28 februari 2020

Allemaal baksels

Maandag maakte ik kaneelbroodjes. Heerlijk vakantie, geen extra afspraken en de tijd nemen om eens iets uit te proberen. Als je op de foto klikt, ga je naar het recept. De rozijnen heb ik er uit gelaten, daar houden de meesten niet zo van.


Gisterenavond werd er ook gebakken in de keuken. Vandaag is Ha 23 jaar geworden en vanavond krijgen we een huis vol visite. Samen met Ma maakte hij een appeltaart en een kwarktaart. Het klonk erg gezellig allemaal:)


En als we het toch over baksels hebben. Er komt hier de laatste tijd een leuke jonge meid over de vloer, die elke week 100(!!) cupcakejes bakt. Gisteren had ze er een paar mee genomen.


Vanochtend ging ik eerst met M Philip uitlaten, even met de auto naar een park en daar genieten van een heel klein beetje zon. Toen we thuis kwamen heb ik een cupcakeje bij de koffie genomen. Yummm!! Ik denk dat ik nog nooit zo'n lekkere cupcake op heb!


Nog een paar foto's die ik tijdens de wandeling maakte, zo mooi die kleine witte bloemetjes!


Prachtige knopjes


Twee zwaantjes tussen het riet door gespot.


Nu ga ik gauw boodschappen doen, ik moet ook nog een taartje bakken.
Dan is er genoeg voor iedereen!


26 februari 2020

Vastbesloten te gaan


Vandaag beginnen 'de 40 dagen voor Pasen'.
Ik las van de week Lukas 9:51
'Het geschiedde, toen de dagen van Zijn opneming vervuld werden, dat Hij Zijn aangezicht naar Jeruzalem keerde om daarheen te reizen.'
Matthew Henri zegt hierbij:
'Bij het vooruitzicht van de vreugde die Hem was voorgesteld, richtte Hij Zijn aangezicht naar Jeruzalem. Hij was vastbesloten te gaan en wilde daar niet van afgebracht worden. Hij ging regelrecht naar Jeruzalem. Hij ging blijmoedig en moedig daarheen. Hij heeft niet gefaald en werd niet ontmoedigd, wetend dat Hij niet alleen gerechtvaardigd zou worden, maar ook verheerlijkt. Niet alleen naar beneden gehaald, maar ook opgenomen.' 
Zo wil ik deze 40 dagen samen met Jezus 'mijn aangezicht naar Jeruzalem keren'. Welke vreugde ligt er vóór mij, dat ik alle ellende die op me afkomt door het nieuws en door gebroken harten en levens en uiteindelijk ook de dood, aan zal kunnen en vastbesloten, blijmoedig en moedig regelrecht op (het nieuw) Jeruzalem af kan stevenen?
Zo vaak is de angstige vraag die me bezighoud wat voor lijden en toestanden me nog te wachten staan nu de komst van Jezus steeds dichterbij komt.
Ook hierin zullen we steeds meer op Hem gaan lijken en, met vallen en opstaan, moedig ons aangezicht naar Jeruzalem keren.

Dit is een lied dat ik de laatste tijd vaak luister, misschien wat simpel, maar het helpt me om rust en vreugde te vinden in Jezus.

23 februari 2020

Een kopje troost

Gisteren hebben we met z'n allen even het huis een beetje toonbaar gemaakt en om half 3 gingen K en ik met A en S nog even naar het Wereldmuseum. S was er al een keer met school geweest nog niet zo heel lang geleden en ze wilde heel graag nog een keer. In het museum vind je de 'Superstraat', speciaal voor kinderen, waar ze van alles kunnen doen, maken, beleven, horen enz. Echt een aanrader!

Toen we daar klaar waren, gingen we ook nog even naar boven, daar was een hele tentoonstelling over Nederlands-Indië. A en S vonden het maar saai en S zag allemaal dingen die ze helemaal niet wilde zien. Ik vond het indrukwekkend.

Vandaag gingen we even naar de verjaardag van een buurmeisje. Toen we er heen liepen zag ik allemaal duiven bij het raam op de flat zitten. Grappig gezicht was dat!


Vandaag kreeg ik dit boek in handen, alleen de titel en dat kopje vind ik al zo aantrekkelijk!


Ik zal er een klein verhaaltje uit meegeven. Onderin heb ik de vertaling van Google Translate erbij gedaan, niet perfect, maar toch de moeite waard deze keer.

Focusing on Faith - Not Fear
Houd u aan het voorbeeld van de gezonde woorden, die u van mij gehoord hebt, in geloof en liefde, die in Christus Jezus zijn. Bewaar door de Heilige Geest, Die in u woont, het goede pand, dat u toevertrouwd is. 2 Timotheus 1:13-14 
I was sick. Yet another man had kidnapped, raped, and killed a child. I felt overwhelmed with rage, grief, and especially fear.
Fear because our cute toddler draws a lot of attention every time we go into a store. And we live on a very busy corner, so I've been petrified someone would grab her if she even stepped outdoors.
As I fought waves of anxiety that day, I prayed: "Lord, I know hundreds of people who've raised children with no problems. I can't live in fear like this."
"Give her to me," God seemed to say.
"Lord, I can't," I cried. "She's my baby."
"She's mine, too," He replied.
I thought of 2 Timothy 1:12 and entrusted her to Him that day. I still keep a careful eye on her. And I have to entrust her to Him again sometimes. But I'm beginning to focus on his faithfulness instead of fear.*
                                                             -Jeanette Gardner Littleton- 

Natuurlijk is dit helemaal niet zo'n fijn verhaaltje. Maar in het leven gebeuren vaak dingen die niet fijn zijn. Je hoeft niet zo heel ver om je heen te kijken om dat te zien, toch? Soms is het al zichtbaar binnen de vier muren van je eigen huis. Ik werd bemoedigd door dit verhaal, ik kan me de angst zo goed voorstellen! De woorden van Jezus zijn altijd raak en het overdenken waard!


*(Ik was ziek. Nog een andere man had een kind ontvoerd, verkracht en vermoord. Ik voelde me overweldigd door woede, verdriet en vooral angst. Angst omdat onze schattige peuter veel aandacht trekt elke keer dat we een winkel binnengaan. En we wonen in een zeer drukke hoek, dus ik ben versteend dat iemand haar zou grijpen als ze zelfs naar buiten zou stappen. Terwijl ik die dag tegen de golven van bezorgdheid vocht, bad ik: "Heer, ik ken honderden mensen die zonder problemen kinderen hebben grootgebracht. Ik kan zo niet in angst leven." "Geef haar aan mij," leek God te zeggen. "Heer, dat kan ik niet," riep ik. "Ze is mijn baby." "Ze is ook van mij," antwoordde hij. Ik dacht aan 2 Timoteüs 1:12 en vertrouwde haar die dag aan Hem toe. Ik houd haar nog steeds goed in de gaten. En ik moet haar soms weer aan Hem toevertrouwen. Maar ik begin me te concentreren op zijn trouw in plaats van angst.)


21 februari 2020

Ze waren blij dat de bril weer af kon!

Van de week had ik even een creatieve bui. Ik wilde eigenlijk een mooi schilderijtje maken, maar de inspiratie miste en wat ik probeerde mislukte. Toen heb ik het hele ding maar oranje geverfd en daar een collage met thema 'vakantie' van gemaakt. Nu alleen nog even een leuk plekje zoeken waar ik het op kan hangen. 


Vanochtend mocht ik in groep 5 aanwezig zijn bij de gastles van stichting MEE. Er was een blinde vrouw en een slechtziende. Zij vertelden hoe het is om (bijna) niets te zien. Heel indrukwekkend. Je glimlacht vaak als je iemand iets hoort vertellen, maar iemand die blind is ziet dat helemaal niet. En ook niet als je ja knikt als antwoord op een vraag die gesteld wordt. En hoe ze de sokken uitzoekt in de was? Ze doet ze per setje met een knijper aan elkaar! Maar je hebt ook een netje, waarin verschillende vakjes zijn, waar je ze per paar in kunt doen.

Fantastisch hoe die vrouw het braille schrift zo snel kon lezen! Het viel me op dat ze met 4 vingers naast elkaar over de regels gaat, ik denk om zo een heel woord in een keer te kunnen lezen. Met de andere vingers duwde ze haar vingers weer vooruit op een manier dat het blad ook niet kon verschuiven.


De kinderen werden uitgedaagd om spelletjes te doen met een bril op, waardoor ze even niets of heel weinig konden zien. Dat was voor zo'n spelletje wel leuk, maar ze waren toch wel weer blij dat de bril daarna weer af kon. Een van de kinderen vroeg of ze er snel aan gewend was, dat ze niets meer kon zien, maar eigenlijk went het nooit, sommige dingen blijven moeilijk. En alles kost veel meer tijd dan wanneer je goed kunt zien, je hebt heel veel geduld nodig, dat moet je leren!

Vorige week kreeg ik een (helaas kortdurende) schoonmaakbui. Ik maakte er gelijk gebruik van en heb lekker de ramen gezeemd. S wilde me dolgraag helpen.



En ook al stormt het en lijkt de zon er maar niet even lekker doorheen te kunnen komen, het voorjaar laat zich niet tegenhouden. Overal ploppen er prachtige bloemen uit de grond!

Deze hier staat voor de deur bij onze buren. Prachtig!


Deze kwam ik tegen terwijl ik de hond uitliet


En deze toen ik een gezellig afspraakje had met een mede blogster! We hebben heerlijk bijgepraat en lekker geluncht, echt leuk om elkaar zo in real life te ontmoeten!


En nu is het bijna voor iedereen heerlijk vakantie!
Ik vind het he-le-maal niet erg!

4 februari 2020

Laat het maar borrelen, bruisen en stromen!

Zondag preekte iemand in onze gemeente die nog maar net terug was van een reis naar het Midden Oosten. Hij bemoedigt de christenen daar en geeft onderwijs aan kerkleiders. De mensen daar reizen soms 4 uur lang, en dat niet met een auto over de snelweg, om samen te komen met broeders en zusters. 45 minuten lang bidden ze met elkaar en lezen de Bijbel. Daarna pakken ze hun tassen weer in en aanvaarden vol nieuwe kracht en vreugde van Christus de terugreis, om in hun eigen dorp Zijn licht te verspreiden.


Een van die keren was er een man, die had een 'verassing' voor de anderen bij zich. Hij diepte het helemaal onderin op uit zijn tas, haalde het papier eraf en liet de Bijbels zien en deelde ze uit. De anderen waren zo verrast! Een Bijbel, zo kostbaar, zo bijzonder in een omgeving waar je moeilijk aan een Bijbel kunt komen. 'Hoe kom je er aan?' was al gauw de vraag die gesteld werd. 'Dat maakt niet uit' zei hij. Later op de avond was 'onze prediker' in gesprek met deze man en zijn vrouw. Iets viel hem op en hij vroeg de vrouw: 'Waar is je trouwring?' Ze keek naar de grond, terwijl haar man zei: 'Ik heb de ring verkocht en er de Bijbels voor gekocht. De ringen hebben we niet nodig, maar Gods Woord hebben de mensen hier wél nodig!'


Terwijl ik dat verhaal hoorde, dacht ik aan het tweede gaatje dat ik in m'n oren heb laten schieten. Bijna begon ik me er schuldig over te voelen. Maar dan zou ik het niet begrepen hebben. Wat een liefde had deze man voor Gods Woord en voor zijn broeders van hun huiskerk! Vanavond heb ik huiskring, ik hoef er geen 4 uur voor te reizen, hooguit 5 minuten fietsen. Dat we elkaar ontmoeten vind ik eigenlijk de normaalste zaak van de wereld. Als iemand niet komt, maak ik me niet gelijk zorgen... Er is wel verbondenheid, betrokkenheid en ja, ik proef ook zeker liefde voor Gods Woord en voor elkaar. Liefde is iets moois, er gaat iets borrelen, bruisen, stromen. Als je hart vol liefde is dan wil je iets geven, iets doen, iets geks soms. Vaak stoppen we dat maar weer weg en doen er niks mee, maar wat als ik er naar luister en er wél iets mee ga doen?
Dat is wat die man deed...hij luisterde naar dat doldwaze hart dat borrelde, bruisde en overstroomde van de liefde van en voor Jezus en verkocht de trouwringen en kocht Bijbels om zijn broeders mee te zegenen!

Dat wil ik ook...dat ik zo vol ben van de liefde van Jezus, dat het gaat borrelen, bruisen en stromen! En het begint wanneer ik verhalen als deze hoor...

Ik las een mooi stukje uit het boek 'Jezus' van Henri Nouwen:
'Dikwijls beschouwen we het 'Woord' als een vermaning actie te ondernemen en ons leven te veranderen. De volle kracht van het Woord ligt echter niet in de manier waarop wij het in ons leven toepassen nadat we het gehoord hebben, maar in de goddelijke, omvormende kracht ervan terwijl we ernaar luisteren.'


3 februari 2020

Een verloving!


Dat is nog eens leuk om een blog mee te beginnen! 
Onze oudste zoon Ha is nu verloofd met zijn 'Maatje'!
Wanneer de bruiloft precies is, dat is een volgende stap.
Alles gaan voorbereiden en regelen en sparen kost nog wel wat tijd,
maar is ook wel weer heel, héél erg leuk om te zien hoe ze daar mee bezig zijn.


Nog even heel iets anders...
Zaterdag gingen we naar de dierentuin,
En hoe leuk alle dieren ook waren,
aan het begin zagen we heel veel mooie musjes,


en die brutale meeuwen vond ik ook 
wel erg leuk!
Hier komt hij al aanvliegen


En hap!
Ze aten allemaal uit L en M hun hand.
S liep een klein stukje alleen langs het water.
Ze gooide een stukje brood de lucht in,
en er kwamen ineens allemaal meeuwen op haar af.
Ze vond het helemáál niet grappig!
Ze bleef het liever van een afstandje bekijken.


Voor musjes en meeuwen hoef je natuurlijk helemaal niet naar de dierentuin.
En voor dit blaadje denk ik ook niet:)


Maar het is allemaal zo mooi!
We hebben ook genoten van alle (andere) dieren, hoor!





Vandaag kwam ik zo'n mooie tekst tegen.
Ik plakte 'm op deze foto.
Ik ga er eens fijn een poos over mijmeren!