31 augustus 2020

Ik kneep 'm kapot

Een vriendin appte eind vorige week of haar kon helpen met het eten van de andijvie die in haar moestuintje groeide. Nou, heerlijk...andijvie stamppot met spekjes, dat is lang geleden! We fietsten samen naar haar tuintje en ik kon het niet laten om foto's te maken van al die prachtige bloemen. De zomervakantie mag dan voorbij zijn, de zomerpracht is dat nog niet!





Wat een mooi boompje is dit!



Nog nooit heb ik een aubergientje zien groeien! Geweldig!


En daar hebben we de andijvie!


Toen ik thuis kwam heb ik ze eerst gesneden en gewassen. Er kwamen nog 6 slakjes uit gekropen! Één mini...schijnbaar is het huisje nog niet zo sterk als ze zo klein zijn, ik kneep 'm kapot...🙈. 4 grotere zette ik in de boom aan de overkant van de straat. Ik hoef ze niet in mijn tuin. Alleen het allerlaatste kleintje, die ik toen maar met twee kleien blaadjes andijvie opgepakt heb, liet ik in de tuin vallen.


Goed, tot zover, mijn groene vinger verhalen.

Het was fijn om zo even buiten te zijn, want de volgende 5 uur zou ik bezig zijn met de theorie van m'n EHBO voor babies en kinderen voor m'n werk als gastouder. Ik haalde het gelukkig in één keer. Ik weet nog dat ik het twee jaar geleden op het nippertje haalde. Nu ging het beter. Over een poosje nog de praktijk en dan ben ik weer klaar voor twee jaar.

De rest van de middag was ik niet zo vrolijk en maakte ik een beetje mot met een paar meiden hier. Ik denk dat het komt omdat ik echt 5 uur lang gefocust was op die cursus en alleen even een pauze had voor de lunch. Gelukkig hoeft dat niet elke dag zo. Toen we gingen eten was iedereen zo tevreden over de andijvie, dat maakte alles weer goed!:)

Vanavond stond op het programma om boeken te kaften. Ik zei: Oke, ik ga 2 uur boeken kaften, alles wat niet af komt, doen we morgen! Je kunt je vast voorstellen hoe aangenaam verrast ik was toen we na 35 minuten al klaar waren!


Had ik mooi nog even tijd voor een blogje!

Oh mensen, het is weer zo'n mooi boek dat ik aan het lezen ben over het huwelijk. Ik zal er gauw iets meer over schrijven, maar nu niet. Nog even wat andere dingen doen.

Tot in september!!








 

30 augustus 2020

Zondags ideetje

Voortaan post ik op zondag een mooi Bijbelplaatje. Op Pinterest heb ik er aardig wat verzameld. Ze zijn veel te mooi om daar niks mee te doen. Dit plaatje zal ik altijd als eerste doen, daarna één met een Bijbeltekst. Soms zal ik er iets bij zeggen, soms misschien ook niet.


'Verblijd u met hen die blij zijn, en huil met hen die huilen.'
Romeinen 12:5


Er is veel om mee te huilen. Is mijn hart nog zacht genoeg om dat te doen?
Er is ook veel om blij mee te zijn met anderen!
Ik wil er aan denken deze week, niet alleen maar met mijn eigen zorgen en vreugde bezig zijn, maar meeleven en dat ook echt laten merken.

29 augustus 2020

De mooiste uitdaging die voor ons ligt

De eerste zaterdag van de vakantie ging ik alleen naar de stad. Het was heerlijk weer en ik liep op de markt en ging naar de Laurenskerk en kocht wat kleren. Vandaag, de laatste zaterdag van de vakantie ging ik weer alleen naar de stad. Dat had ik helemaal niet zo bedacht, nou ja, tot gisteren of eergisteren dan. Ik ben deze keer niet naar de markt gegaan, het was niet zulk lekker weer, maar toch ben ik wel een uur of vier weg geweest.
Voordat ik de brug op ging stond ik bij een stoplicht. Ik had het nooit eerder gezien en gehoord. Maar bij het stoplicht hoorde je een playlist afspelen van een jongen van 13 die in het verkeer omgekomen was en die die playlist aan het luisteren was. Heel tragisch...Je kunt het goed lezen als het stoplicht op rood staat, dan iss het met lichtletters goed te zien. Je kunt zelfs ook nog ergens op drukken, zodat hij naar het volgende nummer gaat.

Ik ging naar de stad omdat ik schoenen nodig had, een broek en nog wat dingen. Ik heb bijna alles gevonden wat ik zocht. Ik fietste gauw naar huis, er kwam een hele donkere wolk aan. Ik moest nog één bochtje naar onze straat en het begon te régenen! Net op tijd weer thuis.

Wat later op de middag gingen we op visite, een (achter)nichtje/vriendinnetje was 13 jaar geworden. We bleven er eten, het was heel gezellig. Vooral de kippen en de haan maakten de feestvreugde compleet. Ze hebben ze al een poosje, de vorige keer dat ik ze zag waren ze nog een stuk kleiner. Iedereen die wilde mocht even met de haan knuffelen:) 


De haan vond het heel lang goed...

Maar toen was het klaar en sprong hij op L d'r schouder.
Hier is hij net bezig met wegvliegen.


Vanochtend heb ik ook nog even gauw een boek uitgelezen van Luis Palau. Over radicale vernieuwing. De titel vind ik niet zo aantrekkelijk, maar de inhoud maakte alles goed!


Een prachtig stukje vond ik dit:
'Jan Thomas sprak over Mozes en hoe het deze geweldige man veertig jaar in de woestijn gekost had om te leren dat hij niets was. En toch, op een dag, werd Mozes geconfronteerd met een brandende struik. Thomas zei dat de brandende braamstruik in de woestijn hoogstwaarschijnlijk niet veel meer dan een lelijk bosje droge, onaanzienlijke, nauwelijks uitgegroeide takjes was, en toch moest Mozes zijn schoenen uitdoen. Waarom? Omdat dit heilige grond was. Waarom was het heilige grond? Omdat God in de struik was! Dat was wat majoor Thomas wilde benadrukken. God zei tegen Mozes: 'Ik heb geen mooie struik of een geleerde struik of een welbespraakte struik nodig. Elke struik is goed, zolang Ik in de struik ben. Als Ik jou zal gebruiken, zal Ik je gebruiken. Niet dat jij iets voor Mij gaat doen, maar Ik ga iets door jou doen.'

Mooi om zo een nieuw seizoen in te gaan. God aan het werk in en door ons. En God God laten zijn in ons leven. Daarop leren vertrouwen en daarin rusten is de mooiste uitdaging die voor ons ligt, toch?! 

En nu...ga ik eens kijken welk boek ik nu ga lezen. Ik denk één van Francis Chan over het huwelijk.


 

28 augustus 2020

Veeel groenten

Je kunt honderd keer hetzelfde stukje lopen en toch steeds weer nieuwe dingen zien, dat vind ik altijd zo leuk! Kijk, ik loop altijd langs dit gebouw:

 

Maar nog nóóit is het me opgevallen wat er op die oranje tegel staat boven de ingang...

Grappig toch, zo in die oude Nederlandsche taal, dan denk ik gelijk aan 'In de soete suickerbol'. Heb je dat weleens gelezen? Ik las het ooit voor in een zomervakantie, dat vergeet ik niet meer.

Natuurlijk zie je ook dingen die er andere keren niet waren. Zoals deze mooie driekleurige veer.

En hier zou ik andere keren gewoon aan voorbij lopen, maar ze vallen me steeds al op die kleine bolletjes...nu moest ik er maar eens even voor bukken...

Het blijft altijd mooi buiten. En de frambozenstruik blijft ook maar van die heerlijke zoete snoepjes geven.

A d'r zusje was een dagje bij ons afgelopen week. Ze hadden een dag ervoor al 'slijm' gemaakt en daar werd nog lekker mee gekliederd.

En we deden spelletjes

En aten appeltaart. Niet zelf gemaakt, want een paar mensen hier vinden de appeltaart uit de vriezer van de supermarkt lekkerder dan zelfgemaakte...😳 Dat begrijp ik niet, maar goed. Voor Philip maakt het echt helemaal niks uit en hij kreeg niet eens!

En verder ben ik op zoek naar recepten met veeeel groenten. Ik heb er al twee gevonden. Ze smaakten allebei érg lekker. Als je een lekker recept hebt, laat het me weten!

Deze was ook erg lekker en ziet er ook nog eens leuk uit met al die kleurtjes.

Ook al was de vakantie nog niet helemaal voorbij, ik moest toch al een dagje werken. Helemaal niet erg. Ik ben een beetje klaar met deze vakantie eigenlijk. Ik merk aan mezelf dat het goed voor me is om weer aan de slag te gaan. Ik heb er dan ook weer veel zin in.
Donderdag was het weer een gezellige, drukke boel, doordat iedereen vrij was, kwamen ze bijna allemaal wel even langs en kwamen er ook nog een nichtje en neefje spelen.


Deze laatste week lukte het me niet zo goed om elke dag een blog te schrijven. Het was wat drukker en 's avonds deed de wifi het een keer niet. Ik ga niet beloven hoe vaak ik ga bloggen, maar het werkt wel goed voor m'n hoofd, om even alles op een rijtje te zetten. Dus misschien tot morgen al of misschien tot volgende week!
🙋

24 augustus 2020

Zonder die extra's

Een paar dikke druppels water vielen op m'n hoofd, ik keek omhoog en zag een enorm donkere wolk. Nou is deze foto denk ik een beetje overdreven, maar donker was hij wel, terwijl de lucht eromheen nog best blauw en licht bewolkt was. Ik loop met Philip altijd twee stukken, eerst de ene kant van de dijk en dan de andere. Ik had nu precies het eerste stuk gehad en zou binnen een paar minuten thuis kunnen zijn. Maar ik wilde nog even verder, en liep dus door. Het bleef eigenlijk verder droog! Ik zou er nog een mooie geestelijke les uit kunnen halen, maar dat laat ik aan je zelf over!



Vandaag heb ik twee keer het lange rondje gelopen. Langs de dijk lag een stapel boomstammen. Dat zien we hier niet vaak.


Vanochtend kwam er een logeetje en mochten ze eindelijk weer eens lekker slijm maken. Het mag niet zo vaak meer. Het stinkt en het mislukt ook nog wel eens. Maar deze keer ging het goed en hadden ze een flink 'iets' om in te kneden.


Ik snap het wel hoor, waarom het leuk is...


Omdat ik een citaat deelde over vriendschap, appte iemand me ook een mooi stukje daarover! Ik laat het je graag lezen...


Zo is het echt! Ik ben God zo dankbaar voor vriendschappen.

Ha wilde koken vanavond, hij maakte pilaf. Het was heerlijk, maar hij kon zelf niet mee eten, omdat hij moest voetballen. Er staat nog een bord in de keuken voor als hij thuis komt. Ik was vergeten een foto te maken. Dan maar een andere foto die Ha stuurde vanuit zijn vakantie vorige week met Ma en haar familie. Ik vind 'm zo mooi!



23 augustus 2020

Ik ga straks...

Een rustig dagje vandaag. Precies waar het voor is, die zondag. Vanochtend ging ik weer naar de kerk, deze keer binnen. Door de vakantietijd mocht iedereen komen tot het maximaal aantal binnen was, dan ging de deur dicht. We hadden een mooie, aanmoedigende en bemoedigende preek over de kerk van vandaag. Gebed, Het verspreiden van het Evangelie en Zorgen voor de armen... daar zetten we ons voor in.
Het is een chaos in de wereld...
net als 2000 jaar geleden!
En wij kunnen anderen besmetten met de liefde van Jezus en het Koninkrijk van God.

We deden vanmiddag en ook vanavond weer een paar potjes yathzee en ik ben een flink eind verder in m'n boek 'De waarde van vriendschap'. We zaten aan het begin van de avond aan tafel en ik zei iets en ze begonnen allemaal te juíchen! Wat denk je dat ik zei?


Ik ga straks...warme chocolademelk maken!
En natuurlijk deed ik het toen ook.



Ik ben er anders best wel strikt in dat we dit niet in de zomer doen, maar alleen in de herfst en de winter. Maar we hadden het nu gewoon even 'nodig'...of klinkt dat raar?😄 Het was in ieder geval wel lekker. Ik had nog een klein beetje slagroom en precies voor iedereen 3 marshmallows.

Laat ik deze blog nog even gebruiken om iedereen te bedanken voor reacties op welke manier dan ook, dat is altijd fijn en bemoedigend. Het lukt me meestal niet om op m'n blog zelf te reageren.

Misschien hebben jullie ook Spotify. Ik heb een mooie album voor je gevonden. Je moet er wel van houden hoor! Ik heb het de laatste maanden wel veel geluisterd.
Het is het album 'Abide with Me' van Sara Groves. En je vindt 'm hier.

Dit was het voor vandaag.
Ik was eigenlijk van plan om verder te gaan met 'The weight of Glory' van C.S. Lewis. Maar het lukt me niet zo goed. Dus dat laten we maar weer rusten. Dan maar tot slot een ander citaat van hem:

'De toekomst is iets waar iedereen met een snelheid van zestig minuten per uur naar toegaat, wat men ook doet, wie men ook is.'

En zo is het!

Oja en nog een lied dat we sinds kort in de ICF zingen. Een lied van dank aan God voor wat Hij allemaal gedaan heeft en doet...🙏 Het is een Afrikaans lied en het klinkt hier bijna de hele dag, zelfs S hoor ik het steeds zingen.


22 augustus 2020

Iets met regelmaat, ritme...

Wat zijn kringloopwinkels toch leuk! Gisteren ging ik met R & M naar verschillenden. Ik zocht een mooie/leuke pot voor de plantjes die ik kreeg. En ik vond 'm! Ik denk dat iemand 'm zelf geschilderd heeft, met die eendjes, ik vond 'm gelijk heel leuk! En het staat ook nog zo gezellig!


En ik kon gister ook weer hardlopen. Dit vind ik zo'n leuk weggetje. Je kunt er ook voor kiezen om 'boven' te lopen, maar hier is het net even mooier en rustiger.


Gisteravond haalde ik A van haar logeeradresje op en ik bleef er wat langer hangen. Ik heb m'n blogje maar even overgeslagen. Was er eigenlijk ook niet zo voor in de stemming.
Vanavond liepen K en ik samen een rondje door het park. We kwamen langs deze treurwilgen en het kraakte toch daar bovenin...


Even verderop lag een afgebroken tak. Ik denk dat ze ook onder de droogte lijden. Dat de schepping zucht en kreunt werd zo wel hoor- en zichtbaar.


Helemaal samen waren we niet, want Philip ging wel mee. Hij pakt elke gelegenheid om even het water in te gaan. Hij huppelde zo blij om ons heen, daar word ik zelf ook blij van.


We doen dit niet zo vaak, omdat we het niet fijn vinden de kids alleen thuis te laten, maar wat is het soms goed om ook gewoon met je eigen man te praten:) Hoewel we ook heel goed gewoon maar stil kunnen zijn in elkaars gezelschap.
De lucht was zó mooi, ik bleef vanzelf maar steeds naar boven kijken!


We kwamen langs een paar appelbomen, de appels zijn al rijp! Er lagen er ook al op de grond. Ik heb geen idee van wie ze zijn. Misschien voor voorbijgangers...


Bij de parkeerplaats is een echt hondenstrandje. Toen we daar weer waren, hebben we Philip nog even een paar keer de bal laten halen in het water. Die bal had hij gevonden!


En toen kwamen we thuis en zaten er een paar op de bank en er waren er drie spelletjes aan het doen. Het zag er zo gezellig uit! Er stond ook een hele pot koffie klaar.
De week is weer voorbij. Nog 1 weekje en de vakantie is voorbij. K vroeg me of ik er naar uit keek. En ja, ik vind het wel weer fijn als alles weer (een beetje) gewoon gaat. Heb ook zin om weer te werken, dat doet me ook altijd goed op de een of andere manier. Iets met regelmaat, ritme...
 

20 augustus 2020

Kwistig met je tijd omgaan

Buiten regent het, de tuindeur staat open en ik zit op de bank. Ik ben wel blij dat we gistermiddag nog even naar de bouwspeeltuin zijn gegaan, dat had vandaag niet gekund. M'n nicht had een heerlijke tonic met basilicumblaadjes meegenomen. Zo leuk, hoe ze altijd overal iets bijzonders van maakt. Ik bedoel, wie zit er in een speeltuin nou met zo'n prachtig glas koude drank?!


De kids vermaakten zich prima, heel lang in de zandbak...Helaas was er geen plekje meer over om een hut te bouwen, maar daar hebben we ze alleen over gehoord toen we weer bijna naar huis gingen.


Schommelen blijft je hele leven leuk! (Als je er niet duizelig van wordt)


En wij ondertussen maar praten, praten, praten. Ik geniet ervan, leer ervan, het inspireert me, helpt me inzicht te krijgen in wat ik belangrijk vind en ik krijg zin om dingen aan te pakken die anders blijven liggen.

Gisteren had ik ook nog even in de tuin gezeten en toen ik weer binnen kwam, was ineens iedereen verdwenen. Normaal zitten er dan wel een paar op de bank te 'mobielen', maar deze keer zaten ze boven op m'n bed foto's te kijken.


Ik weet nog dat ik dat vroeger ook echt heel leuk vond om al die oude foto's weer te zien, ik kreeg er nooit genoeg van. En het is eigenlijk nog steeds leuk. Kijk nou, waar is die tijd gebleven?!

 

De frambozen blijven maar komen! In het weekend had ik er cupcakejes van gemaakt, nu maar eens een cake geprobeerd. Yumm, veel lekkerder! En hoe leuk is het dan als er een vriendin een beetje onverwachts langs komt! Zo gezellig! En weer veel gekletst! 
Ik ben aan een nieuw boek begonnen: 'De waarde van vriendschap' van Ajith Fernando. Ik zal je mee laten lezen wat ik gisteren las:


'Het soort vriendschap waar ik voor pleit is tegenwoordig heel zeldzaam, omdat we vergeten hebben hoe we tijd moeten verkwisten. Tijd is veel te kostbaar om te verdoen, zeggen we. Inderdaad is tijd kostbaar. Maar niet daarom zijn we ermee gestopt om die te verkwisten. Er is immers ook een heilzame manier om kwistig met tijd om te gaan. Ons probleem is dat we te rusteloos geworden zijn om dat te doen. We weten niet meer hoe we stil moeten zijn voor Gods aangezicht. We weten niet meer hoe we de waarheid moeten overpeinzen, moeten mediteren. Om dezelfde reden weten we ook niet meer hoe we lange tijd met vrienden moeten praten. Op zulke momenten, waarop twee mensen hun geest en hun hart voor elkaar blootleggen, ervaren we samen de vreugde om de waarheid, die wel een van de meest kostbare vormen van vreugde is. Mensen die lang met elkaar aan de praat blijven, constateren enerzijds dat dit inbreuk maakt op hun agenda - maar ervaren anderzijds de vreugde als mensen elkaar om zo'n diep niveau ontmoeten. Uit zulke diepten ontstaat echte vriendschap.'


R. nam prachtige plantjes voor de tuin mee. Ik heb ze nog nooit gezien, wat zijn ze mooi!💜


19 augustus 2020

De wereld is een perfecte plek...

Gisteren schreef ik dat ik nog iets wilde schrijven over 'het' boek dat ik in de kringloop had gekocht, maar het moest natuurlijk zijn: één van de boeken!:)
Maar ik had het over het volgende boek: 'Zoektocht naar God' van Larry Crabb. Laat ik beginnen met te zeggen dat ik het jullie heel erg aanbeveel om te lezen. Alle boeken die ik van L. Crabb heb gelezen zijn aan te bevelen eigenlijk. 

Ik vind het moeilijk om even kort te vertellen waar het over gaat, maar het komt er heel in het kort op neer, dat we ten diepste handelen óf vanuit een twijfel aan Gods goedheid óf  vanuit een vertrouwen op God. En hij moedigt ons aan om onze hoogste prioriteit te laten zijn, niet de oplossing van onze problemen, maar het kennen van Christus. Het geeft zoveel rust in je denken en in je hart als je weet: God is goed, ook als problemen niet opgelost  worden, en zondige neigingen niet overwonnen worden en je de controle over je leven kwijt raakt en het weleens een chaos kan zijn in je hart, je leven, je denken. 

Ik ga deze blog niet te lang maken. Ik zal nog een paar citaten geven, die ik in het boek onderstreept heb. Het zijn er een paar waar ik nog wel een poosje op kan kauwen.

'We willen God niet beter leren kennen, Hem kennen is niet echt waar het om gaat. We willen Hem liever gebruiken om te krijgen wat we hebben willen.' 

 'Door Gods genade word ik bevrijd van de behoefte om beter te zijn dan ik ben en bevrijd tot het onder ogen zien hoe ik werkelijk ben en het toch niet op te geven.'

'Godsvertrouwen en hoop op Zijn voorziening manifesteren zich in dit leven niet altijd als een frisse vrolijkheid. Vertrouwende, hoopvolle mensen worden gekenmerkt door hun volharding en doordat ze weigeren op onrechtmatige wijze verlichting te zoeken tijdens hun voortdurende worstelingen.'

'En we zouden inzien dat Hij ons blijft vergeven, iedere dag van ons leven, tot op de dag dat er niets meer te vergeven zal zijn.'

'Terwijl we ons door de problemen van het leven worstelen, is de belangrijkste vraag niet: 'Hoe kan ik mijn problemen oplossen?' maar veeleer: 'Hoe kan ik een hartstochtelijke liefde voor Christus ontwikkelen die alle andere hartstochten te boven gaat en ze reduceert tot tweederangs-aangelegenheden.'

'Welk verschil maakt Gods liefde in uw leven?'

'De wereld is een veel te slechte plek - en veel te onzeker - om er een huis te bouwen en erop te rekenen dat het fijn zal zijn. Maar het is een perfecte plek om God te vinden.'


Dat was het dan. Misschien vind je al die boekenwijsheid helemaal niet interessant en wil je veel meer horen over hoe ons leven er uitziet hier in de stad. Dan kan ik je nog vertellen dat ik vanmiddag met m'n nicht en onze kids naar de bouwspeeltuin ga. S is zó blij dat ze A eindelijk weer kan zien en met haar kan spelen, ze hebben elkaar  langer dan 3 weken niet gezien. En wij kunnen ondertussen weer eens bijpraten! Ik heb gisteren een zak paprika's gekocht, ik denk dat ik die nog even snijd en meeneem met een bakje humus, als gezond snackje.

Heb nog een mooie vakantiedag en tot morgen!