, dat zijn kleine stukjes, dat moet toch wel lukken.
Overigens heeft Lewis met al zijn geleerdheid altijd geprobeerd om hele ingewikkelde dingen eenvoudig op te schrijven. En ik moet zeggen dat hem dat ook gelukt is, maar ik het is een andere manier van denken en verwoorden, wat mij niet eigen was, waardoor het niet zo goed binnenkwam.

Nadat ik m'n moeder weer voor haar deur afzette en thuis gegeten had, haalde ik M op en gingen we naar de verjaardag van m'n broer. Van M tot het huis van m'n broer was er een prachtige regenboog te zien. Ik kon er wel naar blijven kijken, maar dat was niet verstandig geweest. Ik heb er een foto van gemaakt, maar het is toch nooit zo als in het echt.

Mijn nichtje heeft pas haar tweede zoontje gekregen. L was er mee aan het rondlopen, elke keer als ik een foto wilde maken, draaide hij zijn hoofdje om. Geen zin om op de blog van zijn oudtante te komen!

Toen ik Philip uit ging laten liep ik langs de kerk bij ons op de hoek en hoorde ik zingen. Na maanden stilte hoor ik het nu af en toe weer. Dat maakt me altijd een beetje warm vanbinnen.

Van m'n nichtje kregen de meiden dozen met kraaltjes en kralen, daar zijn ze nu lekker mee bezig. Gezellig vind ik dat, dat geknutsel aan tafel! Dat gebeurt in de zomer niet zo gauw.

Het zijn er zoveel!

Vandaag was verder een rustig dagje, we hebben nog wat op kunnen ruimen, we begonnen niet zo gezellig, wat denk ik kwam door de volle week... in de loop van de dag ging dat beter. We zijn op het laatste nippertje nog even schoolspullen wezen kopen. S had een nieuwe tas nodig en A nog kaftpapier. Vanavond hebben we geoefend met de worship voor de avondmaalsdienst, dat is altijd fijn. Met zingen kun je zo heerlijk je hart uitspreken! Toen ik thuis kwam nog even gauw een paar foto's gemaakt van de zonnebloemen die bij de buren voor het raam staan.

Wat treurig, deze is bijna al z'n blaadjes kwijt.

Moet ik daar mijn zomervakantieblogjes nou mee afsluiten?

😟😥😕

Ja, en dat is ook niet erg.
Ik heb veel plezier gehad tijdens het schrijven,

jullie hopelijk ook tijdens het lezen.

Het is mooi geweest!

En misschien zien jullie me morgen alweer terug.

Blijkt dat er nog een paar blaadjes aan de bloem zitten, die ik af moet schrijven!

Misschien ook niet.
Dan wordt het later.

🙋

Mam, ik schrok me rot!

Tijdens het opruimen vorige week vond ik een oud hymnboek. Ik ben het aan het doorlezen en zoek op youtube de hymns en luister ernaar. De teksten zijn vaak zó mooi! Ik maakte een screenshot van het lied dat ik vanochtend luisterde. Hier is een vers uit hetzelfde lied:

O thou fount of blessing,

purify my spirit;

trusting only in thy merit,

like the holy angels

who behold thy glory,

may I ceaselessly adore thee,

and in all,

great and small,

seek to do most nearly

what thou lovest dearly

(O Gij bron van zegen, zuiver mijn geest; alleen vertrouwend op uw verdienste. Zoals de heilige engelen die uw heerlijkheid aanschouwen, mag ik u onophoudelijk aanbidden. En al met al, groot en klein, proberen het meest te doen waar U zielsveel van houdt)

Woensdagochtend bracht ik S naar de dieren/speeltuin waar haar vriendinnetje was, ze vond al gauw weer een beestje.

En woensdagavond had ik homegroup en was ik zo laat thuis dat ik geen blogje meer kon schrijven, al had ik dat graag nog gedaan. En gisteren was de dag helemaal vol gepland, ik ging van het een naar het ander en was ook weer laat thuis. Het is even een heel drukke week met leuke en soms minder leuke afspraken. Ik vind het fijn dat het deze week allemaal kan, voordat volgende week het gewone ritme weer komt en ik ook weer ga werken.

Woensdagavond kwamen we bij een Chinese broeder thuis, Ik zou de avond leiden en vroeg me onderweg af hoe het zou gaan. Tegelijk wilde ik me daar niet druk over maken en besloot ik dat ik er heen zou gaan en uit zou zien naar wat God ons zou geven. En het was niet moeilijk om me niet druk te maken, ik keek er echt naar uit en verwachtte ook echt iets van God te zien.
We waren nog nooit eerder hier bij elkaar gekomen en keken onze ogen uit. Wat een prachtige planten! En alles was zo schoon en netjes...

Er stond ook een groot aquarium, waar we ook nog een poos naar hebben staan kijken. Zo leuk om iemand over zijn passies te horen vertellen.

We moesten ook heel erg lachen om dit exemplaar, geweldig! Moet je dat printje zien!! Dit was de grootste schoonmaker in het aquarium. Er waren ook nog kleinere algeneters en slakken. Ze deden hun werk prima, ik heb nog nooit zo'n helder aquarium gezien.

Maar zijn echte passie ontdekten we later op de avond, toen hij met stralende ogen vertelde dat hij 5 of 6 keer in de week met een broeder belde via zoom en samen elke avond van 10 tot 12 de Bijbel lazen, erover praatten en samen baden. We hadden het over 'honger naar God' en hoe we ervoor konden zorgen dat die honger gevoed werd en zou blijven. We waren het erover eens dat dit inderdaad gebeurt door samen te komen, samen Bijbel te lezen en samen te bidden,. 

'We zijn een lichaam, we kunnen niet alleen groeien!'

We hadden het ook over vergeving en een zuster vertelde dat ze vroeger moeite had om iemand te vergeven, maar nu ze ouder was dacht ze dat dat wel makkelijker zou gaan. Ik vroeg haar wat er dan veranderd was en wat ze toen zei vond ik erg mooi:

'Ik ben kleiner geworden, ik denk niet meer zo groot van mezelf.'

Ik denk dat dat een groot en mooi geheim is van hoe het in het leven van kinderen van God gaat. Zo heel anders dan hoe het in de wereld gaat. En ook helemaal in lijn met hoe Johannes de doper dat zegt: 'Hij moet meer worden, ik minder.'

Ik houd van deze avonden! Komend seizoen gaan we rouleren, de ene week bij de een, de andere week bij de ander. Ik zie er naar uit, zeker na deze avond. Het is zo mooi om elkaar beter te leren kennen, elkaar te bemoedigen, te groeien in de kennis en de genade en de liefde van God!

Ik kreeg nog iets moois van iemand, uit haar eigen tuin!
Ik had het opgehangen aan de muur bij de trap.
S zei later: 'Mam, ik schrok me rot! Ik dacht dat er een mummie aan de muur hing!!'

Ja natuurlijk, zou zomaar kunnen...

Maar nee, deze keer waren het mooie oranje lampionnetjes. Ik hang ze op om te drogen en als ze gedroogd zijn, kan ik ze ergens in doen voor de sier. Ze zijn leuk!

En nu...ga ik S wakker maken! We hebben een heel programma voor deze dag, dus gauw uit bed, ontbijten en op pad! Morgen daar weer meer over als het lukt. Heb een mooie dag vandag!

🙋

 

Op deze wijze pleitte ik...

Na de afspraak die ik vanochtend bij M had, had ik nog een afspraak met iemand die ik lang niet gezien en gesproken had. Zij waren vroeger in onze kerk, maar zijn vorig jaar verhuisd en begonnen met een gezinshuis. Heerlijk om weer bij te praten, daar zijn we goed in! En in lekkere taartjes eten ook. We namen een kwarktaart en een notentaart en vroegen of ze die door de helft konden doen. Dus hadden we allebei 2 schoteltjes met gebak!😋

Thuis gekomen heb ik een hele middag voor me...wat zal ik gaan doen? Natuurlijk weer even geslapen, ik houd van slapen! (zeker als het 's nachts niet zo goed lukt) Dat klinkt natuurlijk helemaal niet goed als je zegt dat je van taartjes eten houdt en van slapen...waar moet dat heen!! En hardlopen heb ik de hele vakantie niet gedaan.

Dus, ja dat is wel een ding en daar ga ik mee aan de slag, maar vandaag nog even niet. Als jullie het leuk vinden als ik daarover blog, laat het me dan even weten, dan houd ik er rekening mee. Zo kunnen we miss iets voor elkaar betekenen.

Van de week las ik iets bijzonders, iets moois ook. Het komt uit een boekje van Spurgeon, waar hij heel persoonlijk iets deelt uit zijn leven. Ik ben niet gewend om op deze manier met God te praten (misschien wel, maar toch anders), ik vind het wel mooi om te lezen. Het laat zien hoe krachtig gebed kan zijn. Ik leer ervan. Ik word er ook stil van, het voelt een soort van heilig. Ik schrijf het over in m'n schrift. Eigenlijk moet je er even rustig voor gaan zitten.

'Een aantal maanden geleden werd ik zozeer gekweld door de pijn, dat ik het niet meer kon verdragen, zonder het uit te schreeuwen. Ik verzocht iedereen weg te gaan en mij alleen te laten. Tot God kon ik niet anders meer uitbrengen dan alleen dit: 

'U bent mijn Vader en ik ben Uw kind, en U als een Vader bent liefderijk en vol van genade. Ik zou het niet kunnen verdragen om mijn kind zo te zien lijden zoals U mij nu laat lijden. Ik zou doen wat ik zou kunnen om hem te helpen, ik zou mijn armen onder hem houden om hem te dragen. Is het Uw wil om Uw aangezicht voor mij te verbergen, mijn Vader? Wilt U nog steeds Uw zware hand op mij leggen en mij niet een teken geven van Uw bescherming?' 

Ik sprak tot de Heere, zoals Luther zou hebben gedaan, en ik pleitte heel ernstig op Zijn Vaderschap. 'Gelijk zich een vader ontfermt over de kinderen, ontfermt Zich de Heere over die Hem vrezen.' Als Hij een Vader is, laat Hij dan zien dat Hij een Vader is - op deze wijze pleitte ik.

En ik waagde het erop te zeggen tot hen die terugkwamen om voor mij te zorgen: 'Ik zal vanaf dit moment niet meer zo'n pijn hebben, omdat God mijn gebed verhoord heeft.' Ik dank God voor deze zeer smartelijke ervaring, maar ook dat die folterende pijn niet meer is teruggekeerd. Het geloof heeft gezegevierd door zich vast te klampen aan de God zoals Hij Zichzelf heeft geopenbaard.'

Waarom ik dit deel? Omdat het goed aansluit op de podcast die ik gisteren deelde. Het is dus een ervaring die meer kinderen van God hebben! En ik deel het omdat we het daar over hadden vanochtend, over Gods wil en over onze verwachtingen van Hem. Het was een fijn gesprek. Het laatste kwartier zaten we precies in het zonnetje. Zo werden we echt verwarmd, door de zon en door de Zon! Onze voorganger zei het zondag ook nog. Het is goed om elkaar weer op te zoeken, om onze huizen en harten weer open te stellen voor elkaar na een lange tijd in onze eigen huizen doorgebracht te hebben door corona.
En dat is het!

Vandaag komen de twee jongsten weer gezellig thuis, ik heb ze gemist. En dan nog even een paar daagjes vakantie, nog wat schoolspullen kopen, weer een beetje in het normale ritme komen. En dan zijn we er weer klaar voor. Een nieuw seizoen, ik heb zelfs alweer een beetje zin in de herfst gekregen...maar met nog een paar mooie dagen kan ik me ook wel verzoenen!

🙋

 

Tijd om schoon te maken

Wat zal ik over deze dag vertellen? Het is een beetje stil, want we zijn maar met z'n viertjes. Vanmiddag heb ik de huiskamer schoongemaakt en de ramen gezeemd, na al dat opruimen vind ik dat het nu tijd is geworden om schoon te maken! Tijdens het poetsen luisterde ik naar deze podcast:

                       

Twee jaar lang zat de Amerikaan Andrew Brunson opgesloten in een Turkse cel in verband met zijn missionaire activiteiten in Turkije. Brunson had gehoopt kracht, vrede en blijdschap te ervaren temidden van de verdrukking, zoals hij dat ook vaak had gehoord van andere vervolgde christenen. Brunson ervaart God echter niet in de gevangenis. Het maakt hem wanhopig en op sommige momenten zelfs suïcidaal. In deze podcast spreekt Richard Groenenboom met SDOK-collega Arco van Doleweerd aan de hand van gespreksfragmenten waarin Brunson zelf aan het woord komt. Ze spreken met name over de vraag hoe je kunt blijven geloven als God stil blijft.

Die wil ik jullie vandaag aanraden!
En daar laat ik het voor nu bij, want morgen is het weer vroeg dag. Ik heb om 9.00 uur een afspraak.

🙋

En weer terug naar het spel!

Ooit gehoord van voetgolf? Ik tot gisteren nog niet. Tot vandaag ook nooit gedaan.
Het is hetzelfde als golven, maar dan moet je de bal in de hole schoppen. En dat valt nog niet zo heel erg mee kan ik jullie nu uit ervaring meedelen!

We reden naar het eiland van Maurik en moesten toen nog een stukje lopen. Daar bewonderden we eerst nog een mooie, groene sprinkhaan.

En toen begon het spel. De beurt was van jong naar oud. Daarna de bal die het verst weg lag. Maar dat vonden we allemaal niet zo handig, dus hielden we het 'van-jong-tot-oud' in stand.

Na hole 4 of 5 hoorden we ineens een geloei en zagen we koeien. S, H en ik lieten de bal voor wat het was en renden er naar toe. Leuk, ze staan in het water!

En weer terug naar het spel!

M was goed bezig, had ook de goede schoenen aan gedaan! Liep ik daar met m'n birkenstocks, geen moment aan gedacht dat je met 'voetgolf' beter andere schoenen aan kan doen.

Maar we hebben lol gehad met elkaar en dat is ook wat waard. We wilden daar eigenlijk ook nog een duik nemen, maar er was blauwalg, dus dat ging niet door. Eigenlijk wel beter, want we deden veel langer over het voetgolf dan de gemiddelde 1 a 2 uur die er voor stonden.

We gingen vanavond nog naar een verjaardag van m'n zwager en toen vroegen we ons af wie er eigenlijk gewonnen had. We hadden de scores niet eens opgeteld! En...nee nog steeds niet.

Ondertussen groeien er in de tuin de lekkerste tomaten!

Het ging even hard met de zon er zo af en toe bij.

Voor het avondeten maakte ik lekker rabarbermoes. Nou ja, ik vond het lekker. De meesten niet zo. L kwam pas 's avonds laat uit haar werk en dacht dat ze wel heel veel satésaus op haar bord had...🙈

Ik zal nog een paar leuke tekeningen van L laten zien, die ze gisteren en vandaag heeft gemaakt

Zijn ze niet schattig?!

En die foto's van vroeger, ze zijn echt leuk.

Neem deze foto.

Ik vind 'm geweldig.💓

En dat was dan zo'n beetje de laatste vakantiedag.

Voor K dan in ieder geval.
Voor de rest nog een week.

Maar die is alweer gevuld met allerlei afspraken.

Leuke afspraken trouwens ook.

Dus...

Ik ga gewoon nog even door met bloggen.

Dankjulliewel voor de reacties!!

Het is altijd leuk om te horen/lezen dat iemand er plezier in heeft dit allemaal te lezen.

 

Heel veel netter wordt het niet

We gaan zwemmen!
Dat hoef ik geen twee keer te vertellen, dat vragen ze bijna elke dag. Wat een beetje bij de zomervakantie hoort is dat je heerlijk vaak buiten kan zwemmen. Maar deze zomer gaat een beetje anders. En binnen zwemmen is natuurlijk net zo leuk met een duikplank en glijbanen.

Toen ik aan het koken was zag ik L met logeetje tekenen, zo leuk! Vanavond kwam ons buurmeisje nog een potje monopoly doen met S. Logeetje ging verder met haar tekening, die moest nog geverfd worden, zoals L het had gedaan.

En dan komt toch een keer weer het moment dat je de strijkplank en het ijzer tevoorschijn moet halen. Nu vanavond maar gedaan, want morgen wordt een druk dagje. Soms vind ik het niet erg om te strijken, maar nu vond ik het al een beetje genoeg voor vandaag en het ene overhemd na de andere polo kwam uit de mand. Al heel lang geleden ben ik gestopt met het strijken van t-shirts en zakdoeken enzo, ik geloof dat ik toen zelfs nog theedoeken streek! Dat komt denk ik door m'n moeder, die strijkt alles en ik moet zeggen dat het er dan wel weer heerlijk schoon en netjes uitziet. Maar zij heeft er ook plezier in en dat is net het elementje wat ik dan mis. Om er vandaag toch iets van te maken deed ik eens gek en haalde alle zakdoeken van K uit z'n kast en heb ze zo netjes mogelijk gestreken.

Heel veel netter wordt het hier niet hoor!

 

Morgen allemaal naar buiten!

De ochtenden verliezen we deze vakantie, die zijn we compleet kwijt aan uitslapen, ontbijten en Philip uitlaten en dan is het ineens alweer half 12. Maar dat geeft niet, sterker nog, ik geniet ervan!

Zo rond die tijd gingen we vandaag naar het Brienenoordeiland om bramen te plukken. 

Een eiland met mooi  en veel water en groen

En paars

En wit

De lekkerste, grootste bramen zijn altijd te ver om te pakken.

Hier zien we de Brienenoordbrug eens van beneden af.

En hier vanuit een andere hoek

Mooie bloemetjes zagen we

We vonden het allemaal leuk om er te lopen.

En te klimmen

En te springen

De bramenoogst viel een beetje tegen. De meeste bramen waren al geplukt.

Maar toch, zo over het hele eiland rondstruinend kwam ons bakje toch aardig vol

Het begon een beetje druilerig te worden, we gingen weer naar huis.
Eerst maar weer eens naar de sloop gereden. Weer wat spullen lichter!

Om een uur of 3 dacht ik dat het nog wel even leuk zou zijn om naar de ballebak te gaan met die meiden. Ze zaten inmiddels al weer een poos op hun kamer te spelen. Ik heb dan het idee dat ze wat in beweging moeten komen, anders slapen ze 's avonds niet. Gelukkig vonden zij het ook een leuk idee.

Ik had een paar boeken mee en zelfs m'n laptop, haalde er een cappucino en kwam toen een vriendin van me tegen! Wat hebben we elkaar de afgelopen tijd weinig gezien en gesproken. Dat hebben we nu een beetje ingehaald, super gezellig!

Er stond nog één ding op het programma vandaag en dat was:
Bramentaart maken! Ik zocht op internet naar een recept dat me lekker leek en die vond ik hier. 

En lèkker dat ie is, ik zei wel 3 keer: 'Hier houd ik van!' De bodem een beetje zoet, de bramen een beetje zuur, de room Yumm!!

Echt, morgen allemaal naar buiten en bramen plukken én deze taart maken!

Nog even over de foto's van vroeger, er komen er steeds meer voorbij. En had ik het niet over de Apenheul een poosje terug? Dat als je daar vroeger kwam, er altijd wel apen op je schouder of op je hoofd kwamen zitten? Nou, deze foto had ik toen in gedachte. M'n tante met een wolaapje op haar nek. Is het geen leuke foto?!

Leuk hoor, al die herinneringen

Nou, nog ééntje dan...

Met m'n moeder en m'n broers

🙋