Troost vinden in het boek dat ik lees

We zijn zo dankbaar dat het elke dag een beetje beter gaat met K! Vrijdag gingen we samen naar zijn ouders, die hadden hem nog niet gezien. Ze waren erg blij om hem te zien. En ik ook om hen weer te zien! Mede door corona was het denk ik wel weer een half jaar geleden dat ik er rustig kon zitten om even te praten.

Vrijdag haalden we ook samen ons eerste vaccin. We hebben er niet heel erg veel last van gehad, een beetje spierpijn.

's Avonds bakte ik een stapel pannenkoeken.

Zaterdag namen we een rustdag. We hoefden niet weg en deden niet veel. Ik kon heerlijk uit slapen tot half 11, dat was erg lang geleden. 's Avonds kwamen R & M eten. Al anderhalf jaar heeft R het over de 'FuYongHai' die ik zelf maak, zó lekker! M. wilde dat heel graag een keer gegeten hebben, nog voordat ze trouwen, dus dat deden we gisteren.

De rijst had ik eigenlijk al eerder klaar moeten maken, omdat die afgekoeld moet zijn. Zo voor het open raam ging het ook best snel.

Veel groenten gesneden. Er gingen 16 eieren in!

En dit is het eindresultaat! En lekker was het!

Hier kun je het recept van de Nasi-Goreng vinden
En hier het recept van de Fu Yong Hai

En dan is het echt al bijna zover dat R & M gaan trouwen!! Binnen 2 weken al. En zo erg...ik was nog maar 1 keer in hun huisje geweest, toen ze het net kregen. M had het nog helemaal niet gezien, dus we haalden haar op en zijn even geweest. Wat is het gezellig geworden, echt een thuis! Dit bordje stond in de gang, ik vond het zo mooi!

Voor de bruiloft zijn we bijna klaar. S en ik hebben nog schoenen nodig. En we moeten nog even een afspraak bij de kapper maken deze week. Het gaat vast allemaal goed komen.

Ik was vandaag niet alleen dankbaar, maar ook somber. Dat kan zomaar dwars door de dankbaarheid heen. Ik vond troost in het boek dat ik aan het lezen ben:

'God biedt ons deze hoop: Hij zal dicht bij ons blijven, zelfs in het donker, in twijfel, in angst en kwetsbaarheid. Hij belooft niet dat Hij alle slechte dingen zal voorkomen. Hij belooft niet dat de nacht niet zal komen of dat die niet beangstigend zal zijn, of dat we meteen naar de kust gesleept zullen worden. Hij belooft dat Hij ons niet alleen zal laten. Hij zal waken bij ons in de nacht.'

Het doet me denken aan Psalm 121

'Hij zal uw voet niet laten wankelen, uw Bewaarder zal niet sluimeren. Zie, de Bewaarder van Israël zal niet sluimeren of slapen. De HEERE is uw Bewaarder.

💓

 

Rustig zitten en praten

Gisteren gingen we lekkere tompoucen en cupcakes brengen bij het politiebureau, bij het Erasmus MC en het Ikazia zkh. De politie nam echt even de tijd, nam ons mee naar een kamertje waar we rustig konden zitten en praten. Dat was heel fijn, voor K, voor mij en ook voor hemzelf. Zo fijn om te horen dat die dag het hele bureau in een blijde stemming was omdat de reanimatie zo goed was verlopen. 9 van de 10 keer lukt het gewoon niet en maar heel zelden gaat het zo goed dat de patient in de ambulance al bijkomt en vragen kan beantwoorden. Dat was 1 x eerder gebeurd in de 20 jaar dat hij werkt. En zowel de politie als de ziekenhuizen vonden het heel leuk dat we iets kwamen brengen. We zijn meer dan ooit dankbaar voor alle mogelijkheden die hier zijn op goede hulp en zorg!

Bij het Erasmus zijn ze flink aan het slopen, tenminste de gebouwen die erachter staan. Volgens mij is dat het oude ziekenhuis, wat vroeger Dijkzigt heette.

Elke keer weer leuk om thuis te komen, het is zo feestelijk met al die kaarten

En bloemen

Deze is mooi he?! Ook met dat behangetje erachter.

Op donderdag ga ik vaak tennissen met een vriendin. We doen het nog niet zo heel lang en er komt weleens wat tussen, maar het is leuk en ik krijg de smaak steeds meer te pakken. Ook leuk om af te wisselen met hardlopen!

En m'n wandelingetjes met Philip natuurlijk. Altijd als ik langs dit raam loop zit die hond in het raamkozijn. Zodra hij ons (ik denk eigenlijk vooral Philip) ziet gaat hij blaffen en kwispelt met zijn staart hard tegen het raam. Maar ik had nog nooit dit kleine poesje gezien, zo schattig! Philip kijkt nooit naar die hond om, maar nu naar dat poesje wel:)

Beetje van de hak op de tak blogje, maar dat vinden jullie vast niet erg.

Heel erg bedankt voor de reacties op mijn vorige blog, dat vond ik erg fijn en bemoedigend om te lezen!Mocht iemand me eens een persoonlijk berichtje willen sturen, dan kan dat naar cjvanvuuren76@gmail.com.

Even een kop thee

Zo, even een kop thee, even zitten op de bank, even schrijven!

Maar waar zal ik beginnen! Ik ga er voor het gemak maar even van uit dat de meesten die dit lezen wel weten, dat K, mijn man vorige week zondag een hartstilstand kreeg, die veroorzaakt werd door een hartinfarct. Zijn leven stond letterlijk en het onze figuurlijk even stil. En dat laatste nog wel. Hij heeft het Goddank, gróte dank! overleefd en werd al heel snel door twee polities gereanimeerd. Het herstel loopt heel voorspoedig en we zijn dankbaar voor zoveel meeleven en gebed van mensen om ons heen.

En nu zijn we ruim een week verder! Als ik even weg ben geweest en weer onderweg naar huis, voel ik zoveel geluk door me heen stromen bij de gedachte dat hij nog leeft en thuis op me wacht!💖

Onze voorganger kwam vrijdag en las met ons Psalm 116. Vers 7 sprong er voor mij uit:

Mijn ziel, keer terug tot uw rust,

want de HEERE is goed voor u geweest.

En dat is waar ik nu ben. Dat gaat niet van de ene op de andere dag, maar komt langzaam maar zeker weer terug. Voor nu genoeg, volgende keer weer verder! Nu heb ik nog net even tijd om bij hem te zitten voordat ik S uit school haal, als ik snel ben...