Er smelt iets

Zien jullie veel jonge eendjes? Ik rijd meestal in de auto als ik ze zie. En dan stop ik midden op de weg, doe mijn raampje open en maak gauw wat foto's. Deze waren duidelijk al wat ouder.

Vorige week was ik zomaar ineens 's avonds 2 uurtjes alleen thuis. Ik had de sering, die door de hagel geknakt was, 'geplukt' en in een kommetje met water gedaan. Zo kon ik er nog toch nog van genieten, ook van die heerlijk geur.

In de tuin zien we de laatste dagen veel vogels van het netje pinda's eten. Kraaien, Vlaamse gaaien, musjes, koolmeesjes. Gezellig hoor!

Zondag zat ik in de kerk en zag voor me een jochie dat in slaap gevallen was. Z'n drie zussen waren naar de club en hij bleef lekker bij mama. ❤

Zondagmiddag ging ik nog even fietsen, eerlijk gezegd: op zoek naar jonge eendjes. Ik wilde er een eindje voor fietsen, door de stad. Maar toen ik de brug over was en ik zag hoe druk het was, herinnerde ik me dat die middag iemand had gezegd dat het zo'n chaos in de stad was als Feyenoord speelde. Dus wijzigde ik mijn plan, ging toch mijn oude rondje en koos voor een slootje dichterbij huis. En ja hoor, daar zag ik kleintjes.

Ze zijn zo klein en donzig en ik dénk superzacht.

Deze zat nog op zijn of haar nest.
Bah, al dat afval overal in het water...

En 's avonds maakte ik een aspergesoepje, best lekker.

Zondag op maandagnacht werden we midden in de nacht wakker gebeld. K z'n telefoon ging! Het duurde even, maar toen zagen we een prachtig klein meisje op het scherm, pas geboren. R & M hebben hun tweede dochter gekregen. K en ik hebben eerst nog even een paar uurtjes geslapen en zijn er toen naar toe gegaan.
Welkom lieve, lieve F!

❤En dat werd dan ook meteen mijn eerste werkdag!❤

Acht dagen achter elkaar naar je kleindochter(s) kunnen gaan, ik kan niet beschrijven hoe dat is, maar er smelt iets vanbinnen...

In een hydrofiel washandje

Elke ochtend als ik bel, hoor ik boven me het raam opengaan en wordt de sleutel, die in een hydrofiel washandje zit, naar beneden gegooid. Ik kreeg elke ochtend de lekkerste koffie, werd ook nog op een mooie dag getrakteerd op heerlijke gebakken eitjes en als bedankje kreeg ik dinsdag een kilo van de lekkerste honing/kipkluifjes mee naar huis die er maar te vinden zijn.

En tot slot ook nog een kaart met súperlieve woorden!! Daar kan ik mijn vrije dagen weer mee vooruit! 8 dagen werkte ik in dit gezin en heb ook de bevalling mee mogen maken. Zó bijzonder! Helaas ging het ná de bevalling niet zo goed en moest 'mama' naar het ziekenhuis. De volgende dag kwamen ze weer thuis en mocht ik ook weer terug komen. Dit was voor het eerst dat ik én de bevalling én de hele kraamtijd bij één gezin mocht doen. En, zoals ik al van collega's begrepen had, dat zorgt voor een bijzondere band.

Onderweg naar m'n werk kwam ik langs het oude Daniël den Hoed kliniek. Wat een mooi gebouw is dat, dacht ik. Maar toen ik dichterbij kwam zag ik dat het vervallen was en gesloopt gaat worden.

Ik weet nog dat we vroeger met leden van een andere gemeente, op eerste Paasdag 's ochtends vroeg, al om 6.00 uur dacht ik, in dit ziekenhuis en ook nog in een ander ziekenhuis dichtbij, Paasliederen gingen zingen. De dominee had een orgeltje en het was bijzonder om erbij te zijn.

Het heeft ook wel iets triestigs, dit gebouw... zoveel mensen die leden aan kanker hebben hier heel wat spannende en pijnlijke uren, dagen en nachten doorgebracht.

Nu heb ik 5 dagen vrij. En, zoals altijd, de eerste vrije dag moet ik echt even bijkomen. Maar deze 5 dagen staan best al vol afspraken. Ik zie er een beetje tegenop. Het liep vandaag al weer heel anders dan ik had gedacht. Het beste wat ik nu kan doen is even een gezellig blogje schrijven, een kleine planning maken en ontdekken dat tussen alle afspraken door er echt nog wel tijd over is om iets leuks te doen, en plannetjes maken voor de meivakantie, want die heb ik helemaal vrij! Ik ben van plan om dan weer dagelijks een blogje te schrijven. Dat is lang geleden en vergroot het vakantiegevoel/plezier.

Met Pasen werden er plantjes uit de kerk meegenomen. Het waren wel plantjes die veel meer water nodig hadden dan ik kon geven. De bloemen hingen helemaal slap naar beneden, maar deze heeft het gered! Die daarnaast... niet. En die andere uiteindelijk ook niet. Sorry plantjes, jullie waren schattig mooi!

In de tuin krijgen de planten vanzelf genoeg water, dat is wel fijn! Deze sering is zo mooi en ruikt zó lekker!!

De appelbloesem doet ook weer haar best, daar zal het niet aan liggen.

Vorig jaar bleef er uiteindelijk maar 1 appel over. Appeltje kan ik beter zeggen.

Een poosje terug schreef ik over elke week een vegetarisch recept en ik ben daarna helemaal vergeten foto's te maken. Maar vorige week dacht ik eraan. Het werd deze pompoen-pindastoof. Hij viel in de smaak, dus ik bewaar het recept netjes in een mapje.

Kijk hoe leuk! Knap gemaakt. Het staat naast het HMC (Hout Meubel College), misschien wel gemaakt door een leerling?

Oja, vanochtend maakte ik nog een foto in de tuin. Van ons nieuwe amandelboompje. De bloesem is al uitgebloeid en ik denk dat dit de amandelen gaan worden. Ik ben zó benieuwd.

Als je van planten en stekjes houdt

Vandaag zit ik weer in de wacht. Het is al 14.30 uur. Ik heb al een keer gevraagd of ze me deze keer niet vergeten, maar dat is niet het geval. Het is erg rustig vandaag. Dan ga ik nog maar even nagenieten van 'm'n eigen' baby! Vorige week heb ik een hele dag op onze kleinzoon gepast. 's Ochtends eerst lekker even in bad gedaan. Wat houd ik van dit jongetje!!❤

Na het bad was hij zo moe geworden, dat hij in de box in slaap viel.

Achteraf bleek hij ziekjes te zijn. Hij was aan het hoesten en spuugde 's avonds alle melk weer uit. De volgende dagen had hij wat koorts, maar nu gaat het gelukkig weer beter.

We gingen naar een tuincentrum, want Ha & Ma vierden pas hun trouwdag. Altijd leuk om door zo'n winkel te slenteren. Kijk die dames lekker zitten!

We vonden iets moois en het was leuk om in te pakken. Misschien toch het verkeerde beroep gekozen...😜

Tijdens de slaapjes van J. haakte ik verder aan dit popje. Het lukte me niet om het af te krijgen, maar een van de volgende dagen wel. Dit is de tweede die ik heb gemaakt, maar het lukte me weer niet om hem perfect te krijgen... de benen, en dus ook de voeten, zitten scheef.

Wat is het mooi buiten. De eerste vijgenknoppen zitten al aan de takken.

Gisteren was het nog lekker weer. Ik fietste 's middags in het zonnetje, had m'n boek mee en ben onderweg op een bankje gaan zitten.

Ik keek niet alleen in m'n boek.

Er kwamen twee dames om foto's te maken.

En ik deed stiekem mee:)

Tot slot, ik las zo'n mooie tekst in de Bijbel. Als je van planten en stekjes houd, vind je het vast ook mooi. Daar sluit ik mee af!

‭Jesaja 60:21:

'Uw volk, zij allen zullen rechtvaardigen zijn, voor eeuwig zullen zij de aarde in bezit nemen. Zij zullen een stekje zijn, door Mij geplant, een werk van Mijn handen, opdat Ik verheerlijkt zal worden.'

Erg knap van Johan Sebastiaan Bach

Het verloopt niet allemaal even soepel in de planning van mijn werk. Vorige week zondagmiddag kreeg ik een berichtje dat ik maandagochtend naar een gezin kon. Ik denk dat ik daarover in mijn vorige blog ook schreef. Het leek een volle werkweek te worden... Ik fietste er die maandag heen en toen ik aan kwam kwam net de kersverse vader naar buiten. Hij ging nét naar het ziekenhuis, waar mama met haar pasgeborene was, omdat ze zo geel was geworden. Tja, dan heb ik daar niets te doen, dus fietste ik weer naar huis. De rest van de dag kwam er geen oproepje meer. Dinsdagochtend ging ik naar een ander gezin. Deze keer maar met de auto en toen zag ik dit tafereeltje en een stukje eerder nog een heel aantal.

Even inzoomen... zó schattig. De eerste die ik dit jaar zie!

Toen ik aanbelde werd er niet opengedaan. De bel deed het niet. Gelukkig bleek het de onderste verdieping te zijn en kon ik op het raam kloppen. Er werd opengedaan, maar ze verwachtte niemand. Haar kraamzorg zou om 10.00 uur komen. Ik mocht gelukkig wel even binnen komen, probeerde de planning te bellen, maar die namen niet op. Ondertussen deed ik de controles bij de baby en na een half uurtje probeerde ik nog een keer te bellen. En ja, het klopte, ik was er voor niets heen gegaan. Gelukkig was het druk en hadden ze gelijk een ander adresje voor me. En daar heb ik 5 dagen gewerkt. Het was zó fijn werken, het klikte zo goed... ik heb er verhalen over gehoord, maar dit was de eerste keer dat ik meemaakte dat 'mama' moest huilen toen ik weg ging. Ik heb beloofd nog een keertje langs te komen als ik weer eens in hetzelfde dorpje moet werken.

Dat was zaterdag en 's avonds had ik een afspraakje met K. Ik deed er eerst nog wel 2,5 uur over om thuis te komen. Het was zó druk! Dat vond ik niet leuk meer. Ik had wel tijd om met een vriendin te appen:), zo vaak stond ik stil. Toen gauw douchen, eten en naar de metro. In de stad stonden allemaal bakken vol met tulpen, zo gezellig!

We gingen naar de Mattheüs Passion luisteren in de Doelen. Het was mooi. Niet helemaal onze muzieksmaak, maar ik wil het wel leren waarderen. Ik las over het stuk hoe Bach dat heeft gemaakt, met twee koren en twee orkesten, die eigenlijk tegen elkaar in zingen met vragen en antwoorden en uiteindelijk hoe deze koren zich samen mengen en het uitroepen 'Kruisig Hem!' Dat vond ik bijzonder en erg knap van Johan Sebastiaan Bach.

We zaten áchter het orkest. Zo konden we helaas niet de gezichten zien van de zangers en de orkestleden, maar wel heel goed van de dirigent, dat is ook leuk, want die trekt natuurlijk allerlei gezichten  naar 'zijn mensen'.

En toen was het echt Pasen en was ik zó moe dat ik een rustdag nam. Ik friemelde weer eens een potje met bloemen in elkaar.

En nog een...

Het is leuk spul, maar je hebt geduld nodig. Voorlopig nog wel even zoet mee. Ik doe het ook alleen maar als ik er zin in heb.

's Middags zocht ik nog iets op waar ik meer geduld voor nodig had dan ik dacht. Een poosje nadat mijn schoonmoeder overleden was, kregen we alle kralen die ze had. Ik had een poos terug al een keer een weefrekje gekocht, maar er was nog niks van gekomen. Vorige week had L een mooi armbandje gemaakt van kraaltjes en nu wilde ik het toch ook eens proberen. Wat ging dat lastig in het begin, maar het vorderde gestaag.

Het was niet helemaal zoals het hoorde te zijn, maar dit was het eindresultaat. Vervolgens lukte het met niet om het netjes af te werken en belandde het in de prullenbak. Nou ja, volgende keer me maar eens goed in verdiepen hoe dat nou moet.

Vanochtend ging ik Philip uitlaten en zat er een meter naast me een musje op het hek. Ik kon hem zo goed zien en hij bleef maar zitten.

En lopend langs het water zag ik twee mooie zwanen.

Vandaag ga ik mijn examengesprek voorbereiden. Als ik die gehad heb, is het klaar! Dan hoef ik alleen mijn diploma nog te krijgen. Blij dat al die extra schooldingen er dan niet meer zijn. Al mis ik de leuke verhalen van m'n klasgenoten.

Maar nu eerst een glas verse sinaasappel die L nog even aan het maken is. Ze heeft zich nog niet aangekleed en haar haar nog niet gedaan en toch mag deze foto op mijn blog! ❤

Ik wacht af

Zondagmiddag krijg ik een berichtje van de planning. Ik kan de komende vijf dagen naar een gezin, elke dag 4 uurtjes. Er komt nog wel een gezin bij in de middag. Dat worden dan in ieder geval 5 lange werkdagen... ik krijg het daar altijd een beetje benauwd van. Maar deze keer laat ik me niet gek maken. Ik leg mijn zorg in de hand van de grote Planner en wacht af hoe het komende week zal gaan. Als het gaat zoals het is gezegd, dan zal ik het aankunnen en niet mopperen. Als het anders gaat, dan ontvang ik een beetje, genadige rust.

Oh wat slaap ik slecht deze nacht! Ik lig zomaar 3 uur wakker... Uiteindelijk val ik toch in slaap. Om 6:15 uur gaat de wekker. Ik lees mijn dagboek en Bijbel en ga uit bed. Ik heb er wel weer zin in, ben benieuwd bij wie ik nu weer terecht kom. Heel even twijfel ik tussen fiets en auto, maar pak dan toch de fiets. Het is maar 7 km en de zon schijnt. Het nadeel is dan alleen als ik 's middags nog een ander gezin erbij krijg dat verder weg is, ik eerst met de fiets weer naar huis moet en dan met de auto weer daarheen. Maar deze bezwaren wuif ik ook gedag. Als ik eerst met de fiets naar huis moet, dan is dat maar zo. Dan heb ik wel even een fijn fietstochtje gehad!

(Ja, we hebben eindelijk weer eens gezwommen. Koude wind, koud water, maar geen spijt hoor!)

Het is al 8:10 als ik de straat inrijd. Ik moest wachten op de lift bij de Maastunnel en moest ook af en toe even kijken hoe ik moest fietsen. Maar ik ben er! Ik zet mijn fiets aan de lantaarnpaal en haal mijn tassen uit m'n fietstas.

Dan zie ik iemand uit het portiek komen, hij loopt weg, maar draait zich weer om en kijkt me aan. 'Bent u de kraamverzorgende?' Jazeker! 'Oh... ik heb de organisatie gebeld, mijn vrouw en baby zijn in het ziekenhuis. Ik ga nu net naar ze toe!' Ach, wat vervelend voor ze, de baby was te geel geworden.

Dan zit er niks anders op dan weer naar huis te fietsen. Ik wens de kersverse papa het allerbeste en stop mijn tassen weer in de fietstas, haal mijn fiets weer van slot, zet google maps aan en fiets weer naar huis. Ik geniet van het mooie weer, al waait het op de terugweg wel iets harder dan op de heenweg.

Deze grasjes hebben we ook in de tuin, ze zijn leuk! Maar niet iedereen in huis vind dat.

En thuis gekomen, zet ik koffie, laat de hond uit, waarna ik samen met Mar in de tuin, in het zonnetje koffie ga drinken. Het is weer eens anders gelopen. De hele ochtend word ik niet opgeroepen. Gelukkig heb ik me deze keer minder druk gemaakt en ben ik sneller naar de Planner gegaan. Wat heeft Hij me het afgelopen jaar versteld doen staan van Zijn planning voor mijn werk! Als ik moe was of als ik ergens tegenop zag of als ik tijdens een werkdag toch een privé-afspraak had, die ik graag wilde nakomen... Hij leidt en plant mij zachtjes in het werkleven.

En terwijl ik in de tuin sta, zie ik iets wat ik nog nooit heb gezien. Een eindje verderop neemt een duif een bad op het dak van een schuurtje, blijkbaar staat het onder het water. Later komen er nog meer vogels bij.  Het is allemaal helemaal niet duidelijk te zien, omdat ik tegen het zonlicht in filmde. Ik vond het prachtig! Die vogels, ze maken zich ook geen zorgen. Ik hoef dat ook niet te doen! Dat moet ik echt tegen mezelf zeggen, want er hoeft maar iets te gebeuren en ik doe ik het toch weer.

En zo kon ik de hele ochtend verder in mijn schuurtje zitten, Bijbel lezen, bidden en zelfs nog een blogje wegtikken.

Nog een paar foto's dan... We begonnen weer aan een nieuwe puzzel. Eindelijk heb ik toch de puzzelmap besteld. Het is zo superhandig. Je vouwt het op en legt het onder de bank. Geen gedoe meer op de eettafel.

En zaterdag rende ik voor het eerst sinds wéken weer 5 km.

Had ik de Seringen al eens laten zien? Ze lijken erg mooi te worden.

Gisteren hoorden we een mooie preek over Ezra. Ik vond deze tekening zó mooi!

En om deze blog een beetje feestelijk af te sluiten, een filmpje van Nowruz waar M gisteren bij was. Het is het Perzische nieuwe jaar dat gevierd werd. Veel Koerden kwamen om het te vieren! Ik word altijd blij van deze filmpjes!