Plantjes in de tuin

Van de week zag ik deze mooie stokroos al in onze straat

En gisterochtend tijdens het hardlopen zag ik weer van die mooie!

En nu kwam M van R met twee kleine stokroosjes voor in de tuin. Haar moeder had de zaadjes eruit gehaald en gezaaid en er kwamen nieuwe plantjes uit! Het zijn twee-jarige planten. Het ene voorjaar zaai je en in het tweede jaar gaan ze bloeien. Ik ben benieuwd en van plan om ook iets met die zaadjes te doen.

Vandaag heb ik nog wat aarde gehaald en de bakken bijgevuld. Ik denk dat het nog niet genoeg is. Het zal nog wel een beetje zakken. Ik kreeg ook kleine tomatenplantjes van de buurvrouw, die zijn nog niet fotowaardig, ik hoop dat ze het redden. Maar toen ik zo lekker bezig was kon ik het niet laten de appelboom al wat te snoeien. Die heeft een flinke tik gehad met het verplaatsen. Ik denk nu er een paar takken af zijn, kunnen de sappen lekker naar de appels die er nog hangen, als dat überhaupt nog wat wordt. En anders volgend jaar misschien weer.

In het hardlopen probeer ik weer wat regelmaat te brengen en dat gaat best wel goed. Het wordt nu wel heel warm en dan vind ik het niet zo fijn. Ik ren liever als het koud is. Maar met de waterkraantjes die ik tegenkom onderweg moet het wel goedkomen. En bovendien zit niemand me achterna, dus kan ik het rustig aan doen.

Dinsdagavond wandelde ik met een vriendin in het park. We kwamen dit gezellige stel tegen.

Maandag was het een jaar geleden dat K. een hartstilstand kreeg. We probeerden het te vieren. M had heerlijk gekookt en ook nog gezonde taartjes gemaakt.

Ik dacht, nu zijn we vast alleen maar blij...

maar dat was niet zo.

Het deed ook een beetje pijn om terug te denken. 

En iedereen had zo z'n eigen herinneringen eraan. 

En natuurlijk waren we ook blij!

Alleen niet 'alleen maar'.

Zo, en nu eten koken! Iets met venkel of iets met pastinaak. Ik dacht dat ik er drie had gekocht, maar in elk zakje zaten er wel 3 of 4... hoe krijg ik die ooit op? We eten ze nooit!

Het is niet te beschrijven

Pinksteren in de gevangenis

Nu vieren we ook Pinksteren nog gescheiden, terwijl het toch juist het feest van de gemeenschap is. Toen vanmorgen vroeg de klokken luidden verlangde ik sterk naar een kerkdienst, maar toen heb ik gedaan als Johannes op Patmos, ik heb zo'n mooie dienst gehouden voor me zelf dat ik geen eenzaamheid meer voelde; zó sterk waren jullie allemaal en ook de gemeenten waarmee ik vroeger Pinksteren vierde hierbij betrokken. Sinds gisteravond zeg ik om de paar uur het pinksterlied van P. Gerhardt met de mooie verzen 'Du bist ein Geist der Freude' (U bent een Geest van vreugde) en 'Gib Freudigkeit und Stärke...' (Geef vreugde en kracht) Dat doet me goed. (...) Het is weer doodstil in huis, je hoort alleen de stappen der gevangenen die in hun cellen op en neer lopen; hoeveel trieste on-pinksterlijke gedachten spelen in hun hoofd. Als ik gevangenispredikant was, zou ik op zulke dagen van 's morgens vroeg tot 's avonds laat langs de cellen gaan; dan zou je veel kunnen doen...
Zoëven werd helemaal onverwachts jullie pinksterpakketje afgegeven. Het is niet te beschrijven hoeveel goed zo iets je doet. Je bent volkomen zeker van het geestelijke contact met jullie allemaal, maar toch verlangt je geest kennelijk dat die liefdeband, dat contact, tastbaar wordt; dan worden stoffelijke dingen dragers van geestelijke realiteit.

Dietrich Bonhoeffer

Gisteren hadden we onze tweede Exodus-avond. We lazen Exodus 1 en er werd uitgelegd hoe satan werkte als geestelijke macht achter de Farao. Ik kan het hier niet allemaal uitgebreid beschrijven en zal proberen er een paar korte, duidelijke stukjes van te maken. Ik stop er hier en daar ook wat gedachten van mezelf bij.

Wat je ziet gebeuren is dat satan alle zegeningen van God wil afbreken, kijk maar mee naar wat er gebeurt met het volk als het in slavernij komt:

Vrijheid wordt onderdrukking

Het nieuwe leven moet worden gedood

Hun rijkdom wordt armoede

De waarheid van hun identiteit (volk van God) wordt leugen (slaven van Egypte)

Vernedering, mishandeling en verachting (slavernij) doet iets met mensen. Het wekt bitterheid en wrok op, wat weer leidt tot onvergevingsgezindheid. Er ontstaat twijfel, haat, rebellie, je komt in een slachtofferrol, angst komt in je hart, je raakt geisoleerd, je verliest je verwachting, geloof en hoop in God en in het leven. Zo wordt je ook een makkelijke prooi voor de zonde.

Ik vind het best wel schokkend en confronterend om te zien hoe dit werkt en hoe je dit ook om je heen kunt zien gebeuren. Verderweg, maar ook bij jezelf en bij mensen om je heen.

Dankbaarheid in je hart werd genoemd als een krachtig wapen tegen het werk van de duisternis en het mooie voorbeeld van Betsie ten Boom, de zus van Corrie ten Boom werd aangehaald.

Betsie dankte God voor álles, zelfs voor de luizen en vlooien waar ze in hun barak zo'n last van hadden. Corrie had daar vreselijk veel moeite mee, het was zo afschuwelijk, ze kon er niet voor danken. Maar later bleek dat de soldaten deze barak, die bekend stond om hun ongedierte, daardoor niet binnenkwamen en met rust lieten, waardoor ze vrij waren om met elkaar Bijbelstudie te doen en te bidden.

God in geloof en vertrouwen danken voor alle omstandigheden zoals die zijn. Dat zorgt voor vrijheid in je hart en je denken.

De vragen die we meenemen na de avond waren:

- In hoeverre ervaar ik mijzelf vrij van de invloed van de boze, van de wereld?

- In welke gebieden ervaar ik mijzelf niet vrij?

Heel veel om over na te denken. Maar het voorbeeld van Betsie ten Boom en ook het stukje dat ik deelde van Dietrich Bonhoeffer, dat zijn krachtige getuigenissen die bewijzen dat we in deze wereld door genade ons hart vrij kunnen houden van wat gebeurtenissen in ons leven met ons kunnen doen. En ik denk dat we er allemaal niet aan ontkomen dat we in minder of meerdere mate onder de macht van de boze lijden. Er was een periode in mijn leven dat leugens me écht gevangen hielden en blind maakten. Als God daar niet had ingegrepen, zou het mijn leven en ziel verwoest hebben.
Als je ogen open gaan voor het verwoestende werk van satan in jouw leven, schaam je dan niet, zoek iemand op die je vertrouwt, vraag gebed, ga samen die weg op zoek naar Waarheid, naar herstel en vrijheid! Het wordt ons door Jezus Zelf voorgebeden: 'En leidt ons niet in verzoeking, maar verlos ons van de boze!' Hij kent de kracht van de boze als geen ander en heeft daar als geen ander onder geleden... zonder zonde Godzijdank! En waarom? Zodat Hij een barmhartig en getrouw Hogepriester kon zijn om verzoening te brengen voor onze zonden en om voor ons te bidden en te pleiten, om mee te lijden en ons te hulp te komen als wij in verzoeking raken.
💗

Wat is er nog veel te leren!

Ik sluit af met een prachtig lied/gebed wat mooi past bij deze blog.
Het is in Farsi/Nederlands. We zongen het gisteren ook in de kerk.

🙏