Wat de waterspin mij leert over het blijven in Christus

Dit kleine oude boekje vond ik in m'n boekenkast en was een genot om te lezen. Zo bemoedigend en ook aanmoedigend om me te blijven verheugen in Christus, die in mij woont en al mijn hoop op Hem te vestigen.

Ik wil er een mooi citaat van delen:

Een klein diertje, de waterspin, leeft in het water, diep onderin de modder van het moeras. Zij gaat eenvoudig een paar centimeter naar beneden en leeft daar lange tijd. U vraagt hoe zij in het water ademen en leven kan? Heel eenvoudig; zij beschikt over een inrichting die het haar mogelijk maakt een luchtbel te produceren waarvan de omvang vele malen die van haar lichaam bedraagt. Aan de oppervlakte van het water vult zij deze met lucht; nu is zij door deze luchtbel als met een atmosfeer omgeven, gaat naar beneden en bouwt daar haar nest en brengt haar jongen groot. Waar lucht is kan geen water binnendringen. Zo is het diertje in zijn kleine behuizing net zo veilig als wanneer het boven in de zuivere atmosfeer van de hemel zou leven. Zo kunnen ook wij in ons element zijn en daar voortdurend met Hem zijn, al omringt ons de zonde van alle kanten en breidt de hel zich onder ons uit, al matten de mensen zich af en zondigen zij door toe te geven aan de verzoekingen; wij zullen ondanks dit alles zo veilig zijn als de heiligen in de hemelse gewesten, in Christus Jezus.

'Vertel het maar...'

Dit boekje mocht ik recenseren en is uitgegeven door uitgeverij Van Wijnen - Franeker 

Vertel het maar...

Een mooi boekje met gedichten en gedachten over kanker. De beeldjes op de foto's die je bijna op elke bladzijde vind, zijn door de schrijfster zelf gemaakt. Dat geeft je het idee dat dit boekje met liefde en gevoel en met zorg is gemaakt. De gedichten kunnen de gedachten en gevoelens zijn, die je zelf maar moeilijk onder woorden kunt brengen. Het is een boekje, niet alleen voor mensen die kanker hebben, maar ook voor hen die er omheen staan. Het is rauw, maar niet zonder troost.

Mijn oma, twee tantes en twee neven zijn veel te jong aan kanker overleden, ik heb gezien hoe deze ziekte iemand sloopt en kapot maakt. Maar ik proefde de intens bittere smaak ervan pas goed, toen onze zoon een hersentumor leek te hebben. Wat heb ik gehuild, wat begreep ik het allemaal niet en wat deed ik m'n best om het op te nemen voor God! Maar wat een troost toen God me zei: 

'Jij hoeft Mij niet overeind te houden, Ik zal jou overeind houden!'

En dat deed hij. Tijdens het hele proces mocht ik mens zijn, mocht ik verdriet hebben en hoefde ik het niet te begrijpen en waren er Goddank schouders waar ik op uit mocht huilen. En tijdens het hele proces is God God gebleven, heeft Hij dingen verborgen gehouden en heeft Hij ons gedragen.

Uiteindelijk bleek het bij onze zoon niet om een tumor te gaan en is hij weer kerngezond. Iets waar ik niet van durfde te dromen en eerlijk gezegd een mogelijkheid die niet eens bij me op kwam. Deze beker is aan ons gegaan. Zo voelt het. Deze paar maanden hebben me wel veranderd. Dit raakt me dieper dan ooit.

Rita moedigt je door de titel heen aan en ik wil afsluiten met hetzelfde te doen. Ik heb in deze recensie een beetje verteld.

Vertel jij het ook maar!

Lees ook de recensie over In goede handen

Al is het maar een kruimeltje!

Nog steeds zit ik een beetje te balen van het feit dat m'n boek over Oswald Chambers uit is. Het las zo fijn! Ik schreef er een review over die je hier kunt lezen! Maar die schreef ik toen ik nog een paar bladzijden te gaan had. En omdat het boek afsluit met een, naar mijn mening, geweldig leuk verhaal, geef ik dit citaat ook nog mee:

Kort na de Tweede Wereldoorlog bracht een groep seminariestudenten een onaangekondigd bezoek aan Woodberry Crescent 29. Als vanzelfsprekend nodigde Biddy hen uit voor het avondeten. Ze leken nogal onder de indruk dat ze bij de echtgenote van Oswald Chambers in huis waren en spraken uitsluitend over theologische onderwerpen die allemaal wat te maken hadden met 'de geweldige man' en zijn boeken. Tijdens de maaltijd vond Biddy de sfeer wat saai en formeel, zo hoorde het eigenlijk niet aan haar tafel. 
Tot stomme verbazing van haar zeer ernstige gasten keek Biddy de vijfendertigjarige Kathleen aan en zei: 'Waarom probeer je niet eens of je een kersenpit precies op de schoonsteenmantel  kan spugen.' Kathleen, die onmiddelijk begreep waar haar moeder op uit was, haalde diep adem en blies het kleine projectiel naar het doel. Ping!
'Dat scheelde niet veel, maar je was te laag,' zei Biddy nuchter. 'Ik denk niet dat een van deze jongemannen het beter kan.'
Een aanstaand bisschop bedacht zich niet al te lang en spuwde een kersenpit bijna tegen het plafond. Dat was de eer van zijn vrienden te na en ook zij ondernamen verschillende pogingen. De kamer vulde zich met hun gelach en Biddy glimlachte tevreden.
'Hier zou Oswald van genoten hebben,' dacht ze. 'Zie zo, Prijs de Here, het is allemaal weer voor elkaar.'
Ping!

Heerlijk toch?! Ik voel me een beetje als die seminariestudenten...vind eigenlijk dat ik veel te serieus overal mee bezig ben. En dat is niet erg, de een is nu eenmaal wat serieuzer aangelegd dan de ander. Het wordt alleen een beetje vervelend als er een boel vrolijkheid in je hart zit, maar er niet uit komt. Ik wil de ramen en deuren van m'n hart wagenwijd open zetten en m'n levensvreugde eruit gieten. Dát!

Soms helpt het al om het gewoon te zeggen of te schrijven, zet ik daarmee misschien wel de deur op een kiertje...

Genoeg geneuzel! Kijk eens hier. Eergisteren kocht ik twee pompoenen en gisteren kocht ik een derde. Gistermiddag pakte ik mijn meest favoriete mes en sneed ze alle drie in stukken en maakte een zalig soepje! Zonder in m'n vinger te snijden deze keer. Veel te lekker om me door een naar vingertopje-ervaring tegen te laten houden!

Vanmiddag ging ik Philip uitlaten en liep even door het gras, alle hondenpoep ontwijkend, naar een veldje waar hij los mag, toen ik ze ineens zag staan, sneeuwklokjes!

Dat bedoel ik ook een beetje...Kijk eens hoe uitbundig de Schepper is in de natuur, in de dieren- en plantenwereld, in het heelal! 

Een beetje, al is het maar een kruimeltje meer uitbundigheid...🙏