Niet lief zijn voor iedereen!

Vanochtend was het inpakken en wegwezen. Maar niet richting huis, nee, K heeft er nog een week vakantie aan vast geplakt! Hij wist zondag al dat hij het vandaag nog verre van af zou krijgen, dus heeft hij nog even tijd om verder te gaan en het daar gezellig te maken. En ik krijg nog wat tijd om er even uit te zijn en het hier gezellig te maken.

Maar voor we in ons tweede huisje konden, moesten we nog wat tijd doorbrengen. Dus deden we nog maar een paar kringloopwinkels. Ik had gisteren verteld over de boeken van S en mij, maar Mar heeft ook een stapeltje boeken. Allemaal over het Christendom en de Islam. Ze heeft een collega waar ze veel mee in gesprek is en dat maakt dat ze zich er serieus in verdiept.
Na de kringloopjes gingen we naar het bezoekerscentrum van Open Doors. Ik keek daar echt naar uit!

We kregen een bakje koffie en keken een introductiefilm. We liepen langs grote muurfoto's.

En overal stonden glazen koffers met Bijbels in verschillende talen. In totaal wel zo'n 1700 Bijbels dacht ik dat hij zei.

Dit is een kerkraam uit een kerk in Irak die helemaal vernield en afgebrand is. Zulke verhalen raken me elke keer weer. Die gezichten met tranen in hun ogen. De verliezen die geleden worden. En toch de hoop en de verwachting die in God gesteld wordt. En het wonderlijke werk van Gods Geest dwars door  alles heen!

En toen zag ik dit beeldje en het stal mijn hart!

Ik vind het zó mooi!

Ik heb het daar wel laten zitten.

😇

Achter één van de glazen lag het Bijbeltje dat Anne vd Bijl van zijn moeder had gekregen toen hij in het leger ging. Toen hij daar in het ziekenhuis terecht kwam is hij het pas gaan lezen en schreef iets voorin.

Het Boek der Vastigheden,

dat is:

Het Boek dat je

moet DOEN.

Now THEN Do iT

Give ye them to eat.

Markus 6:37

Zo eenvoudig? 

De kamer van Anne vd Bijl was nagemaakt en aan de muur hing van alles. Het deed me denken aan het huis van Ank.

Vrees God

en 

Vrees niets!

Één om over na te denken 

En zo zag zijn kamer er dus uit. Met als salontafel de oude blaasbalg van zijn vader, die smid was. Dit deed hij om er altijd aan herinnert te worden dat hij de zoon was van een eenvoudige smid. 

Na van alles bekeken te hebben (veel meer dan ik kan laten zien), gingen we naar de gebedsruimte. Daar schreef ik nog iets in de notities van m'n mobiel wat ik niet wil vergeten:

De liefde van Jezus verspreiden betekent niet dat je lief moet zijn voor iedereen!

En zo leven we hier wel een beetje eigenlijk. Ik ga er op letten!

En toen werd het wel echt tijd om naar ons huisje te gaan. We luisterden nog een mooie preek van Francis Chan onderweg: 'Meeting with God'.

Je kunt 'm vinden in de 'Crazy Love Podcast'.

We kwamen aan en voelden ons meteen helemaal zoveel meer tot rust komen. Mar en ik zeiden het nog tegen elkaar. Het is zo anders dan in het vorige huisje. Echt apart. Ons kasteeltje ziet er ook allerleukst uit.

Aan de tuinkant kun je zo door een hek, hup het bos in. Dit is echt mijn droomvakantiehuisje.

Ik liep een klein stukje het bos in, heen en terug ruim een km. Ik durf nog niet zo goed ver te gaan, zo bang dat ik verdwaal. Heel vervelend!

Daar kan ik komende week dus mooi aan werken!

Is het geen mooi bos?!

Van 6 juli - 6 augustus elke dag een blogje!