Ik wacht af

Zondagmiddag krijg ik een berichtje van de planning. Ik kan de komende vijf dagen naar een gezin, elke dag 4 uurtjes. Er komt nog wel een gezin bij in de middag. Dat worden dan in ieder geval 5 lange werkdagen... ik krijg het daar altijd een beetje benauwd van. Maar deze keer laat ik me niet gek maken. Ik leg mijn zorg in de hand van de grote Planner en wacht af hoe het komende week zal gaan. Als het gaat zoals het is gezegd, dan zal ik het aankunnen en niet mopperen. Als het anders gaat, dan ontvang ik een beetje, genadige rust.

Oh wat slaap ik slecht deze nacht! Ik lig zomaar 3 uur wakker... Uiteindelijk val ik toch in slaap. Om 6:15 uur gaat de wekker. Ik lees mijn dagboek en Bijbel en ga uit bed. Ik heb er wel weer zin in, ben benieuwd bij wie ik nu weer terecht kom. Heel even twijfel ik tussen fiets en auto, maar pak dan toch de fiets. Het is maar 7 km en de zon schijnt. Het nadeel is dan alleen als ik 's middags nog een ander gezin erbij krijg dat verder weg is, ik eerst met de fiets weer naar huis moet en dan met de auto weer daarheen. Maar deze bezwaren wuif ik ook gedag. Als ik eerst met de fiets naar huis moet, dan is dat maar zo. Dan heb ik wel even een fijn fietstochtje gehad!

(Ja, we hebben eindelijk weer eens gezwommen. Koude wind, koud water, maar geen spijt hoor!)

Het is al 8:10 als ik de straat inrijd. Ik moest wachten op de lift bij de Maastunnel en moest ook af en toe even kijken hoe ik moest fietsen. Maar ik ben er! Ik zet mijn fiets aan de lantaarnpaal en haal mijn tassen uit m'n fietstas.

Dan zie ik iemand uit het portiek komen, hij loopt weg, maar draait zich weer om en kijkt me aan. 'Bent u de kraamverzorgende?' Jazeker! 'Oh... ik heb de organisatie gebeld, mijn vrouw en baby zijn in het ziekenhuis. Ik ga nu net naar ze toe!' Ach, wat vervelend voor ze, de baby was te geel geworden.

Dan zit er niks anders op dan weer naar huis te fietsen. Ik wens de kersverse papa het allerbeste en stop mijn tassen weer in de fietstas, haal mijn fiets weer van slot, zet google maps aan en fiets weer naar huis. Ik geniet van het mooie weer, al waait het op de terugweg wel iets harder dan op de heenweg.

Deze grasjes hebben we ook in de tuin, ze zijn leuk! Maar niet iedereen in huis vind dat.

En thuis gekomen, zet ik koffie, laat de hond uit, waarna ik samen met Mar in de tuin, in het zonnetje koffie ga drinken. Het is weer eens anders gelopen. De hele ochtend word ik niet opgeroepen. Gelukkig heb ik me deze keer minder druk gemaakt en ben ik sneller naar de Planner gegaan. Wat heeft Hij me het afgelopen jaar versteld doen staan van Zijn planning voor mijn werk! Als ik moe was of als ik ergens tegenop zag of als ik tijdens een werkdag toch een privé-afspraak had, die ik graag wilde nakomen... Hij leidt en plant mij zachtjes in het werkleven.

En terwijl ik in de tuin sta, zie ik iets wat ik nog nooit heb gezien. Een eindje verderop neemt een duif een bad op het dak van een schuurtje, blijkbaar staat het onder het water. Later komen er nog meer vogels bij.  Het is allemaal helemaal niet duidelijk te zien, omdat ik tegen het zonlicht in filmde. Ik vond het prachtig! Die vogels, ze maken zich ook geen zorgen. Ik hoef dat ook niet te doen! Dat moet ik echt tegen mezelf zeggen, want er hoeft maar iets te gebeuren en ik doe ik het toch weer.

En zo kon ik de hele ochtend verder in mijn schuurtje zitten, Bijbel lezen, bidden en zelfs nog een blogje wegtikken.

Nog een paar foto's dan... We begonnen weer aan een nieuwe puzzel. Eindelijk heb ik toch de puzzelmap besteld. Het is zo superhandig. Je vouwt het op en legt het onder de bank. Geen gedoe meer op de eettafel.

En zaterdag rende ik voor het eerst sinds wéken weer 5 km.

Had ik de Seringen al eens laten zien? Ze lijken erg mooi te worden.

Gisteren hoorden we een mooie preek over Ezra. Ik vond deze tekening zó mooi!

En om deze blog een beetje feestelijk af te sluiten, een filmpje van Nowruz waar M gisteren bij was. Het is het Perzische nieuwe jaar dat gevierd werd. Veel Koerden kwamen om het te vieren! Ik word altijd blij van deze filmpjes!

Het zou mij niet lukken

Geïnspireerd door mijn zusje ga ik opnieuw een poging doen om vaker vegetarisch te eten. Zij gaf als tip:

Doe het stap voor stap!

 Vorige week maakte ik dit potje en het was erg lekker. Deze mag blijven. Ik weet nu alleen niet meer waar ik het recept heb gelaten. Ik hoop eigenlijk gewoon in het mapje waar alle andere recepten in zitten. Want dat heb ik eerst gedaan. Een stuk of 10 recepten gezocht en uitgeprint en in een mapje gedaan. En elke week ga ik er een proberen. Helemaal 100 % vegetarisch zal het hier niet zo gauw worden, maar wat minder vlees kan geen kwaad. Volgende blog een nieuwe foto van een nieuw recept dat ik uitprobeerde.

Vorige keer schreef ik over intratuin. We kochten wat plantjes voor onze slaapkamer, daar stond nog niet zoveel. Deze plant, ik weet niet hoe hij heet, is gelijk gaan bloeien. Ik weet niet zo goed of dat de bedoeling is.

Er komen ook weer nieuwe opgerolde blaadjes aan.

En het blad vind ik bijzonder. Zo anders dan andere blaadjes.

En deze beauty kwam de vensterbank ook een beetje gezelliger maken. Met mensen ben ik al zo slecht met namen en gezichten onthouden. Ik vergeef mezelf dat ik het bij de planten nog even helemaal niet onthoud.

En ik zocht een klein plantje en heb het gevonden. Het lijkt best groot, maar hij is best klein. Ik kreeg voor mijn verjaardag een klein plantje in een klein potje, maar die is helaas dood gegaan in de winter. Het leuke, gele potje kon niet dood, dus kocht ik daar een leuk ander plantje voor.

Het beeldje vind ik ook zo mooi! Ik kreeg het van M.

Elke keer als ik thuis kom zie ik bij de buren allemaal bloemen, ik word er blij van! Het zou mij niet lukken om voor het raam ook nog een 'tuintje' bij te houden.

In de tuin gaat het ook goed. Onze Magnolia heeft ons een klein beetje teleurgesteld. Het waren niet de Magnolia's die we in ons hoofd hadden. Dat waren de Magnolia's die ik in mijn trouwboeket had! Maar dit blijken stermagnolia's te zijn. En eenmaal over onze teleurstelling heen, zijn we ook blij met deze en vinden we ze ook mooi. Ze doen ook zo vreselijk hun best om mooi te zijn!

En ze bloeien niet zo heel lang. Dus genieten maar!

Dit boompje is nieuw! Het is een amandelboompje. Ik was meteen verliefd toen ik het zag. Ik heb nog geen idee hoe hier amandelen aan gaan groeien, ben erg benieuwd! Ik hoorde ooit een preek over deze tekst in Jeremia 1: 11-12:

'Het woord van de HEERE kwam tot mij: Wat ziet u, Jeremia? Ik zei: Ik zie een amandeltak. Toen zei de HEERE tegen mij Dat hebt u goed gezien, want Ik waak over Mijn woord om dat te doen.'

 Daar moet ik aan denken aan als ik dit boompje zie. Blijkbaar is een amandeltwijgje ook een van de eerste voorboden van de lente. Er zit troost in, dat hoe koud en doods de winter ook is, God nieuw leven beloofd en daarover waakt, Hij zal het zeker laten gebeuren. Soms spreekt God een woord en zie je er jaren niks van, maar Hij vergeet het niet!

S heeft op vrijdagavond vaak een meidenavond van de kerk. Deze vrijdag kwam ze thuis met een potje narcissen, het potje heeft ze zelf geverfd. Die gingen even snel bloeien zeg!

Deze amarilles niet hoor! Die staat er al sinds de kerst en begint nú pas tekenen van leven te vertonen. Het wachten wordt beloond.

Het puzzelen blijft leuk. Ik ging er zelfs voor naar de kringloop uit m'n werk zaterdag. Ik vond deze, zo nostalgisch! Helaas niet compleet, maar toch leuk om een keer te maken.

Mijn werkdagen zitten er weer op. Het was weer allemaal in het Engels in een Frans gezinnetje. Het is wel goed voor me om dat te moeten doen, zo leer ik het tenminste eens een keer. Op de laatste dag kreeg een prachtige plant: Ficus Elastica! Ik zal goed voor je zorgen en nog een mooie pot voor je regelen!

En nu dus weer fijn een weekje vrij! Vandaag is mijn rustdag. Dat betekent vaak wat meer lezen, schrijven, bloggen en dat soort dingen. Tussendoor doe ik de was en wat andere huishoudelijke dingen. Vanochtend heb ik hardgelopen. Mijn hoofd heeft het nodig om tot rust te komen. Niet teveel tegen me praten vandaag... 💬

L maakte een grappig filmpje. Sinds ze sinds november '22 thuis zit en veel therapie heeft gevolgd weet ze inmiddels de standaardzinnetjes van psychologen:

Ik ben zo dankbaar dat het steeds beter met haar gaat!

Ik heb toch helemaal geen bloed?

Iedereen hier in huis had woensdag vrij!

Ik fietste om 8.00 uur gauw even naar de stad om m'n derde inenting te halen. Van mijn (vroegere) oppaskindje had ik er een coole pleister voor gekregen, die ik goed bewaard had. De dame van de GGD plakte 'm op m'n arm...

En wat ik zo leuk vond, ze gaf me een leuke disney-pleister voor m'n oppaskindje mee terug. Die gaf ik haar de volgende dag en ze zei: 'Maar ik heb toch helemaal geen bloed?!'

Het was zo heerlijk die ochtend, dat ik er gelijk m'n fietsrondje aan vast plakte!

Er lag nog zo'n mooie nevel over het water.

En daarna gingen we naar een feestje!

Wat een eind, 55 jaar!

Het was supergezellig en het eten was net zo lekker als dat het gezellig was.

Ik hoop dat ze nog lang leven...

Vandaag stuurde L me een leuke foto, ze weet waar ik om kan lachen!

En gisteren begonnen we aan een nieuwe puzzel.

Vanochtend verklaarde ik, tijdens het hardlopen, mijn kuitspier voor genezen! Ik rende 3 km en had er geen last van, zo fijn! Zo fijn, dat ik vanmiddag ook nog eens bijna 10 km ging fietsen.

Vannacht ga ik weer in de wacht en je weet nooit of je gebeld wordt. Soms zit ik de volgende dag tot 16.00 uur te wachten en als ik dan alsnog naar een gezin moet, ben ik om 20.00 uur terug en dan ga ik niet meer fietsen. Dan heb ik de hele dag binnen gezeten. Dus vandaag maar even extra naar buiten. Ik kan morgen natuurlijk wel even lekker in het zonnetje zitten als die er ook weer is.

En tot slot... Kennen jullie 'ChristenDOM'? Je kunt ze op Insta en op Youtube vinden. Het wordt gemaakt door een groep jongeren die zich bezig houden met de Bijbel en daar antwoorden in zoeken op vragen die veel gesteld worden. M. doet er ook aan mee en ging er voor de straat op met de vraag:

'Als er een God zou zijn, welke vraag zou je Hem dan stellen?'

Ik vind vooral de mensen allemaal zo mooi...

Ze mengen niet

Die gekke muis doet het weer niet en de draadloze muis liet ik vorige week vallen en is ook kapot. Echt iets om shagrijnig van te worden, want je kunt dan helemaal niks. Dus ik werd een klein beetje geïrriteerd.

BAM!
Ik geef mijn laptop ervan langs, een klap onder het toetsenbord. En raad eens: het werkt!! Mijn muis doet het perfect! Ik kan me wel altijd gaan zitten te beheersen en me inhouden, maar soms is het ook gewoon even goed om boos te worden en daar iets mee te doen. Dat is mijn les vandaag. En ik weet heus wel dat je dit niet te pas en te onpas moet toepassen! En dat je ook niet moet overdrijven.

Het is maart.

Februari ligt achter ons.

In februari begon ik een nieuwe gewoonte:

elke dag een rondje fietsen

Nee, het lukt niet elke dag,

ik probeer hier niet krampachtig in te zijn.

Als het lukt, dat fiets ik.

Als het niet lukt, dan niet.

Zo simpel is dat!

En als ik fiets dan geniet ik!
Ik zal er straks nog wat foto's van laten zien.

En met maart is het voorjaar toch ook echt begonnen! Ik was 8 dagen aan het werk bij 1 gezin, dat was leuk! Op één dag zette ik de auto iets verder weg, zodat ik een stukje kon lopen en kwam ik langs dit mooie boompje.

Zo mooi, hoe die knopjes bijna uitbarsten van vreugde en hun bloemen laten zien.

Op diezelfde dag ging ik 's middags naar huis en deed per ongeluk de mobiel van 'papa' in de zak van mijn witte jasje... Natuurlijk dacht ik dat het de mijne was. Ik kwam er pas achter toen ik mijn mobiel wilde pakken om google maps aan te doen voor de rit naar huis. En omdat ik mijn auto dus een eindje verderop had geparkeerd, duurde dat wat langer dan wanneer ik hem voor de deur had gezet. Ik wist niet hoe snel ik weer naar hun huis moest rijden om het mobieltje terug te geven. Gelukkig kon hij er om lachen!

Op de laatste dag namen we afscheid en kreeg ik deze heerlijke Portugese hapjes. Lekker zoet, ik moest ze een klein beetje opwarmen, mmm!

En toen had ik 7 dagen... nee 8 dagen vrij! Mijn eerste werkdag werd vandaag een dag opgeschoven, van zaterdag naar zondag. De eerste twee dagen heb ik nodig om bij te komen. Gewoon even niks, geen mobiel, geen afspraken, alleen maar een beetje rommelen in huis. En met K samen naar de Intratuin en ook nog een koffietje gedronken daar. We hadden van tevoren afgesproken dat we er heen gingen voor de leuk en niet om persé alles wat we nodig hadden te scoren. En dat is goed gelukt. Toen we vonden dat het voor die dag genoeg was, bleek het voor onze tuin ook genoeg te zijn. Als je daar rondloopt lijken de planten en boompjes veel kleiner en onze tuin in gedachten veel groter... gek is dat. Een andere keer laat ik foto's van onze nieuwe aanwinsten zien. Deze maakte ik in Intratuin. Wat een apartjes!

Op een van mijn fietstochtjes reed ik langs een boekenkastje. De wereldbol paste niet in mijn fietstas, dus die liet ik staan. Er lag ook nog een Bijbel, die heb ik ook laten liggen. Maar die andere boekjes over Mormonen had ik beter wel mee kunnen nemen, daar hebben andere mensen toch niets aan 😦. Maar dat bedacht ik later pas.

En ik vond de vlag van Israël tussen alle andere vlaggen in die langs het water staan. Ik denk dat alle landen wel te vinden zijn. Welk land zal ik de volgende keer zoeken? Marokko? Zo leer ik wel de vlaggen...

In onze tuin is het ook lente aan het worden! Voor de eerste keer gaat deze magnoliastruik bloeien! Ik kan niet wachten. Het begin is er!

En bij de buurvrouw voor de deur staan ook allemaal leuke voorjaarbloemetjes.

Elke keer verwonder ik me weer, jullie ook?

En waar ik een poosje terug eerst alleen nog maar blauwe druifjes zag voor het raam ergens in de straat, daar zag ik nu nog meer bloemen.

Gisteren kwam H. Wat wordt ze groot! Zo groot dat we konden stoepkrijten voor de deur. Wat heb ik dat vaak met onze kinderen gedaan.

En we gingen naar de speeltuin. M ging mee en vermaakte H, terwijl ik een klein stukje verder las in het boek 'De radicale uitbanning van haast'. Dat is echt wat ik wil. Misschien komt het omdat ik al 47 ben. De schrijver zegt bijvoorbeeld dit:

'Liefde en haast zijn als olie en water. Ze mengen niet!'

En dat doen ze niet als je 47 bent, maar ook niet als je 12, 28 of 39 bent. Dus misschien heeft het niks met leeftijd te maken.

 

In februari las ik de volgende boeken uit:

# 'Bouwen in een verscheurde wereld' van Anne van de Bijl

# 'Een jas vol kogelgaten' van Todd Nettleton (Een mooi boekje met veel getuigenissen van christenen die vervolgd werden/worden, een aanrader!)

# 'Kruistocht' van Tim Keller

# 'Het lijden van Christus tot zijn gevangenneming' van Thomas More (Een klein boekje dat ik vond in een kringloopwinkel. Mooi om te lezen in deze lijdenstijd. En ook bijzonder dat hij het schreef toen hij in zijn dodencel gevangen zat, dat geeft het nog meer diepgang)

Ik ben benieuwd welke boeken jullie gelezen hebben!

Tijd om weer naar huis te gaan van de speeltuin. Onderweg zagen we een poes. Dat zit toch helemaal niet lekker?!

Twee poezen zelfs!

Het is vandaag een bijzondere dag, maar daar vertel ik de volgende keer meer over!

👋