29 juni 2017

Wanneer zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder ik?



Door Ilse van 'uit mijn keukentje' werd ik getagd met de vraag of ik deze 'zing enzo' persoonlijk wil beschrijven. Leuk idee, laat ik maar beginnen:

ZING:
Zingen is een van de mogelijkheden die God bedacht heeft en aan de hele schepping heeft gegeven om Hem te prijzen. Dat vind ik mooi, fascinerend zelfs! En ik zing graag mee in dat grote orkest uit volle borst, met hart en ziel en met mijn handen in de lucht en als het even kan dans ik er ook nog bij op mijn gebrekkige manier.
Ooit schreef ik dit lied: 



VECHT
Dat vind ik een lastige... In de loop der jaren is mijn verlangen en vechtlust wel gegroeid en is het zelfs ook mijn gebed geworden dat God me wil betrekken in de strijd tegen onrecht. En hoewel ik eigenlijk helemaal geen vechter ben en 'onrecht' wel een heel breed onderwerp is, ben ik er vast van overtuigd dat God wel iets voor me heeft...

HUIL
Als kind heb ik veel gehuild, meer dan me lief was, bv als ik een grapje maakte en iedereen naar me keek en erom lachte! 'Overgevoelig' werd er vaak over me gezegd. Dat is wel iets minder geworden...hoewel mijn hart vaak wel huilt omdat er zoveel kapot gaat.

BID
Een poosje geleden stond er zo'n mooi gedichtje van Rikkert in de Visie, ik heb het uitgeknipt en bewaard:

'Met hen zingt God zich schor. Dit is Zijn lied.' Wat ontroerend en schitterend! Ik vind mezelf geen goede bidder, stuntel vaak met mijn woorden...maar gelukkig is bidden niet alleen praten. Ik wil zo leven dat mijn hele wezen één gebed is, leven in Gods aanwezigheid. Mijn hart spreekt een taal waar God vertrouwt mee is en ik verlang ernaar Zijn hart, gedachten en wegen te kennen zoals Hij de mijne kent zo goed als maar mogelijk is hier op aarde.

LACH
Was huilen een van de dingen die ik vaak deed als kind, lachen was er ook één. Gisterenavond lag ik op bed en ik hoorde m'n man en twee zonen heel even praten en lachen en toen drong tot me door dat ik dat een half jaar gemist heb, toen R weg was. Niet dat Ha en K niet met elkaar kunnen praten en lachen, maar blijkbaar gaat dat beter en harder wanneer ze met z'n drieën zijn:) Ik geniet ervan om met anderen te lachen. Ook als ik met m'n nichten app kan ik soms helemaal de slappe lach krijgen en bijna niet meer stoppen met lachen...dat zal wel een bepaalde familiehumor zijn en de onze is niet voor iedereen weggelegd!

WERK
Wat moet ik daar nu over zeggen...Sinds een jaar werk ik als gastouder in een gezin en dat doe ik met veel plezier en eigenlijk voelt het niet als 'werk'. Ik zou wel willen dat als ik werk, vooral thuis, dat ik wat beter door kan werken aan één stuk en niet op duizendeneen manieren afgeleid wordt. 

BEWONDER
Wat een mooi werkwoord 'bewonderen'... Dat doe ik wel, als ik de eerste tomaatjes aan m'n tomaatjesplant zie komen, als ik iets nieuws ontdek in de Bijbel, als het pijpenstelen regent of hard stormt, als kinderen eigenwijze uitspraken doen, als ik een mooi lied voor het eerst hoor, als ik het resultaat van een verbouwing zie, als ik gevraagd wordt mee te schrijven aan een project door een uitgever, als iets goed lukt (een nieuw recept bv of 10 km hardlopen), als anderen een topprestatie leveren (en dat hoeft niet iets groots te zijn!), over alle vormen van Schoonheid, over de hechte band van een familie, over zoveel verschillende mensen en culturen, zoveel verschillende dieren, zoveel verschillende bomen en planten en bloemen, maar ook als ik bij de kassa m'n boodschappen mag afrekenen.

Dat was het dan! Graag wil ik vragen of Hannie van der Staaij het stokje van me over wil nemen.

28 juni 2017

Terug uit Australië

Daar gingen we dan dinsdag op weg naar Schiphol! De dames waren nog een beetje moe...


Zo leuk om al die vliegtuigen zo laag te zien vliegen als je er bijna bent!


Het vliegtuig zou 9.05 landen, maar de verwachtte landing zou 8.45 zijn, we waren er nog maar 5 minuten en R z'n vliegtuig landde om 8.47. Viel dat even mee.
Maar toen begon het wachten en dat voel je overal, vooral in je buik!


En toen kwam hij dan eindelijk na nog een half uur. Zo fijn!! S. sprong in zijn armen en kwam daar tijdens alle andere omhelzingen niet meer uit!:)


En daarna hield ze steeds zijn hand vast. Ze heeft hem dan ook écht gemist!


En ik ook! Ik ben zo blij dat hij weer thuis is.
Hij pakt de draad al gauw weer op, heeft 10 van de 12 1/2 uur durende vlucht van Singapore naar Londen geslapen en kwam zo dus gelijk weer in ons Hollandse dag en nacht ritme.


Links is Ha en rechts is R.

Nog even en het is vakantie!
Dan zijn alle feestjes voorbij en kunnen we genieten van andere dingen!



26 juni 2017

Beetje krap in het vliegtuig

Vandaag de nieuwste kamer gesopt en alle spullen uit hun oude kamer hierheen gebracht en netjes gemaakt. De kamer moet nog afgewerkt worden en er zijn nog (teveel) leuke dingen die opgehangen moeten worden, maar dat komt nog, misschien wel pas na de zomervakantie.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

En zo kwam deze kamer dan weer leeg en moest ook schoon gemaakt, dat is nu klaar. Nu alleen nog een bed er in, die gaan we vandaag kopen:)

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

En ondertussen zit R maar een beetje krap in het vliegtuig!
Nog twee vluchten te gaan...

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

En nog even onze tuin:
Er ligt aan de andere kant en achterin een hoop puin, dat gaan we zaterdag wegbrengen, dan wordt het weer een beetje leeg en een stuk gezelliger om in de tuin te zitten.
Ik heb de bakken veel te vol gezaaid, dat moet ik eens afleren. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat er zulke enorme planten uit die kleine zaadjes komen!

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Zoveel bloemen aan de courgetteplant!

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Rechts tegen de schutting aan zit nog een braamstruikje in de verdrukking.
En vooraan, onder die grote bladeren, doet een komkommerplant wanhopig zijn best om er boven uit te komen.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Tomaatjes!

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Ook zo groot geworden! Onderin zitten nog een paar augurkenplantjes.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Nou ja, die les neem ik volgend jaar maar weer mee
of ik geef er nog een een plekje in het midden.

25 juni 2017

Om niet meer terug te keren?

Dit mooie kasteel had ik nog niet eerder gezien, maar daar kwam afgelopen week verandering in. M'n man heeft hier de afgelopen 2 jaar wekelijks flink gezwoegd en is nu afgestudeerd! Supertrots ben ik op hem! Donderdag werd zijn diploma uitgereikt in het koetshuis van Nyenrode.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

Gisteren was er een kinderfeestje en eigenlijk is de hele maand juni wel een feestmaand geweest.

foto van Lieneke van Vuuren-Overduin.

En het is nog niet afgelopen want we gaan nog 2 nachtjes slapen en dan rijden we naar Schiphol om R op te halen! Wat kijk ik daar enorm naar uit, om zijn gezicht weer te zien, hem te omhelzen en zijn verhalen te horen en hem om me heen te hebben de komende tijd. De kamer die we er bij moesten maken is nu bijna af, de meiden kunnen vannacht in hun nieuwe kamer slapen. En dan morgen nog even een bed voor R kopen:)

Natuurlijk heb ik nog tijd om tussen alle bedrijven door te lezen. Op dit moment lees ik 'Moesje Alt', zij is de vrouw die de liederen uit glorieklokken geschreven heeft, waaronder 'Ik wandel in het licht met Jezus'. Haar verlangen naar meer van Gods Geest en hoe dat verlangen vervuld wordt vind ik boeiend om te lezen. Maar het gaat niet zo snel, want ik lees natuurlijk nog meer. Zo kocht ik vorige week in een kringloop het boek 'Terug uit Afrika' van Corinne Hofmann. Geen christelijk boek voor de verandering, maar ik vind het heel prettig lezen en ontspannend. Haar eerdere boek 'De blanke Masai' had ik al eens bij de bibliotheek geleend en gelezen. Ze trouwde met Lketinga, een samburu-krijger en heeft daar ruim 4 jaar gewoond. Helaas moest ze vluchten en is ze Kenia het land uitgekomen met haar dochtertje om niet meer terug te keren. En daar gaat dit tweede boek over, hoe ze de draad weer probeert op te pakken wat niet meevalt in een volstrekt andere cultuur waar ze lang uit is geweest.

De blanke Masai   Terug uit Afrika

En wat een leuke verassing, nu ik dit aan het bloggen ben, 
zie ik dat er nóg een boek is:

Weerzien in Kenia

Die heb ik gauw bij de bieb besteld!

Een leuke leestip voor de zomervakantie!