29 december 2017

Niet echt in de stemming


Dat ziet er best lekker uit! Maar het was niet helemaal de bedoeling. Ik had een kalkoen gekocht en wilde 'm uit de kerk op eerste kerstdag gaan klaarmaken, maar toen stonk hij echt! Heb nog even getwijfeld, maar ben achteraf zo blij dat ik 'm naar de winkel terug heb gebracht. Ik kreeg netjes m'n geld terug en kocht er twee kippen voor in de plaats. Kip met kalkoenvulling, net zo lekker!

Jammer genoeg kreeg R in de nacht tussen de twee kerstdagen opnieuw een insult. We hadden zo gehoopt dat het niet meer zou gebeuren voor de operatie. Die nacht heb ik niet zoveel meer geslapen, Woensdag met wat minder visite, maar toch met alle opa's en oma's erbij, hebben we S haar zesde verjaardag gevierd! Mar had een lekkere chocoladetaart op bestelling gemaakt.


Zo leuk dat leren lezen en schrijven en dingen ontdekken!


Gisteren had ik een afspraak bij de tandarts, om 9.00 uur 's ochtends, ik begrijp niet hoe ik die heb kunnen maken in de vakantie! Maar het was wel even goed, vanaf april heb ik last van een kies en dat bleek niet zo gek te zijn. Er moest een zenuw verwijderd worden. Dat ik vannacht niet kon slapen van de pijn kon ik niet helemaal plaatsen, maar het is gelukkig weer over.

Beetje rare vakantie zo, ik ben ook niet echt in de stemming voor oud en nieuw. 
Het is allemaal zo onzeker en spannend. 


24 december 2017

Een herdersmaaltijd


Samen met m'n moeder ben ik een deken aan het haken voor Ha & Ma, daar zijn een heleboel vierkantjes voor nodig! Gelukkig hebben we nog wel even wat jaartjes om het klaar te krijgen. Vorige week was ik bij een vriendin en ze had een mooie effen deken die onze meiden over zich heen hadden op de bank en ze was met een andere bezig. Het was nog nooit in me opgekomen om een deken in een kleur te haken, maar de volgende dag heb ik wol gehaald en ben ik eraan begonnen. Heerlijk om aan één stuk door te gaan. En omdat de wol best dik is, gaat het ook nog eens razendsnel! Het is de granietsteek die ik gebruik, simpel en mooi!

Vandaag was er een kinderkerstdienst met een musical door kinderen uitgevoerd. Erg leuk om naar te kijken/luisteren! Na de dienst had ik een heel gaaf gesprek met iemand die ik wel vaker tegen kom, maar nu voor het eerst hoorde ik haar verhaal. Ze vertelde hoe ze tot geloof is gekomen, van zulke gesprekken word ik zo blij! 

Vanavond eten de meiden en ik bij een nicht en haar gezin. Ze heeft bedacht om er een 'herdersmaaltijd' van te maken. Helemaal donker, alleen bij kaarslicht. Daarna nog zingen met elkaar. Het is daar op zondag altijd een gezellige drukte met nog een andere nicht met man en kind en nog een neef met z'n vrouw. Ze hebben zelf 5 kinderen. Mar past er altijd op en het is zo'n beetje haar tweede thuis geworden. 

Vroeger in mijn tienerjaren had ik ook zo'n tweede thuis in een gezin. Het was heerlijk om daar te komen. En nu zie ik het ook bij Mar. En M heeft ook zo'n gezin waar ze altijd terecht kan en daar gebruik van maakt. Ik vind het heel mooi om te zien hoe andere volwassenen een (in dit geval gelukkig) goede invloed hebben op onze kinderen.

22 december 2017

Eerlijk is eerlijk


Zo beginnen we deze kerstvakantie!
Een middagje thuis.
Een filmpje kijken
Puzzelen
Een deken haken
Af en toe een woordje Wordfeud dat ik met mijn schoonvader (83) speel
Warme chocolademelk drinken
En een blogje schrijven

Eerlijk gezegd is het de laatste week niet zo super gezellig hier. Er wordt lelijk tegen elkaar gedaan en ze dagen elkaar uit. Van groot tot klein. Tja, dat heb je ook wel eens, eerlijk is eerlijk. Het is ook allemaal wel spannend, misschien komt het daar ook wel een beetje door. We weten nu dat R geopereerd gaat worden, maar of dat in de eerste week van januari is of nog een week later en welke dag dat dan precies wordt, dat krijgen we nog te horen. 

 Alle dingen kan ik aan door Christus die mij kracht geeft

Dat is de tekst die vandaag aan de beurt is om uit mijn hoofd te leren. Een paar maanden geleden begon ik aan het memoriseren van Filippenzen. Als ik nu nog even elke dag een tekst leer, dan leer ik op 1 januari de laatste tekst van dit boek. Ik vind het echt heel bijzonder dat je zomaar zo'n groot gedeelte helemaal uit je hoofd kunt leren! Als je wilt weten hoe ik het doe of je vraagt je af of jij dat ook kunt (ja dus!), laat het even weten, dan schrijf ik daar een keer over.

Nog even terug naar de tekst...Zo voelt het nu niet heel erg eigenlijk of moet ik er anders naar kijken? Ook deze dagen kan ik aan, omdat Christus mij kracht geeft




15 december 2017

Over de was, gastvrijheid en een kinderboekentip


De was en een zieke

Vandaag een ziek meisje thuis. En terwijl Mar laat moest beginnen en beneden nog wat huiswerk aan het maken was, ging ik even boven aan de slag. Lekker wat bedden verschoond en heel veel was weggewerkt. Gisterenavond had ik al een berg weggestreken. Nu nog wat wassen weg wassen vandaag dan is het wat dat betreft weer even rustig dit weekend.


Gastvrijheid en genade

Nu kan ik gezellig bij S zitten. Ik ga lekker wat (voor)lezen en schrijven. Vanochtend las ik in het leesplan 'Your home is an embassy' van de Bible-app:
Every visitor was to be greeted in a way that displayed to him the gentleness of the reverence of God and the warmth of God's love: a welcome that declared the visitor a gift from God. The porter told every visitor: 'We are so grateful God has brought you to us.'
Het heeft altijd al iets aantrekkelijks gehad voor me, het idee dat wie er dan ook maar in huis komt er een beetje blijer, geliefder, gezegender uit zal gaan dan dat ze er in zijn gekomen.
En ik werd ook even stilgezet bij de volgende tekst:
Immers uit Zijn volheid hebben wij allen ontvangen zelfs genade op genade. Joh.1:16
Uit Zijn volheid, genade op genade...Soms ben ik zo moe, dan laat ik de was liggen voor een later moment en val dan gewoon op de bank in slaap. Slaap is ook echt genade! Maar God is en wordt nooit moe, ook niet van het geven, geven, geven, genade op genade.


Kinderboekentip
Lezen, ik kan er geen genoeg van krijgen, heb gisteren ook weer twee boeken bij mijn vriendin uit de boekenkast gehaald:) Niet zo gek dat ik er dan ook van geniet als de kinderen aan het lezen zijn of als ik een leuk boek heb gevonden om voor te lezen. Voor het slapen gaan was ik deze week dit boek aan het voorlezen voor S:


Ik heb ooit geprobeerd zoveel mogelijk boeken van deze schrijvers te verzamelen omdat ik ze zo leuk vind. Maar deze had ik nog nooit gezien. Het is een leuk verhaal, dat gaat over Indi en Kai die een hoofdtooi krijgen, maar zelf de veren moeten verdienen door dappere daden. Een aanrader!
Het is wel grappig, als K haar dan naar bed brengt, laat ze hem het hoofdstuk lezen dat ik als laatste heb gelezen, dan hoef ik niks te missen:) 


10 december 2017

Ik ben een wintermens

En toen begon het te sneeuwen. Mooi om te zien hoe alles steeds witter wordt. Ik was net bezig een nieuwe puzzel van 1000 stukjes klaar te leggen op tafel, toen ik een appje kreeg dat S wel gelijk mocht komen naar de verjaardag van een vriendje een straat verderop. Gelukkig maar, anders had ik de hele middag binnen gezeten.


Toen we daar kwamen zag ik hun tuin, ook zo mooi wit geworden!


En binnen was de open haard aangezet. Zo knus, zo warm, op het witte kaartje staat 'Ik weet dat mijn Verlosser leeft!' Ik kreeg een kop koffie aangeboden, maar haastte me om 'nee' te zeggen. Nu wilde ik echt graag buiten zijn.


En daar ging ik de straat op, wat een modderig sneeuwgedoe op de wegen!


Maar dat duurde niet zo heel lang. De kade ligt vol met boten. En ook daarbinnen wordt het gezellig gemaakt.


Als ik hier dan loop, dan weet ik ineens zeker dat ik een 'wintermens' ben! Maar of dat in het voorjaar ook nog zo is...


Wat een mooie wereld zo, het is koud, maar ik geniet met volle teugen! En koude voeten heb ik niet, want ik kon de super warme Uggs van L aan. Die had M eens geruild tijdens een ruilactie op de middelbare school (wat is dat ook alweer lang geleden!). Het was de laatste ruil, waar ik nu dankbaar gebruik van maak.


Bomen en takken met sneeuw bedekt, ik raak niet uitgekeken!


Een kale struik


En natuurlijk kom ik ook veel sneeuwpoppen tegen. Op de heenweg, zag ik een vader met twee kinderen druk bezig met deze sneeuwman. Op de terugweg was hij klaar. Mooi gedaan!


En vlakbij huis kwam ik nog een mooie tegen! Ik heb er wel meer gezien, maar kon ze niet allemaal op de foto zetten. Misschien maak ik ooit nog eens een sneeuwpoppentocht.


En ondertussen had S het reuze naar haar zin. Ze was ook nog lekker buiten geweest met de slee en toen ze weer terug kwamen, zaten ze lekker warm voor de open haard.💖


En nu is het tijd om te slapen. Dat gebeurt niet voordat ik een nieuw hoofdstuk heb gelezen uit een boek van de bibliotheek. En ook niet zonder het sneeuwpoplampje dat ze van opa en oma kreeg.


Hebben jullie ook zo genoten van deze sneeuwdag?

8 december 2017

Men noemt Zijn Naam



Men noemt Zijn Naam:
Wonderlijk,
Raadsman
Sterke God
Eeuwige Vader
Vredevorst

Sterke God, Sterke God...Dat is wat ik nu zo nodig heb! Wanneer heb je een sterk iemand nodig? Als je zelf niet sterk bent, toch?
Wat is het dan heerlijk om iemand naast je te hebben,
die de ergste klappen opvangt,
die jouw overeind houdt,
die je tegemoet komt,
die er voor je is,
die voor je vecht,
die met je huilt,
die je stevig vasthoudt,
die het woord neemt als je geen woorden hebt,
die niet van je zijde wijkt,
die van je houdt,
die je hoofd opricht,
die je kalmeert, tot rust brengt,
die een schouder heeft om tegenaan te leunen,
die er is wanneer je hem nodig hebt,
die je aan het lachen maakt,
die je angstige gedachten tot zwijgen brengt,
die je moed inspreekt,
die zorgt dat het veilig is,
die het voor me opneemt
die er tot mijn laatste ademzucht bij zal zijn

Van de week las ik een tekst in de Bijbel, ik moest het wel een paar keer lezen. Het was midden in de roos, precies waar het moet zijn, precies daar waar ik snak naar een 'Sterke God'!
De Heere trekt uit als een Held, als een Krijgsman doet Hij de strijdlust ontbranden. Hij heft de strijdkreet aan, ja schreeuwt die uit. Hij betoont Zich een Held tegen zijn vijanden.
Jesaja 42: 13

Langzaam dringt tot me door dat ik dezelfde God naast me heb als Esther, Ruth, Deborah, Jaël, Rachab, Maria, Elizabeth, Loïs en al die andere dappere vrouwen van wie de naam in de Bijbel staan.
Dezelfde God!!



29 november 2017

Een waxinelichtje in de nacht

De mooie herfst kleuren, 's avonds vroeg donker, gezellige kaarsjes op tafel, kinderen die lekker binnen spelen, knutselen of huiswerk maken of een surprise in elkaar bouwen, warme chocolademelk met slagroom, mooie dikke sokken aan, de warmte van de verwarming, de koude regen op mijn warme huid tijdens een rondje hardlopen, de wind in mijn gezicht, het voldane gevoel van een uurtje aquarobic en dan thuiskomen in een huis vol mensen waar ik zoveel van houd, tijd om wat langer in de keuken te staan, wat meer aandacht aan het eten te geven, een fijn boek lezen op de bank en alles om je heen vergeten of een leuk haakwerkje oppakken of een blogje tikken op de laptop, 's avonds moe onder een warme deken kruipen in de armen van mijn lief, een waxinelichtje in de nacht die uitgaat als ik slaap, een gehaakte deken waar iedereen onder wil kruipen tijdens het kijken van een film, bemoedigende woorden, gezegd en geschreven. Een potje darten met m'n man en zonen, een dochter die gitaar leert spelen. En een God die zegt: Ik Ben! Het Brood wat meer dan iets anders verzadigd en waar ik tegelijkertijd nooit genoeg van krijg, de diepe, diepe vreugde van een Geest die een woning maakt in mijn hart.

Ik zou nog even door kunnen gaan en het zou een lange, lange lijst worden van dingen waar ik dankbaar voor ben, een lijst vol zegeningen, klein en groot. Ze zijn er altijd en ze zijn overvloedig, het zijn er eigenlijk veel meer dan ik kan tellen. En toch wil ik het doen, wil ik het blijven doen. Ik wil niet verzanden in die eeuwige treurnis van gedachten als 'had ik maar', 'wat als' en 'stel dat'. Het heeft geen enkele zin, het geeft geen enkele hoop en het breekt je tot en met! Ik zou me er spontaan boos over kunnen maken!
Zo, dat was vooral even een toespraak voor mezelf, dat doe ik tegenwoordig wel vaker, maar daar later meer over!:)

Ik neem je nog even mee de keuken in! Maandag maakte ik heerlijke appelmoes, of eigenlijk was het meer compote of eigenlijk iets ertussenin. Belangrijk was dat het goed gelukt was en erg lekker! Bijna iedereen vond dat.


En ik haalde verse sperzieboontjes, ook zoveel lekkerder dan uit een pot. Ik haalde 'vroeger' altijd potten voor het gemak, het zijn er altijd zoveel om te klaar te maken. Maar wat geeft dat eigenlijk?!


Als ik oppas dan is er altijd koffie van verse koffiebonen! Ik vind ze iets moois hebben en ze ruiken zo lekker!


En vandaag ga ik erwtensoep maken! Alle ingrediënten zijn vers, maar alles zit al wel in een pakket, ik heb er vier van nodig! En ik maak kaneelbroodjes voor vanavond bij de koffie. Vanmiddag hebben we helemaal niks te doen, dus blijven we lekker binnen en zullen ons wel vermaken!

25 november 2017

Even rust in dat stormachtige brein van mij

Over ruim een week heeft R een afspraak bij de specialist. Dat betekende bijna 3 weken wachten wachten, wachten...En dat is waar we nu midden in zitten. En de ene dag is dat makkelijker dan de andere dag. Er gaan dagen voorbij dat het allemaal aardig rustig is en we gewoon druk zijn met leven. Andere dagen vliegt het ons soms aan en moeten we ons best doen om niet op de zaken vooruit te lopen. Vandaag een inkijkje in hoe R het zelf beleefd (met toestemming):


Zo graag zou ik willen dat ik een goede schrijver was. Dan kon ik al die gedachten in mijn hoofd op papier zetten, dan was het even rustig in dat stormachtige brein van mij...

Zo graag ook zou ik willen dat ik een enorme prater was zodat ik gewoon alles zou zeggen wat er in mijn gedachten was. Dan zou het toch ff rustig zijn in dat stormachtige brein van mij...

Maar vandaag kwam ik er op school (jawel ik leer er toch echt wat!) weer achter dat er maar 1 plek is waar ik rust kan vinden. Dat is bij Jezus. Hij zegt 'kom tot mij allen die vermoeid en belast zijn, en ik zal je rust geven'.

Klinkt best makkelijk, gewoon naar Jezus gaan en dan krijg je rust terug. Toch is dit soms best moeilijk, omdat ik soms juist rust wil hebben voor ik naar God wil gaan. Maar zo werkt het niet.

Ik mag naar Jezus komen, met de drukte, met mijn zorgen (dat zijn er best veel op het moment), met mijn fouten (zijn er ook veel te veel elke keer weer...), ik mag dus komen zoals ik ben (dus ook zonder zorgen en drukte).

En dat probeer ik dan maar weer elke keer als alles in mij zegt dat het niet goed gaat. Als alles in mij zegt dat het alleen maar fout kan gaan. Als alles in mij bang en verdrietig is, als alles in mij geen hoop meer heeft. Dan probeer ik het toch weer allemaal aan Hem te geven.

Het gaat namelijk niet om mij, het gaat om Hem. En dat betekent dat ik Hem elk moment evenveel nodig heb, nu in tijden van zorgen, vroeger in tijden van vreugde, en voor altijd in alle (soorten) tijden.

Wat is het dan fijn om te weten dat ik bij Hem mag komen, dat Hij mij zelfs uitnodigt om bij Hem te komen. Bedankt, met een hoofdletter B.




Dit plaatje vind ik zo mooi, het geeft troost. 
Zij begrepen er toch ook echt helemaal niks van toen!

(Voor degene die eerdere blogberichten hebben gemist, R heeft te horen gekregen dat hij een tumor in zijn hoofd heeft, dat is eigenlijk alles wat we nu in deze tijd van wachten weten)

23 november 2017

Laat jij het ook een beetje los?!

Ik hoef God niet overeind te houden
Hij houd mij overeind!

Dat sloop er zomaar een beetje in, dat ik, nu het allemaal wat moeilijk wordt, dat ik juist nu moet bewijzen dat God goed is en trouw enzo. Maar vanochtend tijdens een lange wandeling langs het water en een goed gesprek drong het helder en duidelijk tot me door, dat dat niet is wat Hij van me vraagt. Alsof God een beeld is dat ik moet beschermen tegen de wind, het vuur, de regen. Het is juist andersom en hoe heerlijk is dat, Hij beschermt mij! Ik hoef niet te bewijzen dat Hij er echt is, dat zal Hij zelf wel doen en dat kan Hij ook veel beter dan ik.


Laat jij het ook een beetje los?!
Dat geeft lucht en ruimte,
jij mag jezelf zijn 
en God mag ook Zichzelf zijn. 
En zo ga je samen weer verder.





17 november 2017

Een postbode past niet door de brievenbus

De postbode kwam en deed ook vandaag een mooie kaart voor R in de brievenbus. Daarna werd er hard op de deur geklopt en ik ging gauw open doen. Misschien iets dat niet door de brievenbus paste?
Voor dat ik er erg in had omhelsde ze me en drukte een paar kussen op mijn wangen. Lieve Ra! Wat lang geleden dat ik jou gezien heb. Ra is een vrouw uit Indonesië en ze woonde bij mij in de straat in 2001. Ik was de eerste Nederlandse vrouw die met haar praatte en haar eerste Nederlandse woordje leerde: moeilijk! We vergeten het nooit meer en moesten er ook vandaag weer om lachen.

Ze vroeg naar de kinderen en ik vertelde van R. Ze kwam binnen en bedolf ook hem onder een omhelzing en kussen op zijn hoofd. Gelukkig schrikt hij niet zo gauw, ik had het hem niet kwalijk genomen... De postbode die binnenkomt en je zo te lijf gaat! Al gauw praatte ze aan een stuk door, over 'Isa Al-Masih', over de dingen die ze las en getuigde van haar grote vertrouwen in God liefde en hoe ze in twee jaar tijd haar zus en vader verloor.

Ze is een bijzondere Moslima! Eentje die in een plek in mijn hart heeft. Vroeger kwam ze altijd naar de vrouwenochtenden, we hadden het met elkaar heel goed. Ik moet ook denken aan een andere vrouw, die altijd kwam, ze kwam uit Somalië. Er zijn zaadjes gezaaid en ik heb nog steeds goede hoop. Sommige zaadjes kunnen na tientallen en zelfs na honderden en duizenden jaren nog steeds ontkiemen. Wat een power! Maar ik denk dat het niets vergeleken is met het zaad van Gods Woord, dat VOL LEVEN zit!


13 november 2017

Bankhangen

Huilen, huilen, huilen... ik ben er zo goed in he! Altijd al geweest:)
Zondagochtend ging ik vroeg uit bed en ging weer eens mee met m'n vriendin de hond uitlaten. Wat heerlijk om op dat vroege uur buiten in de regen te lopen, echt heerlijk! Misschien houd ik zo van regen omdat ze op tranen lijken en ze soms ook maar niet lijken te kunnen stoppen.


Toen we weer terug waren, was het droog. En weer thuis gekomen, praatte ik even met K. en dat hielp me enorm om te beseffen, dat ik naast verdrietig, ook gewoon ontzettend moe was! Ik hoefde er niet lang over na te denken en ben gauw m'n bed ingedoken, terwijl iedereen kerkwaarts ging. 

En na een kort slaapje ben ik achter de laptop gekropen en heb een weekschema gemaakt. Ik ben van het type dat bij spanning en tegenslag op de bank neerplof en daar uren kan blijven zitten. In dit schema heb ik per dag een planning gemaakt wat ik doe en... heel belangrijk, daar is ook tijd voor bankhangen en rust, want slapen lukt me niet zo heel erg goed genoeg.


En wat ik ook maakte, was een menuplanning. In deze dagen eet ik wel, maar echt trek...soms ben ik gewoon misselijk van de dingen waar ik aan denk! Maar gisteren kreeg ik ineens trek in aardappelsoep! En die heb ik gemaakt en het was lekker! En samen met Mar en L heb ik alvast opgeschreven wat we de rest van de week gaan eten. Als ik van slag ben, vind ik het weleens moeilijk om op tijd een warme maaltijd op tafel te zetten. Met deze schema's komt het goed! Er is een tijd van lijstjes maken, er is een tijd van boodschappen doen, er is een tijd om te koken, een tijd om te bankhangen. En er is een tijd om te huilen. Maar niet allemaal tegelijk!


9 november 2017

Dit is het!

Gisteren kregen we de uitslag van een belangrijk onderzoek van R. Het blijkt dat hij een kleine tumor in zijn hoofd heeft. We hoopten zo op een andere uitslag! Nu zijn we doorverwezen naar een specialist en volgen er nog meer onderzoeken. Een spannende tijd! Emoties dringen zich aan alle kanten op en gedachten tuimelen over elkaar heen. Ik bid dat de Geest van God zal regeren over onze harten en gedachten.

Vannacht lag ik er wakker van. Ik moest denken aan iets wat ik ergens pas gelezen heb. Ik vond het erg mooi. Er stond zoiets als dat het een kunst is het lelijke deel van jezelf of van het leven te omhelzen en te beseffen dat Jezus juist daar voor gekomen is! En dat ging ik doen...

Alle tranen, het lukt me even niet om ze binnen te houden
Alle spanning en onzekerheid
De angst voor zekerheid die niet zal opluchten
De 'wat als...' en 'stel dat...' gedachten
De weg die voor ons ligt


Ik zou ze zo graag weg doen uit mijn leven! Maar ze zijn er. En nu ze er toch zijn...het mag, want dit is het! Juist hiervoor is Jezus gekomen! Ik pak het hele pakketje op en leg het voor Hem neer en dan zie ik dat Hij ook dit meegenomen heeft de dood in, het graf in, precies daar waar het hoort!! En dan komt er ineens, heel stilletjes, plaats voor verwachting, voor hoop. Dan is Hij zo dichtbij, dwars door al die ellendige dingen heen, die er ook nog zijn, maar nu een andere plek hebben.
En verder luister ik vaak dit lied, hier verlang ik naar...


In mijn blogs zal ik niet veel aandacht geven aan hoe het met R zelf gaat, wel deel ik mijn gedachten, zoals ik eigenlijk altijd doe.

6 november 2017

God draait Zich naar jou om

Toen ik afgelopen zomervakantie alleen in bed lag, omdat m'n man bij mijn zoon in het ziekenhuis was, las ik nog even het verhaal van Hagar, die zwanger was van Ismaël en wegvluchtte de woestijn in. Daar had zij een ontmoeting met God en zij noemde die plaats 'Lachai Roi', wat betekent: 'De Levende God, Die naar mij omziet'. Dat gaf me zoveel troost! Ik had ook wel even weg willen vluchten van alle nare dingen op dat moment en voor wat er wie weet nog zou gebeuren. Maar op dat moment besefte ik, als God naar mij omziet, wat heb ik dan nog meer nodig? Dat is genoeg, daar doe ik het mee, daar kán ik het mee doen! En het gaf me troost en kracht in die dagen.


Gisteren hadden we een avondmaalsdienst en we hebben met elkaar nagedacht over Psalm 25. Een avondmaalsdienst is altijd iets bijzonders, omdat we maar met weinig mensen zijn. Aan het eind worden getuigenissen gegeven en kun je gebed vragen. Het thema van de dienst was 'Turn Your eyes upon Jesus', alleen die zin al zorgt ervoor dat mijn hart een sprongetje maakt. Aan het eind van de dienst kregen we, zoals gebruikelijk, een zegen mee. Maar de woorden waren iets anders dan anders. Hij zei:
'God draait Zich naar jou om en laat Zijn aangezicht over jou lichten!'
Of in ieder geval zoiets. En met dat de voorganger dat zei 'God draait Zich naar jou om...', was ik weer even terug in de tijd en terug bij Hagar. Ik geloof dat God me er aan wilde herinneren. Juist aan het begin van deze week, waarin we een belangrijke uitslag krijgen van een onderzoek. Juist nu die bevestiging: 'Ik Ben de Levende God, Die naar jou omziet!' Ik kan je niet vertellen hoeveel goed  me dat doet! Maar laat het jou ook bemoedigen: God draait Zich naar jou om en kijkt je in de ogen!
Heb je Hem al gezien vandaag?

30 oktober 2017

Gebedsweek, verschil mag er wezen

Afgelopen week hadden we een gebedsweek in onze gemeente. Dat hield in dat we elke avond van 19.00-21.00 bij elkaar kwamen om te bidden. We zijn gezegend met een heel groot huis, dat we mogen gebruiken voor bv de alphacursus, maar ook vergaderingen, afscheid, ontmoeting enz enz. Helemaal beneden is er een ruimte bedoeld voor gebed. Een ruimte die iedereen altijd mag gebruiken. Dus als het hier een drukke boel is zou ik zomaar een paar uur daar heen kunnen gaan of een half uur. Hoewel het geen grote kamer is, is het wel heel sfeervol, zoals je hier kunt zien:



In onze internationale gemeente kom je nogal eens wat verschil tegen in manieren van bidden. Er zijn er die het heel gewoon vinden om met elkaar tegelijk hardop te bidden, ieder voor zich, maar er zijn er ook die dat heel lastig vinden en zich maar moeilijk kunnen concentreren. En allemaal tegelijk hardop bidden is één ding, maar allemaal heel hard bidden is nog weer een ander iets wat ik kan noemen. Een ander verschil kan zijn dat de nadruk op strijd tegen de duisternis erg groot is of juist de nadruk op de intimiteit met God.

Al met al is deze mooie gemeente zo divers dat het soms wel even kan duren voor je je plekje hebt gevonden. Ook ik ken dat. En soms duurt het niet even, maar jaren! Je kunt je onrustig voelen, niet 'op je plek' en niet begrepen, zelf begrijp je de ander weer niet en ga zo maar door.Weet je wat ik heb gemerkt? Hoe langer je met elkaar optrekt, hoe meer je van de ander gaat houden. 
En dan is het niet meer het verschil dat je uit elkaar laat groeien, maar dan is het de onderlinge liefde waardoor je vastberaden gaat zoeken naar eenheid, naar elkaar begrijpen, naar elkaar de ruimte geven.
Ik zeg 'elkaar de ruimte geven', maar eigenlijk ga je God alle ruimte geven om te werken op manieren, die je zelf nooit bedacht had en waarin zowel de ander als jijzelf mag zijn wie je bent.


Dat gebeurde opnieuw deze week. En ik beschrijf het nu vrij algemeen, maar kan het veel concreter maken. Als je dat wilt, vraag me er naar! 
De gebedsweek werd afgesloten met een mooie worshipavond. En gisteren begonnen we een nieuw week met een gastprediker. Het was een soort doorstroomdienst van gebedsweek naar een gebedsleven. Hij heeft veel mooie dingen over gebed gezegd, maar wat hij echt wilde zeggen was:
Het ultieme doel van gebed is de liefde van en voor God en Hem leren kennen!
Amen! Is dit niet de plek waar we elkaar vinden?!
De liederen die we zongen waren allemaal mooi, maar één vond ik vooral mooi omdat iemand ons op een mooie tekst aan de muur wees op de eerste avond van de gebedsweek. En nu kwam het terug. Er waren wel weer wat stormen in mijn gedachten en gevoelens, maar nu is het weer stil. Stil, want Hij is onze God!



22 oktober 2017

Een lach en een traan

En toen was het heerlijke vakantieweekje alweer voorbij. Het is voor mijn gevoel niet supersnel gegaan, we hebben genoten van elke dag. Vrijdag zijn Ha en Ma met A en S naar de dierentuin geweest. We hebben in de zomervakantie geprobeerd die 10 stempels in het vakantiepaspoort te krijgen en dat is op de laatste dag gelukt. Daardoor nu een gezellig dagje voor deze vier! En ook een leuke herinnering voor later!


In de vlindertuin konden ze een paar mooie foto's van vlinders maken!


De drie oudste dames gingen met een weekend mee van de Bijbelstudiegroep. Ze hadden er superveel zin in en waren de hele dag hyper en het hele huis was non-stop gevuld met mooie liederen. Een lied dat heel vaak te horen is hier in huis de laatste tijd is 'Rooftops'. Ik heb geen idee waar ik 'm voor het eerst hoorde, maar het raakte me.


En verder had ik al steeds het idee om weer eens op Youtube te kijken hoe ik eens iets leuks kon doen met de haren van de meiden. Mar vroeg vrijdagochtend of ik een 'opvlecht' wilde maken. Ik dus even gauw opgezocht en het leek me niet heel moeilijk. En voor een eerste keer ben ik best wel trots op het resultaat:


Vanochtend nog eens gedaan bij S, die heeft nog niet zulk lang haar en dat is wel iets moeilijker, maar goed genoeg voor vandaag!


We waren in de kerk vandaag en er is een man uit Burundi, die we al meer dan 15 jaar kennen. Alle kinderen zijn dol op hem en hij heeft altijd echt aandacht voor ze. Vandaag was hij jarig en kwamen alle kinderen uit de clubs aan het eind van de dienst op het podium en hebben voor hem gezongen. Zelf danste hij er vrolijk bij. Het was echt een minifeestje, waar ik blij van werd, terwijl de preek flink wat tranen bij me losmaakte. Zo fijn dat het allebei kan en mag!


19 oktober 2017

Verwachtingen naast je neer leggen

Wat is dit een heerlijke manier van ontspannen! De meiden heb ik beneden achter Dik Trom geïnstalleerd. Ik zit boven achter het bureautje van mijn allang overleden oma en er ligt nog een klein stukje van een reep chocola 'caramel zeezout'! Dat is misschien nog meer een stukje erfgoed van mijn oma dan het bureau waar ik aan zit. Mijn oma hield enorm van zoetigheid, het werd zelfs in haar begrafenisdienst genoemd!

Maar daar wilde ik het niet over hebben. Ik las vanochtend een gaaf artikel in de Eva (nr. 8). Het gaat over Netty Baan-Clements (49). Zij is de vrouw van een predikant van de gereformeerde gemeente en ze hebben 4 kinderen. Zij woonden een aantal jaar in Papoea en ook in Amerika. Maar nu in Nederland en zij is sinds maart dit jaar de nieuwe directeur van Mercy Ships Holland. Je kunt het begin van het artikel/interview hier lezen en als je de Eva niet hebt en je wilt toch het hele artikel lezen, kun je gratis een proefexemplaar aanvragen.

Waarom ik er nou zo enthousiast over ben...Deze vrouw heeft heel wat kritiek gekregen omdat er toch wel een andere rol verwacht wordt van een predikantsvrouw, ik citeer een stukje:
Ik heb veel energie gekregen en ben blij dat ik dit allemaal mag doen. Toch verwachten veel mensen een ander leefpatroon bij de vrouw van een gereformeerde-gemeentepredikant. Ik krijg weleens kritiek dat ik zo actief ben buitenshuis. Aan het begin van ons huwelijk  was ik twee jaar fulltime moeder, maar dat hield ik niet vol. Het past niet bij mijn karakter, want ik heb een stukje vrijheid nodig. Mijn echtgenoot steunde mij hierin. Daarom lukte het al vrij snel om verwachtingen van anderen naast me neer te leggen. Er is bijvoorbeeld wel eens tegen mij gezegd dat het niet goed zou gaan met mijn kinderen, omdat ik zoveel van huis ben. Maar ik sta achter mijn keuzes, omdat ik die biddend maak.
Ik realiseer me weer dat we als mens niet in een hokje of vakje te stoppen zijn en we de vrijheid van God krijgen of liever gezegd, dat we God de vrijheid en de ruimte zouden moeten geven om het willen en werken in ons uit te werken naar Zijn welbehagen. En dat kan voor iedereen weer anders zijn. En dat betekent soms inderdaad dat je verwachtingen van anderen naast je neer moet leggen. In dit artikel proef ik de genade en de vrijheid en dat proeft zó goed!!

Ik krijg door zo'n stukje energie voor de hele dag, vraag me niet waarom! En het is een heerlijk dagje, lekker uitgeslapen, ontbeten en wat opgeruimd en schoongemaakt, boodschappen gedaan en dat alles zonder stress of onder tijdsdruk, zo fijn!!

lunch: chocopops

Vanmiddag kwam mijn tante op visite, altijd zo gezellig. Ze is niet getrouwd en altijd een steun en toeverlaat voor (de gezinnen van) haar zussen geweest en een bijzondere tante voor ons als nichtjes en neefjes! Ik kan me de logeerpartijtjes nog goed herinneren, 's avonds kregen we dan altijd een glas cola met een bakje chips en knoflooksaus, mmm!

Buurjongetje kwam ook nog even binnenwaaien

Straks ga ik nog wat was wegwerken en dan bami maken. Zo leuk om een meisje in huis te hebben die liever geen bami at, maar die van mij wel erg lekker vind:) Ik denk dat een van de redenen is, dat ik het niet met gehakt, maar met stukjes kip klaar maak.

18 oktober 2017

Of zou u in het water springen?

Wat een mooie dag weer!
Vanochtend moesten we even naar het ziekenhuis. We waren erg vroeg en ik liep nog even buiten en zag een mooie boom staan. S sprong zo hoog mogelijk om bij de blaadjes te kunnen.


We hebben vanmiddag weer iemand weggebracht voor een logeerpartij en zijn daarna nog naar de speeltuin geweest. Toen kon ik even in het zonnetje zitten lezen en het was zo lekker warm.


Ik had het boek 'Kind aan Huis' van Brennan Manning mee genomen. Ik las er zoiets moois:
Stel u nu eens voor dat u plotseling tot het inzicht kwam dat al uw motieven voor uw bediening in wezen slechts egocentrisch waren, of stel u eens voor dat u gisterenavond dronken werd en overspel pleegde, of denk u eens in dat u niet op een noodkreet om hulp bent ingegaan en dat die bewuste persoon zelfmoord pleegde. Hoe zou het er dan met u voorstaan?  Zou u worden verteerd door schuldgevoelens, zelfbeschuldigingen en zelfhaat of zou u in het water springen en zo snel mogelijk honderd meter zwemmen om naar Jezus te gaan? Zouden er gevoelens van onwaardigheid door u heen spoken en zou u daarop toegeven aan gevoelens van depressie of zou u Jezus laten zijn wie Hij is: een Redder vol oneindige barmhartigheid en onuitputtelijk geduld, een Geliefde die geen kerfstok van onze overtredingen bijhoudt?'
Het is zo mooi, omdat de reacties zo ontzettend menselijk zijn... maar de 'of' is wat Petrus deed en wat ook ik mag doen als ik mezelf beschuldig, kleineer of rondloop met schuldgevoelens.

Petrus, heb je Mij lief?


17 oktober 2017

Bakje koffie bij mijn ouders

Gisteren kreeg ik allemaal foto's van m'n zusje en zag ik wel dat S en L het heerlijk naar hun zin hadden. Het was ook zo'n mooie dag, ze konden de hele dag buiten spelen!


Ze zijn niet schoon gebleven, maar hebben lekker gedoucht en de rest van de dag in hun pyjama verder gespeeld:)


's Avonds haalde ik ze op en gingen we daarna gelijk nog een bakje koffie bij m'n ouders drinken. Alle meiden waren mee en het was erg gezellig. 
M'n ouders bezoeken veel oude mensjes van in de 80 en zelfs 90 jaar. Dat zijn geen verplichte bezoekjes, maar bezoeken waar mijn ouders en deze mensen allebei naar uit kijken. Gisteren waren twee van deze 'oudjes' overleden. M'n moeder vertelde het aan een ander 'oudje' en die was er zo door van streek! Ze is al in de 90 en wacht al zo lang tot ze naar Huis mag...
Ik vind het mooi en bijzonder om de verhalen te horen en de liefde te zien!

Mijn vader kreeg van zijn broer een groot dik boek met daarin al de werken van Flavius Josephus, die nog van mijn opa is geweest. M vond het erg interessant en ik eigenlijk ook, maar wat een dik boek en waar zou je moeten beginnen?! Ik wil 'm wel een keer lezen als m'n vader 'm uit heeft! 😄


Vandaag staat er niet zoveel op het programma, lekker rustig dagje, fijn is dat!

Oja, had ik al gezegd dat de uitslag van de Give Away op mijn boekenblog maandag 23 oktober is?