Gisteren deed ik zowat een uur over m'n blog. Vandaag ga ik dat niet doen, want ik moet nog even oefenen om namen op een canvas te schrijven. Vandaag hebben we weer voetafdrukjes gemaakt, morgen schrijf ik de namen erbij. Ik doe trouwens nooit zo lang over een blog schrijven. Dan rammel ik wat op m'n toetsenbord en druk op 'publiceren'.
Vandaag deel ik alleen een stukje uit het boek 'God is mijn Helper' van Noor van Haaften. Het is een boek vol troost en mooie platen en teksten. Dit stukje spreekt me erg aan. Ik had het gister ook op m'n blog gezet, maar er ook weer afgehaald. En nu zet ik het er weer op.
Welzalig de mensen wier sterkte in U is,
in wier hart de gebaande wegen zijn.
Als zij trekken door een dal van balsemstruiken,
maken zij het tot een oord van bronnen.
Ook hult de
vroege regen het in zegeningen.
Zij gaan voort van kracht tot kracht.
Psalm 84:6-8
Op weg naar de tempel in Jeruzalem moesten de pelgrims door een dor, troosteloos steppelandschap gaan. Het 'dal der balsemstruiken', dat ook wel vertaald wordt met 'tranendal', is terug te voeren op het Hebreeuwse woord baka, dat balsemboom betekent. Van deze boom is bekend, dat hij zijn sap als tranen 'uitzweet'. Dat verklaart waarom het dal der balsemstruiken symbool staat voor moeilijkheden en pijnlijke ervaringen in ons leven.
Voor de pelgrims, die op weg waren naar Jeruzalem om God te aanbidden, was het tranendal geen oord waar ze verbleven. Ze gingen er doorheen. Hun hoop op God en hun vreugde over wat hun in Jeruzalem te wachten stond, maakten dat ze goed vooruitkwamen en in het tranendal al konden jubelen. Zo borrelden in de droogte bronnen van vreugde op.De pelgrims konden vertrouwen én vooruitzien. Hun sterkte was in God van wie ook - op zijn tijd - de vroege regen zou komen, die de droge aarde tot leven zou wekken.
4 opmerkingen:
dankjewel, mooi stukje over het dal van balsemstruiken.
Bovenstaande reactie is van Marijke
Heel mooi, over dat dal. Ik heb verschillende uitleg ervan gehoord. Net las ik deze en die komt dicht bij die van jou: Deze huidige wereld is voor ons vaak een "vallei van huilen". Maar terwijl we er doorheen gaan, worden we verfrist door de stromen van goddelijke genade, die uit de grote fontein van troost naar beneden stromen.
Wilde ik even delen.
Ook heel mooi Aritha! Die ga ik overschrijven! Is het van wie ik denk dat het is?;)
In het stukje wat ik in m'n blog schreef vond ik dit het mooist:
'Voor de pelgrims, die op weg waren naar Jeruzalem om God te aanbidden, was het tranendal geen oord waar ze verbleven. Ze gingen er doorheen. Hun hoop op God en hun vreugde over wat hun in Jeruzalem te wachten stond, maakten dat ze goed vooruitkwamen en in het tranendal al konden jubelen.'
Op dat jubelen moet ik nog wel even oefenen, dat lukt nog niet zo vaak als ik zou willen...
Een reactie posten
Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.