26 oktober 2016

Het was een serieuze bezigheid!


In dit filmpje kun je het niet zo heel goed horen, maar het staat erbij. Het lied 'Als een hert dat verlangt naar water, zo verlangt mijn ziel naar U!' in het Pools gezongen. Dit lied zong R. zondag, nadat hij het eerst op zijn mondharmonica gespeeld had. R is een al oudere Poolse man, die nog niet zeker weet of hij hier in Nederland bij zijn familie mag blijven. Hij heeft een poosje onze Nederlandse les gevolgd. Soms dachten we dat hij er niks van begreep en andere keren stonden we versteld van wat hij ons probeerde te vertellen. Maar heel goed met elkaar praten lukte nog niet zo. 
Het raakte me toen hij zondag dat lied zo mooi zong. Al zingt hij het in het Pools en ik in het Nederlands of Engels, wat we zingen begrijpen we maar al te goed! Even kon ik de smaak van 'eenheid' proeven.

En verder...

Wat is oppassen toch leuk! Ik las met J van bijna 4 het boek over piraat Sladrop. Een hele gevaarlijke, zegt hij zelf. Op een van de laatste bladzijden blijkt dat hij 3 geheimen heeft...spannend! Het eerste is dat hij van zijn vrouw altijd moet afwassen. De tweede, dat hij 25 kinderen heeft en het derde geheim is dat hij een slecht geheugen heeft...
Ik moest het boek wel 5 keer lezen, liever nog vaker maar ik vond het genoeg. Tijd om iets ander te doen, dus bogen we ons over een doos met duplo. J had een goed idee, we zouden het schip van kapitein Sladrop maken. En natuurlijk mochten de kinderen niet ontbreken! De kapitein zelf zie je niet op het dek, hij is in de keuken bezig! 


We hebben het schip uiteindelijk van de grond gehaald en iets hoger neer gezet, want daar in huis kruipen soms een paar andere gevaarlijke piraatjes rond!
Uit school komen M en S er ook nog gezellig bij en deden we een spelletje memory. 


Vandaag had S 3 leuke dingen zei ze gisteren: 
1. L, ons oppasdreumesje zou komen
2. Ze ging naar de tandarts
3. Ze had een feestje

Toen we vanochtend bijna bij de tandarts waren kreeg ze toch een beetje buikpijn. Ik had haar verteld dat het misschien wel een klein beetje pijn zou kunnen doen. Toch ging ze heel dapper op de stoel liggen en deed ze netjes alles wat de tandarts vroeg zonder een kik te geven. Er moest een stukje kies gerepareerd worden en een klein gaatje gevuld, dus het was een serieuze bezigheid. Ik ben echt trots op haar. Ik hoefde niet dicht bij haar te staan of een hand te geven en de tandarts wilde wel dat alle kinderen het zo deden:)


Nu is gelukkig het nog leukere deel aangekomen en dat is het feestje van een kleutervriendinnetje.


25 oktober 2016

Even onbevangen zijn

Kennen jullie het verhaal over de jongen met de zeesterren?


Wij hoorden het zondag in de kerk. 
Het is een mooi verhaal, waar ik iets mee kon.
De jongen wist ongetwijfeld dat er kilometers lange stranden zijn
en duizenden zeesterren die hij nooit allemaal zou kunnen redden.

Het overvalt me soms weleens.
Er is zoveel nood, er zijn zoveel dingen die aandacht vragen.
Het lukt me niet om overal op in te gaan.
Zelfs de Nederlandse les die ik zou geven aan m'n buurvrouw even verderop lukt me niet.
Ik raak er gefrustreerd en verdrietig van.
En ik verlies de blijdschap die ik kan hebben in die goede werken
die God voor mij heeft voorbereid.

Dit verhaaltje helpt me om weer even onbevangen als deze jongen te zijn.

Afbeeldingsresultaat voor efeze 2:10
\

24 oktober 2016

Uit Eerste Hand

Iedere moeder moet er doorheen. Er komt een moment dat je kinderen het huis uit gaan en het nooit meer zo zal zijn zoals het was en je ze los moet laten zoals je nog nooit gedaan hebt. Er wordt een periode afgesloten. Dat doet pijn, omdat je kinderen zo'n ontzettend kostbare plek in je hart en leven hebben.

Afbeeldingsresultaat voor vogels uit hun nest

Een andere kant is, dat ze die ontzettend kostbare plek in je hart en leven zullen blijven houden. Dat er, niet alleen voor het kind, maar ook voor de ouder(s) een nieuwe periode aanbreekt. Het is mijn diepe verlangen om hier samen met God doorheen te gaan. Om inzichten en wijsheden over het leven te verwerven uit de Eerste Hand. Het zijn die gedachten die ik (ook) graag wil delen hier.

Ik kwam een mooi, klein, troostend, waardevol gedichtje tegen van Amy Carmichael in 'the journeys of Jim Elliot'.

'If Thy dear home be fuller, Lord, 
For that a little emptier my house on earth, 
What rich reward that guerdon were!'

Dat is een mooie gedachte en een mooi gebed. Dat wanneer mijn huis een beetje leger wordt, daardoor Gods huis voller wordt. Laat ik erbij zeggen dat het niet mijn verwachting is dat mijn kinderen allemaal de zending in gaan of evangelisten worden. Mijn verwachting is van en mijn hoop is op God, dat Hij ze niet los laat, door ze heen zal werken, tot eer van God en tot zegen van anderen. Dwars door hun zwakheden en moeite heen. En ik zal er ook bij zeggen dat dat niet een resultaat zal zijn van de opvoeding die wij gegeven hebben, maar dat het genade zal zijn uit diezelfde Eerste Hand!

The family that prays together, stays together • photo: adl21 on iStock / Getty Images More:

21 oktober 2016

Naught else!

Onze jongens zijn weer bezig geweest vannacht. R zou de hond van vrienden uitlaten, maar de sleutel brak in het slot, er moest een slotenmaker aan te pas komen. Broer Ha kwam R gezelschap houden tot uiteindelijk de deur om 2.55 uur open kon...Toen samen de hond uitgelaten, de sleutel gebracht naar iemand die hem de volgende ochtend nog zou uitlaten en uiteindelijk kwamen ze ergens tussen 4.00 en 4.30 uur thuis en zijn gaan slapen tot in de namiddag.

R. leefde tot voor deze week nog in de veronderstelling dat ik me snel zorgen maakte om m'n kinderen. Dat probeerde ik uit zijn hoofd te praten, maar een gebeurtenis als deze zal ongetwijfeld alle twijfels aan de kant geschoven hebben. Ik heb er niks van gehoord/gezien/gemerkt en heb heerlijk geslapen! Maar eerlijk is eerlijk, het was dan ook niet nodig om me zorgen te maken en ik had ze er geen minuut eerder in hun bed gehad. Anders had ik het zeker gedaan!

Loesje - het klinkt redelijk,  maar het slaat nergens op:

Nu zitten K en ik gezellig op de bank. Hij heeft morgen een tentamen, dus is niet aanspreekbaar, maar ik ook niet, want ik ben een blog aan het schrijven!:) Dat is op zich best bijzonder, dat ik dat kan doen, want de wifi laat ons smartelijk in de steek deze dagen! Blogger doet het en daar is het zo'n beetje mee gezegd. Met een boel meer geduld lukt het me ook nog een plaatje van Pinterest te halen. Maar het geeft niet, er zijn genoeg andere dingen te doen. Ik ga zo met een kopje thee verder met m'n studie 'Leven in Vrijheid' van Beth Moore. Daarna ga ik een engels boek lezen: 'Dagboek van Jim Elliot'. Het is een beetje oud Engels, dus houd ik m'n mobiel erbij en google-translate die het óók nog doet, dan schrijf ik de vertaling bij moeilijke woorden. Het is een prachtig, dik boek, ik geniet er echt van! Bijvoorbeeld deze zin:
'Bring Thou Thy cross before me, Lord - yea, show me Thyself. Naught else can still my throbbings and restore my strength.'

18 oktober 2016

Iedereen was shagrijnig

Het was een heerlijk weekend. De oudste vijf gingen naar een jeugdweekend. K, S en ik ging ook een nachtje ergens anders slapen. Wat een feestje voor S, ze vond het zó spannend en leuk!

We hebben er gezwommen, gemidgetgolfd en maakten een prachtige boswandeling.'s Ochtends sloop ik stilletjes met een donut de deur uit en maakte een klein wandelingetje op het park. Wat leuk om al die huisjes te zien, de een nog mooier dan de ander. En hier is een feestje gevierd.


Op een van de ballonnen stond: 40! Echt waar! Het kwam gelukkig niet in me op om op de deur te kloppen en de betreffende persoon te feliciteren:-)

We gingen weer naar huis en alle anderen kwamen ook weer thuis met leuke verhalen.

Maar oei...de volgende dag, dat was gisteren, daar was ik niet op voorbereid. Iedereen was shagrijnig en het lukte me niet om positief te blijven, dus deed ik mee. Het enige lichtpuntje in de dag was toen we met z'n zevenen naar de tandarts gingen. Dat is nog nooit gebeurd in al die jaren, dus was het wel een beetje grappig en waren we even vergeten dat we moe en niet vrolijk waren! Nooit gedacht dat een tandartsbezoek zo'n uitwerking kon hebben. Dat er 4 van de 7 nog een keer terug moeten voor het vullen van gaatjes of het trekken van een versta(a)ndskies mocht de pret niet derven.

Daarna vielen we toch weer terug in onze oude staat en stuurde ik iedereen om half 9 naar bed. Zelf mocht ik een half uurtje langer opblijven. Wat heb ik toen heerlijk tot 8 uur uit kunnen slapen!

Wat een genade eigenlijk dat we weer een nieuwe dag krijgen! Als het af zou hangen van ons gedrag de dag ervoor, dan was het allang afgelopen. Dank U Jezus!!


14 oktober 2016

Vraag me niet waarom

'Ik doop je in de naam van God'
Zo begon mijn dag:-)


'Mam, kunt u mij en nog iemand 's ochtends al brengen, dan kunnen we daar alvast dingen klaar zetten.' Ja hoor, dat kan! Uiteindelijk rijd ik met een auto volgeladen met bagage weg. 'Wij gaan met ov, want we passen er niet meer bij!'


Iedereen heeft er zin in, dit weekendje weg met alle jeugd uit twee verschillende gemeenten.


Als ik aankom, zijn ze er al. Ik blijf nog even hangen op dit mooie rustige plekje en help bij het opzetten van een tent. De eerste in mijn leven volgens mij;)
Ik kan tegenwoordig de neiging maar moeilijk onderdrukken om uit te leggen waarom R met zo'n enorme bos haar rondloopt, maar deze keer doe ik het! Ik kom er vast nog weleens op terug.


Toen de eerste tent stond, ging ik nog even gezellig een bakje koffie drinken bij m'n schoonzus, die daar dicht in de buurt woont. Erg leuk, omdat we elkaar niet zo vaak zien, ze wonen naar onze begrippen 'ver weg', maar eigenlijk valt het nog wel mee en is het maar 3 kwartier rijden.


Het is zulk mooi weer en het is zo heerlijk 'buiten', bomen, stranden, groen...ik bespeur een tikje verlangen naar het buitenleven, hoewel ik niet weet of ik het er lang zou volhouden. Mijn leven lang woon in al in de stad.
Voordat ik vertrek zoek ik nog even een kringloopwinkel in de buurt en ik vind een leuke, kleine, knusse winkel. En vraag me niet hoe en waarom het gebeurt, maar ik rijd met drie boeken over China terug naar huis.


Fijn dat het nu herfstvakantie is, ik probeer alle avonden thuis te blijven en ga lekker veel lezen!
Wat gaan jullie doen?

13 oktober 2016

Dat kan nog wat worden

Over een kwartiertje komt L onze oppasdreumes, ik kan er nog gauw een blogje doorheen jagen:)

Van de week zaten we een paar keer aan tafel tijdens het avondeten en ineens werd ik er een beetje 'bewogen' van. Toen we twee jongens achter elkaar hadden gekregen, dacht ik weleens dat we alleen jongens op de wereld zouden zetten. Met dat toch nog best vers in mijn geheugen vond ik het bijzonder om van de week een paar keer aan tafel te zitten met alleen onze 4 dochters! En gisteren was het al helemaal apart dat alleen onze jongste van 4 en onze oudste van 19 met zijn vriendin er waren.

Elke avond is het weer een verassing met wie we aan tafel zitten. Ik geniet van iedere samenstelling! En komend weekend is het nog eens een heel ander verhaal. Dan zijn de oudste 5 op kamp!! S vind dat maar niks...

'Ik wil ook op kamp!!'
zei ze boos toen we L woensdag uitzwaaide voor het brugklaskamp...
Dat kan dus nog wat worden morgen als we er 5 uit gaan zwaaien!

12 oktober 2016

We zochten bladeren en vonden kamelen!


'Ik wil ook op kamp!!' Zo zat S boos te zijn, toen we L gingen uitzwaaien die op brugklaskamp ging. Ze zal nog even geduld moeten hebben. Gelukkig was ze met een tikspelletje gauw weer afgeleid! L had er zin in, maar kreeg, toen ik haar eenmaal weggebracht had, wel steeds meer buikpijn!

En toen hadden we de hele ochtend samen de tijd om iets leuks te doen. We gingen naar het park om mooie bladeren te zoeken, maar vonden een stel kamelen, dat was een leuke verassing!!


Welkom in onze stad!


En toen vonden we natuurlijk ook nog mooie bladeren. S had een schriftje en een pen meegenomen en wilde voor elk blaadje of veertje dat ze in de tas stopte een rondje of streepje in haar schrift zetten. Helemaal zelf bedacht, zoiets zou niet bij me opkomen:)


Mooie bomen met al die verschillende kleurige blaadjes!

    

Nu eens kijken wat we daar allemaal mee kunnen.


S kon maar moeilijk wachten tot we klaar waren met middageten. Google had wel leuke ideetjes.


Maar we hadden maar een paar voorbeeldjes nodig of de creativiteit van S barstte los!



Ze vermaakt zich wel deze dag!
En jullie?


10 oktober 2016

Oeps, vergeten...

Yes! M'n theorie gedeelte van de EHBO-cursus voor kinderen heb ik gehaald!
En omdat dit niet het enige is waar ik in m'n hoofd mee bezig ben, ben ik wat belangrijke dingetjes vergeten...

ASALINE_to do list janvier 2016 à imprimer gratuit_printable_free:

Vanochtend bracht ik S naar school en bleek er een kijkochtendje te zijn voor de ouders. Dat heb ik voorbij zien komen en wilde me er voor opgeven, maar: vergeten:(
De juf was gelukkig erg aardig en ik mocht gelijk blijven kijken. Zo leuk om te zien hoe dat er allemaal aan toe gaat!

Van Mar kreeg ik een terecht boos berichtje. Ze hebben een uitje van school naar Delft en we hebben als het goed is een mailtje gekregen over het hoe en wat van de hele dag. Maar ik heb het over het hoofd gezien en nadat ze dat appte schreef ze ook nog: 'Hebben jullie überhaupt wel betaald?' Nou, gelukkig had ik dat dan weer wel gedaan.

Maar goed, er is niets goed te praten, deze dingen moet je gewoon bijhouden en zorgen dat iedereen alles op de juiste tijd heeft.
Hoe kan ik dit soort dingen nou eens voorkomen? Ik kan wel een paar dingen bedenken, maar als jullie nog meer tips hebben, graag!

  • Een mailtje van school gelijk afhandelen
  • Een mailtje over hoe en wat gelijk doormailen naar het betreffende kind
  • Zelfde mailtje uitprinten en ophangen op het prikbord
  • M'n mail alleen nog op de laptop bekijken met m'n agenda erbij
Zoiets...

Deze is ook leuk:

Samie @sj_projects Day 28- tracker #...Instagram photo | Websta (Webstagram):

9 oktober 2016

Ik worstel me er wel doorheen.

warm and cozy:

Vorige week heb ik me opgegeven voor een cursus EHBO voor kinderen. Dit omdat ik bezig ben officieel gastouder te worden. Het is nog niet eerder gebeurd, maar ik heb een heus 5-jaren plan in mijn hoofd!! Inhoudelijk zal het in de loop der jaren ook op m'n blog wel duidelijk worden. De eerste stap is gastouder worden. Het oppassen buitenshuis bevalt me erg goed, zo leuk om daar bezig te zijn met de kids, maar ook om te zorgen dat het huis netjes is als papa/mama thuis komen. Meestal maak ik een ovenschotel klaar als er 1 of 2 naar school zijn en de allerkleinsten slapen. Ik heb me wel serieus afgevraagd waarom ik dit bij iemand anders zo leuk vind en het thuis niet altijd goed op de rit krijg. Ik denk dat er wel een aantal redenen voor te verzinnen zijn:

  • Het past meer in de categorie 'werk' en dat wil je goed doen.
  • Met wat simpele huishoudelijke bezigheden ziet het er 'af' uit, thuis is het nooit klaar.
  • Uitgesproken waardering is natuurlijk motiverend.
Tegelijk kan ik er bij zeggen dat het ook een positieve uitwerking heeft op m'n eigen huishouden:
  • Hoewel het nooit af lijkt, oogt het toch al we heel anders als het netjes is en de was weggewerkt is. 
  • Daarnaast probeer ik echt lekkere, gezonde recepten op te zoeken, die ik thuis dan ook uitprobeer en soms gebeurt dat vaker dan 1 keer in de week. Een ovenschotel is eigenlijk ideaal. Op het tijdstip dat iedereen uit school is, heb je je handen en hoofd vrij om er echt te zijn óf nog wat laatste puntjes op de i te zetten. 
  • Doordat ik een dag uit huis ben, verplicht ik mezelf om na te denken over een goede planning.
  • Door een dag buitenshuis bezig te zijn en een vast wekelijks programma, is er veel meer structuur en om de een of andere vage reden ook veel meer tijd voor ontspanning!
En het is nog lang niet perfect ofzo, maar in deze periode geniet ik van de vooruitgang.

De EHBO cursus, daar had ik het over! Ik hoop zo snel mogelijk de toets van de theorie te maken en geef me dan op voor het praktijkgedeelte. Het is niet een van mijn favoriete cursussen, ik kan niet zo goed tegen bloederige verhalen en dat soort enge dingen. Ik probeer nu maar steeds te bedenken hoe handig het is als ik weet wat ik moet doen als er iets gebeurt. En ook valt me dwars door de theorie heen op, hoe mooi het menselijk lichaam gemaakt is en functioneert!
En met een kopje koffie erbij, worstel ik me er wel doorheen...

 :



8 oktober 2016

Lieve woordjes in mijn oor

Vandaag was het zo'n fijne dag! Ik had geen afspraken staan, dus kon de hele dag zomaar doen wat ik wilde. Het was niet alleen fijn, maar ook heel gezellig! 's Ochtends vroeg in bed kreeg ik al lieve woordjes in m'n oor gefluisterd van onze 4-jarige S. Daar liet ze het niet bij, de héle dag was ze om me heen!! Als ik de was aan het doen was in haar slaapkamer, ging ze daar spelen met haar poppen en ik weet niet wat. Toen ik verder ging met schuren in Mar d'r kamer, speelde ze daar op het balkon en toen K en ik de zoveelste aflevering van Masterchef keken, kwam ze even tussen ons in zitten.
Dat was het toch niet helemaal, toen ging ze met de blokken spelen. Het was een beetje donker, dus ik had er gezellig wat lichtjes bij gezet.


Voor mijn verjaardag kreeg ik een 'Bake & Make' pot voor kruidnootjes, daar gingen we vanavond mee aan de slag.


Wat is er leuker dan deeg kneden?!


Opeten natuurlijk!!


Best moeilijk om kleine balletjes te draaien!


Kruidnootjes de oven in en melk opwarmen.


Jullie raden het al...


Mmm


Het was een drukke week, intensief ook op allerlei gebied. Zo'n dagje als vandaag is dan meer dan welkom!