Zulke dingen zou ik veel vaker willen doen

 M'n laatste blog van dit jaar! En...dat zeg ik maar gelijk alvast, ik kom pas weer in februari terug. Ik ga eens kijken of het leven zonder al te veel social media nog leefbaar is. Dus stop ik iig een maand lang met facebook, instagram, blogger en alle onnodige apps die ik op m'n mobiel heb blijven ook uit. Whatsapp bekijk ik 1 x per dag, begin van de middag, zo ook m'n mail.

We waren van de week aan het kijken hoelang we op onze mobiel hadden gezeten de afgelopen week en het kwam bij de meesten toch wel boven de 20 uur. Nu kon ik het niet zien met die van mij, maar ik ben er al zeker van dat ik met gemak aan de 20 uur kom. Weet je wat je allemaal in 20 uur kunt doen?!

Dus ga ik in plaats van met een mobieltje of laptop op de bank te zitten:

 - natuurlijk wel schrijven, maar nu weer eens in m'n dagboek en prayerjournal, dat is te lang geleden, ik mis dat ook.
- M'n huis flink opruimen en schoonmaken
- Bijbelstudies schrijven, al zo lang zin in en het komt er maar niet van
- Eindelijk de tuin eens flink winterklaar maken:)
- Boeken lezen
- Misschien komt er een puzzel op tafel
- verder haken aan de deken voor R & M
- diamond painting afmaken
 - mensen bellen
enz.

Genoeg te doen dus!

Even tussendoor, hebben jullie al oliebollen in huis?
We stonden heel lang in de rij en ik ben bang dat ik veel te veel gekocht heb. Aan de andere kant, we zijn met veel en ze gaan altijd elk jaar helemaal op, dus misschien valt het wel mee.

Eigenlijk vind ik het zelf altijd helemaal niet leuk als mensen ineens stoppen met insta of bloggen. Maar ja, zo gaat dat blijkbaar weleens. In februari zal ik een paar blogjes schrijven over  m'n tijd zonder. En nu laat ik nog even zien hoe de Amarilles er op dit moment bij staat:

Het blijft prachtig om te zien!

Van de week ging ik bij m'n broer op ziekenbezoek. We hebben elkaar ergens in mei ofzo voor het laatst heel even op een parkeerplaats gesproken, bij een wisseling van verjaardagsvisite die verspreidt werd over de dag, ik denk van m'n moeder. Zulke dingen zou ik veel vaker willen doen. Het is zo goed en gezellig om bij te praten en van elkaar te weten wat je bezig houdt.

Ze hebben twee schattige kleine hondjes, dit is er een van. Het stoeltje is eigenlijk voor de kleinkinderen!

Dit was het dan. Het einde van een heel bijzonder jaar. 

Bedankt dat jullie m'n blogs lazen en ook voor alle reacties op wat voor manier dan ook.

Ik wens iedereen een goede jaarwisseling en een gezegend 2021,

dichtbij (het hart van) God en dichtbij (het hart van) mensen!

🙋

Geheimzinnig...

Het begint waarlijk op een ochtendritueel te lijken. Ik ga een beetje vroeg m'n bed uit, ontbijt en lees een hoofdstuk uit de Bijbel, daarna maak ik een wandeling van ongeveer 3 kwartier, maar minimaal een half uur met Philip. Vaak begint het dan net licht te worden, het is lekker fris, ik krijg koude wangen en geniet van de buitenlucht.

Het liefst loop ik langs het water. Vanochtend zag ik water opborrelen. Er zal wel iets onder zitten, maar ik had het nog nooit gezien. Ik zag toen ook gelijk een reiger...

Die probeerde ik wat in te zoomen.

Van de week zag ik een schip liggen met 'volharding' erop geschreven. Het was een grijze dag, niet zoveel lichtjes in de haven, maar dat woord beurde me op!

Afgelopen week hadden A en S een logeerpartij. Ik bracht S weg naar m'n zusje. Ze hebben ook een hond die dol op aandacht is!

En op oren!

Later op de dag kreeg ik deze foto geappt 💓

Vandaag is het eerste kerstdag. Ik vond het een bijzondere dag. We hebben er deze dagen gezellig nog een extra meisje bij. Hierdoor dacht ik eigenlijk dat we misschien niet heel veel van de kerkdienst mee zouden krijgen. Maar S en H waren gezellig en heel stil aan het kleuren en... inderdaad kreeg ik het laatste stukje van de dienst niet mee. Niet omdat ze erdoorheen gingen praten, maar omdat ik in slaap viel! 🙈

En toen stond er ineens een al wat oudere vrouw voor de deur. 4 weken geleden is haar man overleden aan covid. Het was een verdrietig verhaal. Nu had ze de kerkdienst bij een van de leden mee gekeken. En ze vertelde me: 'Die kerk van jullie, die spreekt me wel aan, daar wil ik ook wel heen, ik vond het een mooie dienst!' Ik vertelde dat ze welkom was en vroeg of ik nog voor haar mocht bidden. En dat mocht. Een bijzondere ontmoeting die ik zelf niet had bedacht, daar word ik altijd blij en warm van vanbinnen!

En toen was daar vanmiddag ook nog deze prachtige boog in de lucht!

En dat is nog niet alles.

Een paar weken geleden kreeg M een Amaryllis. Het hoeft niet in aarde en hoeft ook geen water. Ik was benieuwd...en nam elke dag een foto. Die ga ik hier niet allemaal laten zien en het is nog niet helemaal klaar met deze plant, maar een stukje kan ik wel laten zien.

Zo kreeg ze hem:

Na een paar dagen:

Een paar dagen geleden:

En vandaag gebeurde er iets moois...
Is het niet prachtig en wonderlijk?
Wat gebeurt daar allemaal voor geheimzinnigs binnenin?

Ik ben nog steeds benieuwd!!

L is wekenlang bezig geweest met het maken van dit filmpje. We kregen het vandaag voor de dienst te zien. Ik kijk er graag nog een paar keer naar. Wat houd ik van al die verschillende mensen en culturen!

En aan het einde van de dienst kregen we van veel gemeenteleden een kerstgroet. Zo fijn om al die gezichten weer eens te zien. Ik werd er eigenlijk ook een beetje verdrietig van...mis het naar de kerk gaan. Daarom waren dat gesprekje aan de deur en die boog in de lucht en dat hele proces van die Amaryllis zo mooi, zo hoopgevend!

IMMANUËL

GOD MET ONS

Maskertijd

Al een paar dagen heb ik wat kerstspulletjes in onze slaapkamer liggen, die in dozen zaten: sneeuw, kaneelstokjes en sinaasappelschijven enz. Die dozen staan normaal hoog in de kast en ik moet er een trap bij pakken om er bij te kunnen. Het duurt altijd dan weer even voordat ik weer zover ben dat ik ze terugzet. Vanavond na het eten heb ik de rest van de inhoud uitgezocht, veel weggedaan en weer terug in de kast gezet. Ze stonden vreselijk in de weg en er was al iemand half over gestruikeld...

En vanochtend liet ik A en S met dat spul aan de slag gaan.

(Kijk die lekkere broodjes, die konden we gisteren niet bakken in de oven, omdat de stroom uitgevallen was, maar vanmiddag wel!)

Ze vonden het erg leuk om te doen en het resultaat is echt gezellig. Als ik er een foto van maak, dan ziet het er vreselijk rommelig uit, maar in het echt staat het erg 'kerstig'!

Vanavond na het eten was het spontaan 'maskertijd'. Wat een lol!

Ondertussen vouwde ik de was. 

En verder moest ik vandaag m'n oppaskindje afzeggen vanwege verkoudheden, deden we spelletjes, lieten Philip uit in de regen en keken we Ice Age.
En nu ga ik fijn nog even lezen in bed en is deze allereerste winterdag van 2020 weer voorbij.

 

De letters vliegen over m'n scherm

De stroom viel plotseling uit. En de wifi ook! Zo zaten we ruim een uur in het donker met kaarsjes aan vanavond. Gelukkig kon K het weer fixen. Zo blij met mijn handige man!😍

Toen de gewone lampjes het weer deden, gingen er zes de keuken in voor een spelletje 'kakkerlakken'. Het klonk erg gezellig, maar toen S naar bed ging moest ze steeds aan kakkerlakken denken...Ben benieuwd of ze ervan gaat dromen, ze dacht van wel.

Wil je de komende week nog een mooie adventspreek luisteren? Vandaag was heel mooi en ook bijzonder vond ik. Het lukt me niet zo goed om een korte samenvatting te geven. Als ik het een er uitlicht, doe ik het andere te kort. De letters vliegen over m'n scherm om er ook weer afgeveegd te worden. Dus doe ik het maar zo:

In je mobielversie vind je hier de link naar de dienst.

De preek begint bij 42:15

Een klein spookverhaal

Vandaag was ik niet alleen toen ik in de tuin m'n koffie dronk. Er zat een kat op de schutting van de buren. Hij bleef niet zo lang.

Vanochtend kreeg ik de uitslag van de test en die was negatief. Toch elke keer weer even spannend. In je hoofd ga je al bedenken hoe de komende dagen eruit gaan zien als de uitslag positief is. 

Er kwam niet zoveel uit m'n handen, ik heb mijn draai nog niet gevonden... Maar één ding moest echt gebeuren en dat was het vissenglas schoonmaken. Dat heb ik gedaan, de visjes ook weer blij!

Halverwege de middag stond onze wijkouderling voor de deur. Fijn om hem weer eens te zien en te spreken. Dat deed me goed!

Begin van de avond ging ik even langs m'n nicht, twee boekjes ophalen. Ook dat deed me goed. We spreken elkaar niet zoveel en elke keer als we elkaar zien en spreken denk ik: 'hier zouden we veel vaker de tijd voor moeten nemen!' En dus hebben we een soort van wandelafspraak gemaakt in de kerstvakantie. Tegen die tijd even kijken of het ook echt gaat lukken, maar hé, met z'n tweeën wandelen mag!!😀

Ik ging naar huis met oa het boekje 'Een kerstzang' in proza van Charles Dickens. Een oude, bekende schrijver uit de 19de eeuw. Ik ben benieuwd... Het is uit m'n comfortzone, de schrijver noemt het zelf een 'klein spookverhaal'. Maar...ik heb het eerste hoofdstuk al gelezen en begrijp het wel, het wordt een mooi verhaal...of een mooie zang?

'Het werd inderdaad ontzettend koud. In de hoofdstraat , op den hoek van het binnenpleintje, waren eenige werklui  de gaspijpen aan het repareeren en hadden een groot vuur in een komfoor aangestoken, waaromheen een aantal havelooze mannen en jongens zich hadden verzameld, die hun handen warmden en van louter verrukking met knipperende oogen in den gloed staarden. Het water, dat uit de niet goed sluitende stop vloeide, bevroor zienderoogen tot een sombere ijsmassa. De vroolijk verlichte winkels, waar de hulsttakjes en bessen knetterden in de hitte van de étalagelichten, gaven aan de bleeke gezichten van de de voorbijgangers een rooden glans...'

Met de schrijfstijl is in ieder geval helemaal niks mis!

Een rommeltje

Een van de niet leuke dingen van de plotselinge lockdown was dat het kerstontbijt in S. d'r klas niet doorging. Nu hebben we het toch door laten gaan, maar dan gewoon aan onze eigen keukentafel. Lekkere croissantjes en van dat zoete breekbrood, chocoladekransjes...waarom doen we dat niet elke vrijdag?😋

Vandaag zou ik eigenlijk werken, maar ik kreeg gisteren last van m'n keel, dus dan gaat dat niet door. Vanochtend een testje gedaan en maar weer even wachten op de uitslag. Ik wilde graag zo'n soort ster maken voor de kinderen waar ik op pas, maar dat ging ook niet door. Ziet er toch heel leuk uit? En makkelijk en volgens mij lusten de meeste kinderen dit wel.

Ik had alles al in huis, dus gingen we begin van de middag aan de slag. Zelf had ik de ster al gemaakt. Van de worstjes die overbleven maakten A en S nog wat kleine hapjes.

 

Helaas lukte het niet zo mooi en goed als op het plaatje. Ze werden ook niet allemaal even gaar. Eigenlijk werd het een beetje een rommeltje en was ik blij dat ik niet op m'n werk was 🙈

Toch zijn ze allemaal opgegaan, hoor! Zo lekker waren ze dan wel weer!:) Gewoon nog eens oefenen!

Nog een ontspanningsactiviteitje: diamond painting. Er zijn er 4 in huis die er mee bezig zijn, gezellig aan tafel.

's Avonds als ik in bed lig lees ik nog even en nu is m'n boek uit! Ik las het boek 'Totdat Hij komt' van C.H. Spurgeon. Een dik boek met korte meditaties die hij gaf bij avondmaalsdiensten. Er zaten hele mooie stukjes bij. Zo heerlijk om dat als laatste te lezen en er nog over na te denken terwijl je in slaap valt. Bijvoorbeeld dit:

'Wij oefenen met den Heere Jezus gemeenschap door persoonlijke omgang en gesprek. Wij spreken met Hem in ons gebed, en Hij spreekt met ons door zijn Woord. Sommigen onder ons  spreken zelfs vaker met Christus dan met vrouw of kind, en onze gemeenschap met Jezus is dieper en intiemer van aard dan onze omgang met onzen vertrouwdsten vriend. Bij onze overdenking en bij onze lofzegging spreken wij met onzen verrezen Heiland. En Hij antwoordt ons door zijn Heiligen Geest, door ons hart te verlevendigen en nieuwe heilsgedachten in te storten in ons gemoed. Ik mag somtijds in mijn gebed als ik  gevoel dat ik niets kan zeggen, zoo maar stil nederzitten en naar den Heere Jezus opzien; dan ontdekt mijn geloof op geestelijke wijze mijnen Liefde en ik hoor zijne stem in de plechtige stilte mijns gemoeds. Op deze wijze voeren wij met onzen Heere Jezus  Christus een gesprek van intiemer aard dan met woorden is uit te drukken. Onze ziele versmelt dan onder de warmte van Jezus' liefde en laat wederkeerig haar eigen liefde naar boven uitgaan. Denkt niet dat ik, dit zeggende, toegeef aan ijdele dromerijen, of dat ik buiten zinnen geraakt ben door de herinnering aan een buitengewone zielsverrukking. Neen, neen, ik verzeker u dat de oprechte godzalige zielen al den dag  met den Heere Jezus kunnen samenspreken en even waarachtige gemeenschap met Hem kunnen oefenen als ten dage, toen Hij nog lichamelijk onder de menschen woonde en verkeerde. Ik heb deze dingen niet van hooren zeggen, maar ik heb ze zelf ondervonden. Ik weet en ben ten volle verzekerd dat Jezus zich aan zijn volk openbaart, gelijkerwijs Hij het niet doet aan de wereld.'

Ontspannen momentjes

Oef...dat valt niet mee, dat schoolwerk thuis! Ik heb al van een paar ouders gehoord hoe hun kinderen hebben gehuild omdat ze voorlopig niet naar school kunnen en zo ook hier. School is een groot deel van het leven van schoolkinderen, een juf die veel meer geduld heeft en veel meer weet dan mama, vriendjes en vriendinnetjes om ze heen, structuur... En dat is thuis allemaal een beetje anders. Het is ook weer even wennen en er in komen, maar ik ben blij dat we straks eerst 2 weken vakantie hebben!:)

Sinds kort ben ik een nieuwe gewoonte aan het toevoegen aan m'n dagelijkse leven. Elke dag even een kop koffie of thee buiten in de tuin drinken. En wat een aangename verrassing toen ik buiten kwam en de zon heerlijk scheen. Het is echt een ontspannen momentje, waarin ik ook probeer te luisteren naar de Heilige Geest.

 

Nog meer ontspannen momentjes... Even pauze en wat kleuren.

De focus ligt hier in huis een beetje op ontspanning, omdat het de afgelopen weken niet zo goed ging met een van de kinderen. En als één lid lijdt, lijden alle leden mee. We zijn er nog niet, maar gaan nu langzaam weer de goede kant op en daar ben ik erg dankbaar voor.

Vorige week vond ik een heel mooi, oud lied. Dat wil ik graag aan jullie doorgeven. De vertaling zal ik eronder schrijven. Als je deze blog op je mobiel leest, is hier de link naar het lied.

O Liefde die mij niet laat gaan

Mijn vermoeide ziel rust op U
Ik geef U mijn eigen leven terug.

Opdat het in de oceaan van Uw liefde

rijker en voller moge stromen.

O Licht dat mij op al mijn wegen volgt

Ik geef mijn flakkerende toorts aan U over

Mijn hart krijgt zijn verloren glans terug

Opdat in het licht van Uw zonneschijn

Zijn dag helder en klaar verlicht mag zijn.

O Vreugde die mij zoekt door de pijn heen

Ik kan mijn hart niet voor U toesluiten

Ik volg de regenboog door de regen

En voel dat de belofte niet tevergeefs is

Dat de toekomst zonder tranen zal zijn

O kruis dat mijn hoofd opheft

Ik durf niet te vragen van U weg te vluchten

Ik lig in het stof, de schijn van het leven bekoort niet meer

En uit die grond ontspruiten

de bloesems van het eeuwige leven

Draaglijker, warmer en gezelliger

Elke keer als we in de avond auto rijden zien we lichtstralen. Ik heb net even opgezocht waarom...

Rotterdam staat niet bekend als 'winterstad'. Dat vindt de gemeente. Om daar verandering in te brengen, zijn er sinds deze maand overal in de stad blauwe lichtstralen te zien.

De lichtstralen moeten de stad draaglijker, gezelliger en warmer maken en voor verbinding zorgen.

Bijzonder he?! Ik ben benieuwd of het onze stad echt draaglijker, warmer en gezelliger maakt en of het voor verbinding zorgt...

Vorige week heb ik een lekker stoofpotje gemaakt. Het stond een paar uur in de oven en het rook heerlijk!

Ik had er stoofpeertjes bij gemaakt en gefrituurde aardappelballetjes. Toen ik de tafel dekte dacht ik: Het lijkt wel een kerstmaal! Met kerst lukt het me nooit zo goed...dus dit moet ik even onthouden. Iedereen vond het heerlijk!

En dan nu weer in lockdown.

Jammer dat het nodig is in deze tijd van het jaar. Het brengt mensen miss bij de vraag waarom we kerst vieren. Ik heb de afgelopen weken wel gehoord van mensen die in Jezus zijn gaan geloven als hun Redder en Verlosser, daar word ik blij van! Blij van echt levensveranderend Licht, Hij maakt mijn leven draaglijker en warmer en zorgt voor verbinding met mensen om me heen.

En...gezelliger? (Ik zeg niet dat ik dat altijd ben, maar meer algemeen...) Ja, eigenlijk ook wel. Als je vrede in je hart hebt en je kunt ontspannen in het (dit!) leven staan, ben je vast ook een gezelliger mens.

Brutaal gebed

We vierden avondmaal zondag (is het echt alweer woensdag?!). Ik mocht samen met Mar zingen en we zouden nog oefenen, maar het lukte niet helemaal met de versterking, dus zaten we even aan de kant toe te kijken hoe een van de diakenen alle bekertjes vulde met wijn en sap. Ik mocht er een foto van maken. Het viel nog niet mee met die handschoenen, het werd een beetje statisch, waardoor de bekertjes aan zijn handen bleven 'plakken'. We moesten er een beetje om lachen en de sfeer was gezellig. 

De preek ging over Jesaja 63: 15 - 64:12
Wat een heftig gebed is het eigenlijk, 'an uggly prayer' zei onze pastor. Als ik het lees, zou ik de mooie stukjes eruit halen... zoals:

'U HEERE, bent onze Vader, onze Verlosser van oude tijden af is Uw Naam.'

Jesaja 63:16

of deze:

Maar nu, HEERE, U bent onze Vader! Wij zijn het leem en U bent onze Pottenbakker: wij zijn allen het werk van Uw handen.'

Jesaja 64:8

En dat is ook mooi, maar dit staat er ook gewoon tussen:

Waar zijn Uw na-ijver en Uw machtige daden, Uw innerlijke bewogenheid en Uw barmhartigheid? Ze houden zich jegens mij in.'

Jesaja 63: 15

Heere, waarom doet U ons afdwalen van Uw wegen? Waarom verhardt U ons hart, zodat wij U niet vrezen?

Jesaja 63:17

Eigenlijk wist ik niet zo goed hoe ik verder moest met deze blog. Ik vroeg het in m'n homegroupapp (Bijbelstudiegroep). En daar schreef iemand:

'Mooi dat Jezus het dan toch gewoon doet ondanks dat brutale, onterechte gebed. Naar beneden komen en onze problemen oplossen.'

En dat is zo! Het brengt ons weer dichtbij Advent...

Een soort van knap

Vandaag dacht ik een goed plan te hebben. Na het hardlopen zou ik met de jongste twee naar het centrum gaan om alvast kleren te kopen voor kerst en verjaardag. Omdat het inmiddels al lunchtijd was begonnen we met een 'Brammetje', zo lekker! Daar hadden we het maar beter bij kunnen laten en weer naar huis kunnen fietsen. Maar ja, dat weet je ook niet van te voren!

We hebben verder niks gekocht, ze vonden niet wat ze écht leuk vonden. Zelf vind ik het nog best wel een soort van knap als je in de stad bent en dan een soort van geen geld uitgeeft. Maar vooral voor S was het wel jammer, ze had zich er zo op verheugd. En toen moesten we ook nog een stuk naar huis fietsen en over de brug en we hadden de wind tegen en er was zoveel verkeer en zoveel herrie...

Toen we thuis kwamen was het daar heerlijk warm en zaten opa en oma op de bank en hadden ze sintcadeautjes en lekkers meegenomen en was het allemaal weer heel gauw goed.

En volgende week doen we gewoon nog een poging!

 

Ook zonder ons bemoeien

En dwars door m'n vorige blogjes heen gaat het gewone, alledaagse leven volop door. Ik ben blij dat ik geen 6 of meer surprises meer hoef te maken rond deze tijd! Maar één! M en S begonnen er vorige week al aan en ik maakte 'm gisterenmiddag af. Eigenlijk best leuk dat geknutsel en zeker als het allemaal niet helemaal perfect hoeft te zijn...

Met S moest ik 's middags ook nog naar de ortho, ze begon op haar 4de al met wisselen en loopt dus twee jaar voor. Maar ze krijgt (gelukkig nog) geen beugel en hoeft pas over een jaar terug te komen. Toen we de fietsen op slot zetten, zag ik een mooi bosje bloemen.

En als we het toch over bloemen hebben... In de vensterbank stond deze plant stiekem te bloeien zonder dat ik het in de gaten had. Nog nooit gezien. Ik wilde de plant bijna wegdoen, omdat het zo'n warboelplant is en je de stengels niet fatsoenlijk omhoog krijgt. Maar nu...laat ik 'm toch maar staan. Een lieve zus uit de gemeente (waar ik deze plant als stekje van kreeg) appte:

'God is goed, ook zonder ons bemoeien verrast Hij ons!'
En dat is een mooie om nog over door te denken en deze blog mee af te sluiten!

Steeds maar weer roepen

In m'n vorige blog zei ik dat het misschien moeilijk is om toe te geven dat we best wel in het donker zitten. Dat vind ik echt. Ik heb altijd de neiging om, als ik het ergens moeilijk mee heb, om gauw over te gaan op de hoopvolle lichtpuntjes die God geeft. Om écht te zeggen: 

'Het is zo donker en ik zie ook even niet hoe het lichter wordt.'

Het dan daarbij te laten, dat voelt alsof ik niet weet wat er in de Bijbel staat en ook alsof ik vergeten ben hoe God uitkomst heeft gegeven in moeilijke tijden. En toch is dit wat ik nu (weer) aan het leren ben. Hier en nu in deze situatie weet ik het ook even niet en dat is niet erg. 

Er is ook een andere kant. Steeds maar weer roepen dat er hier en daar wel dingen zijn waar ik me aan vasthoud en dat God altijd goed is... 

kan voelen alsof ik God overeind moet houden. 

En is het niet juist andersom?

De HEERE zal voor u strijden, en u moet stil zijn.

Exodus 14:14

Dat vuur geeft warmte

Een nieuwe maand vandaag. 

'Kunnen we december niet overslaan?' 

vroeg iemand me gisteren, 

en ze meende het!

Er zijn misschien wel heel veel mensen die dat zouden willen.
We zitten met een verdriet en donkere gedachten

En we moeten blij zijn, want het is Advent, bijna kerst!
En nog zoveel andere feestelijkheden, waar we geen zin in hebben.

Want we zijn niet blij.

We kunnen niet samen komen door corona

We zijn nog in de rouw

We maken ons zorgen om mensen die ons lief zijn

En het is koud!

Het is moeilijk om toe te geven, maar...

We zitten misschien best wel in het donker

‘Is niet Mijn woord zó, als het vuur, spreekt de HEERE!’

Kom samen rond dat vuur in deze adventstijd.

Dat vuur geeft warmte.

In dat vuur flonkeren de kleuren van genade.

In dat vuur vinden duizenden mensen genezing.

Het is het licht in donkere nachten.'

(John Piper)

In deze adventsperiode zal ik proberen wat vaker een blog te schrijven.
Het helpt mezelf om me te blijven warmen aan het vuur van het Evangelie.
En ik hoop jullie ook!