Ik was geschokt

Sabina Wurmbrand vertelde eens:
'Ik heb maar twee mannen gekust in mijn leven. Mijn eigen man en degen die verantwoordelijk was voor het uitmoorden van mijn familie.'

'Vergeving' was het thema van het SDOK-vrouwenevent afgelopen zaterdag. Ik ging er alleen heen en voelde me wat ongemakkelijk tussen al die vreemden. Maar het moment waarop we gingen zingen viel dat weg. We zijn hier samen en hebben Dezelfde God lief!
In het tasje dat we bij het binnenkomen kregen zat onder andere dit notitieboekje. Ik heb er aardig wat in geschreven en wil er in deze blog iets uit delen.
Het wordt een lange blog, misschien kun je het beter later lezen als je er echt de tijd voor hebt. Ik schrijf het ook vooral voor mezelf op, als herinnering, dan heb ik het nog ergens.

De hoofdspreekster was Suzanne Geske. Zij komt uit Duitsland en samen met haar man en twee kinderen gingen zij in 1997 in Turkije wonen om daar het Evangelie te verbreiden. Hun derde kindje werd in Turkije geboren. Ze hadden lieve buren en iedereen wist dat ze christenen waren. Ze leerden de taal, startten een kleine huisgemeente en konden uiteindelijk ook naar een Turkse gemeente. Later verhuisden ze meer naar het oosten van het land, waar weinig christenen waren. Haar man had een gewone baan en werkte daarnaast voor de kerk. Samen met nog 3 families hadden ze een grote visie voor de stad, hielden gebedswandelingen en gaven boeken uit. Er kwam tegenstand vanuit de media en vanuit officiële instanties, maar niet van de mensen waarmee ze leefden. Haar man leefden wat meer op de achtergrond en door zijn gewone baan had hij een groot netwerk en mensen hadden respect voor hem. De anderen traden meer op de voorgrond en gingen onder andere op outreach. Zij kregen meer te maken met bedreigingen.

18 april 2007 noemt Suzanne zelf de meest verwoestende dag in haar leven. Haar buurvrouw kwam naar haar toe, ze had op tv gezien dat er ergens een Amerikaan vermoordt was. Suzanne maakte zich nog niet heel erg druk, ze kende geen Amerikanen. Toch haalde ze haar kinderen van school. In de middag hoorde ze dat haar man was overleden en ook 2 andere mannen van de gezinnen waar ze mee optrokken. Ze moest om veiligheidsredenen met de politie mee. Toen ze 's avonds terug kwam in haar huis zat de hele kamer vol met vrienden en buren. In deze cultuur laat je in zo'n situatie niemand alleen. Toch had Suzanne behoefte om alleen te zijn en ging naar haar slaapkamer en sprak daar met God. Ze wist dat ze voor de keuze zou komen te staan om in Turkije te blijven of terug te gaan naar Duitsland. Ze wilde niet weg, maar kon dit besluit niet alleen nemen. Haar oudste dochter van 13 zei: 'Mijn vader stierf voor Jezus, we moeten hier blijven om zijn werk af te maken en de kerk verder op te bouwen!'
Na 2 weken waren de andere gezinnen vertrokken, maar zij kozen er voor om te blijven. Twee dagen later werd haar man begraven. Haar kinderen hadden twee teksten bedacht die op de kist moesten komen: Johannes 11: 25

'Jezus zei tegen haar: Ik ben de Opstanding en het Leven; wie in Mij gelooft zal leven, ook al was hij gestorven.'

 en Filippenzen 1: 21

 'Want het leven is voor mij Christus en het sterven is voor mij winst.'

We kregen een stukje van de begrafenis op film te zien. Je hoorde mensen huilen en je hoorde mensen zingen:
I will sing Your praises,
I will sing Your praises,
I will sing Your praises,
Forevermore

De dag na de begrafeis kwamen er allemaal pastors en ook mensen van de televisie, maar haar hoofd was leeg en ze kon helemaal niets bedenken. Toch werd ze aangemoedigd om nu in ieder geval heel kort iets te zeggen. Ze hoorde een stem die zei: 'Vader, vergeef hun want ze weten niet wat ze doen'. Suzanne gehoorzaamde die stem en zei het voor de camera. Dit is op het nieuws gekomen over de hele wereld. Misschien heb je het ook gezien en weet je het nog.
Ze vertelde dat ze op dat moment vergeving uitsprak met haar hoofd, haar hart was er nog helemaal niet bij, ze voelde ook helemaal niets. Maar ze wist dat ze dit moest doen!
Haar 8-jarige dochter zei haar: 'Mama, hoe kunt u  deze mensen vergeven, terwijl je nog problemen hebt met de huisbaas?' En ze had gelijk. Suzanne wist dat ze hier iets mee moest. Maar ze wist ook dat in deze hele speciale situatie, ze heel speciale genade en kracht gekregen had om te vergeven.

Suzanne ging nadenken over vergeving en kwam tot de volgende conclusie:

Wat we kunnen doen is het volgende:

1. Ik kan het onrecht verdragen
Ik doe er niks mee, maar het helpt niet, de wond zal niet helen en zelfs dieper worden. Het eindigt in depressie en psychische problemen.

2. Ik kan vergeven.

De pijn blijft en moet je dragen. Vecht er niet tegen en neem geen wraak. Je moet verbonden zijn met God. Vertrouw op de Heer. Met Hem kunnen we het kwade met het goede overwinnen.

Suzanne las het in het onze Vader:
Vergeef ons onze schulden, zoals wij onze schuldenaren vergeven.
Na dit gebed gaat Jezus nog verder over vergeven en zegt: 'Vergeef de ander, zoals ik jullie vergeef.'

Ze vertelt:
'Ik was geschokt! Ik moet écht iédereen vergeven!. Ik had nog steeds iets tegen mijn huisbaas en ook mijn ouders hadden vergeving nodig.'

Het is zo belangrijk dat we begrijpen wat Jezus voor ons heeft gedaan, dat Hij echt leeft en ons álles heeft vergeven. We moeten eerst zélf vergeven zijn, voordat we anderen kunnen vergeven. Jezus vergeeft ons altijd veel meer, dan wij ooit iemand anders moeten vergeven.

'Ik besloot om te vergeven en heb daar het gebed bij nodig van die vader van het zieke kind: 'Heer ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp'. Maar dan: 'Heer, ik vergeef, kom mijn onvergevingsgezindheid te hulp!' God zal je hart veranderen als je kiest voor vergeving. Zijn vrede zal in je hart komen. Als je begint met bidden voor die persoon zal God je hart veranderen!

Gods vrede kwam in mijn hart en ik heb nooit gevoelens van wraak gehad.'

Een paar dagen na de begrafenis van haar man zei haar dochter van 8:
'Ik wil ze bezoeken!'

'Wie wil je bezoeken?'

'Die jongens'

'Welke jongens, je hebt alleen vriendinnen...'

'die mijn vader vermoord hebben'

'Wat wil je dan doen?'

'Ik wil ze een nieuw testament geven, die gaan ze dan lezen en dan gaan ze ook in Jezus geloven. En als ze dan later in de hemel komen kunnen ze sorry tegen papa zeggen!'

Alledrie haar kinderen zijn er op een andere manier mee om gegaan. Het moeilijkste voor Suzanne was om verder te moeten leven zonder man en zonder vader van haar kinderen.

'Ik moest mezelf weer aanleren om al mijn vertrouwen op Hem te stellen en op Hem te leunen. Soms riep ik het uit: 'U hebt me in deze situatie gebracht, nu moet U me ook helpen met mijn kinderen, de kerk, met alles!' God was altijd betrouwbaar en bemoedigde en troostte me.'

Wat haar nog meer hielp was:

- Gebed. Voordat we in een moeilijke situatie komen (en die komen vroeg of laat) moeten we ons al voorbereiden. Blijf afgestemd op de Heer, niet voor een paar minuten in de ochtend, maar de hele dag door!
- Lees je Bijbel: Ik leerde het de tweede nacht na de moord. Er sliepen wel 17 mensen in ons huis en ik kon niet slapen. Ik ging uit bed en ging in de keuken zitten. Ik zei tegen God: 'Ik heb een woord van U nodig!' Ik pakte mijn Bijbel en opende die zomaar ergens, Psalm 119. Ik las het helemaal. Het gaat over Gods wetten en geboden... ik begreep tot het einde van de Psalm niet wat ik daar mee moest. Ik had iets anders nodig. Maar toen realiseerde ze zich dat haar man de Bijbel kende, ook in het Grieks en Hebreeuws, hij wist waar alles stond, gaf onderwijs en als er vragen waren kwamen die bij hem terecht. Omdat ik zoveel op hem leunde, was ik zelf nauwelijks met het Woord bezig. God leerde me: lees en leer mijn Woord! Toen begon ik elk jaar de hele Bijbel te lezen. En ik moest denken aan een gezang dat ik leerde toen ik net tot geloof kwam:

'Let Thy Word take roots deep in my heart'
(Laat Uw Woord diep in mijn hart wortelen!'

 Wanneer er een storm of zelfs een orkaan komt zul je overeind blijven. Je bent uitgerust voor elke situatie en het zal je niet overweldigen. Als je vandaag begint, geen storm zal je omver kunnen blazen. Hij zal er zijn!

- Blijf dicht bij de Heer!

Dat was een lang verhaal. Ik hoop dat je er iets aan hebt.

In de pauze wandelde ik even wat en kwam met twee dames in gesprek die ook wandelden. Dat was fijn! Ik vond er nog een mooi blad met prachtige kleuren.

Het is altijd een beetje vreemd om dan weer gewoon het dagelijkse leven op te pakken, als je hoofd nog zo vol zit met alles wat je hebt gehoord. Ik laat het dan ook even los en concentreer me weer op de kinderen op de achterbank en hun verhalen over het openluchtmuseum, waar ze met K zijn geweest. En vandaag pak ik het draadje van zaterdag weer even op en schrijf er iets over. Het geeft me hoop en vertrouwen voor 'morgen'.

En hoe is het nu met de vogeltjes in de tuin die ik zo graag zie?

Ze hebben de pindazakjes gevonden! L heeft een paar prachtige foto's gemaakt.

En ook voor de deur worden er soms hele dansjes uitgevoerd op de container

Heb een mooie dag vandaag!

M'n moeder noemt het goud

Vandaag gingen we een rondje om de plas wandelen. Ik zei maar steeds dat het zulk heerlijk weer was. En ondertussen was het genieten van m'n moeder, m'n zusjes en wat kids.
En deze paddenstoelen.

Oma trakteerde op een softijsje

We hadden een wc-stop bij de kinderboerderij

We hebben veel gepraat en ook erg gelachen

En ik vond dit ook een leuk plaatje, ik kon het niet laten er even een foto van te maken 😁

M'n moeder noemde het goud.

Niet de vorige foto

en ook niet deze paddenstoelen

Maar dit stel kleinkinderen zo op die boomstammen noemde ze goud!

En ik vond het eigenlijk ook wel goud.

Een dag met een gouden rand,

zomaar op een warme vrijdag,

eind oktober.

 

Groetjes uit 1962

Het is er gisteren niet meer van gekomen om een blogje te schrijven, dus vandaag pakken we de draad weer op. Gisterenochtend rende ik een rondje en genoot van het water en het uitzicht.

Onder het rennen luisterde ik een podcast van Leslie Ludy.

'He Who is able to write your love-story,

is also able to write your family-story!'

'It's not about my perfection,

it's all about His perfection.'

En nog meer moois.

De podcast vind je hier en is erg bemoedigd, ook of misschien wel vooral als het allemaal niet gaat zoals je graag zou willen of had gedroomd.

's Middags gingen we met Ha & Ma en R & M bowlen en nog even wat drinken bij Ha & Ma. Dat was erg gezellig, ik genoot ervan!

Vandaag is de tuin aan de beurt:
Dag mooie stokrozen!

Ik ben heel benieuwd of deze knoppen nog gaan bloeien.

De tomaten heb ik ook opgeruimd. En toen kwamen mijn ouders koffie drinken en vertelde m'n moeder dat ze de tomaten die nog groen waren binnen heeft gelegd en dat ze nog mooi rood geworden waren. Te laat voor alle groene tomaatjes in onze tuin.

Ik hing wat pindazakjes op, ik wil zo graag vogels in de tuin!

En deze, ik vind ze altijd zo leuk! Gisteren lagen er ook een heleboel op de grond. Ik twijfelde even, maar stopte toch met rennen om er een paar te pakken en in de lucht te gooien. Het lukte me niet om er een goede foto van te maken. En nu liggen ze ook in de tuin, meegenomen door de wind.

Ik probeerde het een paar keer te filmen, de laatste was het best.

Begin september stuurde iemand me een berichtje, een oude vriend van m'n vader, die contact met hem wilde. Ik zag het berichtje vorige week pas 🙈 Gelukkig hebben twee broers van me ook facebook en had hij al via een van hen contact gehad. M'n vader liet vanochtend wat foto's zien. Oude foto's hebben altijd iets moois. Rechts is mijn vader, op allebei de foto's.

Als m'n vader hier een jaar of 13 is, is het 60 jaar geleden. Maar ik kan de leeftijd niet zo goed inschatten. Hij lijkt een beetje dezelfde leeftijd te hebben als m'n neefje, die is 12.

Groetjes uit 1962!

🙋

Het heet 'Plaatverhaal'

Herfstvakantie! Ik knip om 6.45 uur m'n bedlampje aan en lees een stukje uit 'God leren kennen'. Dan ga ik uit bed en na het douchen ontbijt ik en lees twee hoofdstukjes uit 'Langs de afgrond'. Ik moet ervan huilen! Het gaat over André, onze saxofonist in de kerk. Op 26 jarige leeftijd kreeg hij acute leukemie. Zijn vader heeft er een boek over geschreven. Het is zo bijzonder dat hij nog leeft en een prachtig gezin met vier kinderen heeft gekregen. Gek dat ik moet huilen, ik weet toch dat het goed is gekomen? Ik ga lekker naar buiten, er staat een flinke bries, ik loop een eindje verder dan normaal. Thuis gekomen ga ik naar m'n schrijfschuurtje, daar lees ik m'n Bijbel en schrijf een samenvatting en bid. Kort. Picknick komt eraan, dus ik ga weer naar binnen, neem de boodschappen aan en zet koffie. Die drink ik onder het afdak in de tuin, ik beantwoord wat appjes. Dan neem ik wat tijd voor m'n blog. En daarna...ja, dan ga ik een wasje draaien, wat opruimen en stofzuigen, de wc's poetsen en lunchen. Maar dat is straks pas, nu eerst m'n blog!❤

❤Een leuk idee❤

Dit idee met hartjes zag ik op verschillende andere blogs, ik dacht dat ga ik ook eens doen. Op een regenachtige dag met veel wind vrolijkt het mijn blog een beetje op.

❤Een mooi quote❤

Op mijn nachtkastje leg ik elke keer een ander blaadje met een tekst uit het kleine boekje 'Ziende op Jezus'. Het zijn mooie gedachten om mee in slaap te vallen.

'Ziende op Jezus, om van Hem elke dag een taak te krijgen met de genade die nodig is om deze te volbrengen. Zodat we niet vragen: 'Wat kan ik?' maar: 'Wat kan Hij niet?' en geheel steunen op Zijn kracht, die zich openbaart in onze zwakheid.'

❤Iets om naar uit te kijken❤

Een middagje naar Ha & Ma in deze herfstvakantie

❤In de tuin❤

Daar moet ik weer eens mee aan de slag. De stokrozen zijn nu echt op. Maar er zitten nog knoppen aan, dus ik denk dat ik de bovenste stukken eraf snijd en ze in een vaas zet. Wie weet gaan ze nog bloeien. De tomatenplanten moeten er ook uit. De appelboom en de Afrikaantjes blijven!

❤In de keuken❤

Elke zaterdag probeer ik een cake te bakken voor zondag. Makkelijk en lekker!

❤Stille momenten❤

Sinds een tijdje ben ik bezig om van elk Bijbelboek een samenvatting te schrijven. Vanochtend ging het over Elisa. Ik probeer om niet te lezen met de vraag: 'wat heb ik hier nu vandaag aan?' Maar met de vraag: 'Wat wil God hier doorheen zeggen?' En dat probeer ik vast te houden door de dag heen. Vandaag: God ziet echt naar zijn volk om, Hij is (heel) dichtbij degene die dichtbij Hem leven, ook als ze dat zelf niet altijd voelen of merken.

❤Ik kijk naar❤

'De oude wereld, de dingen die voorbij gaan'. Een programma van Kefah Allush, waarin hij door Europa reist. Ik kijk soms samen met K op zondagmiddag.

❤Ik luister naar❤

Een aflevering van 'Bij Jorieke' Met Wilkin van de Kamp over Groeien in geloof door vrucht en gaven van de Geest'. Een hele leerzame en bemoedigende aflevering en het 'evenwichtige' erin verraste me!

❤Dankbaar voor❤

Een weekje herfstvakantie!

❤Wat ik buiten tegenkom❤

❤Fotomomentje❤

Hoe geliefd kun je zijn?

❤Iets leuks om te delen❤

L heeft een leuk instagramaccount. Het heet 'Plaatverhaal'. Ze maakt zomaar random foto's van mensen in de stad en schrijft er iets bij. Hier heb je een paar foto's die je op haar account terug kunt vinden:

Dat was het voor vandaag, morgen ben ik er weer! Denk ik.

Genoeg om over na te denken

Het boek is uit! Nu heb ik weer tijd om te bloggen. Het is echt een mooi boek, heel goed geschreven. Als je geïnteresseerd bent in hoe het Joodse volk leefde in New York in en net na de tweede wereld oorlog, dan is dit boek een aanrader. Ik was er nieuwsgierig naar omdat onze gemeente zendelingen heeft uitgezonden om het Joodse volk in New York te bereiken met het Evangelie. Met name de orthodoxe Joden zijn moeilijk te bereiken. En nu ik dit boek gelezen heb snap ik dat misschien een beetje beter. Ik wil nog meer boeken van Chaïm Potok lezen.

Lekker chillen op de grond

met de hond

Gisteren was ik weer te vroeg om H op te halen en kon ik nog even het park in. Er waren vissers en ik ging een eindje verder op een bankje zitten. Genoeg om over na te denken.

Het is herfst, half oktober en zó warm!

S kreeg een puzzel van de buurvrouw verderop in de straat. Die was moeilijk! We zijn er drie dagen mee bezig geweest, maar nu is hij af.

En H maakt de mooiste schilderijen. Ze heeft een leuke stijl!

Zondag ging de preek over vreugde. We kregen de opdracht om elke dag te vieren. Ik houd van opdrachten en huiswerk! Tijdens het lezen van m'n Bijbel kwam ik deze tekst tegen, ik vind het erg mooi en bemoedigend. Dat werd ook gezegd, dat we vol vreugde kunnen zijn omdat we weten hoe het wereld-verhaal afloopt, we hebben de laatste bladzijde van het Boek gelezen! Dat gold al voor David en wij zijn nu al zoveel verder in de tijd.

Ik probeer mijn hart te vullen met vreugde door elke dag een paar liederen te zingen. Ik heb nu twee liederen, waar ik de tekst heel mooi van vind en die me op een bepaalde manier vreugde geven. Dat komt omdat de tekst die ik zing waar is en waar blijft en het genoeg is om me aan vast te houden in dit leven.

Geniet ervan als je even tijd hebt!

De eerste drie tips uit HYGGE

Alsjeblieft!
Een lekker appeltje!

😲

Dit was het volgende recept uit het Eftelingenreceptenboek: Sneeuwwitjes appel.

Ik ben heel blij dat we dit gehad hebben.

Brrr
En ze zijn nog wel pas bij de tandarts geweest.

Maar... ze hebben lol gehad en een beetje ruzie gemaakt en de appel krijgt een: 7

Gisteren was ik heerlijk in huis bezig. We hadden het er tijdens het eten met de homegroup over en ik kreeg gelijk weer zin om wat te gaan doen. Zo werkt dat nou eenmaal bij mij. Al die rommelplekjes opruimen, daar zie je tenminste wat van. Wat me ook inspiratie geeft is het boek 'HYGGE'

Ik maakte een leuk plaatje van de eerste drie tips uit het boek waar ik iets mee kan.

* ruim op!

* steek kaarsjes aan!

* breng wat van de natuur naar binnen!

Dit bosje bloemen is al bijna vergaan.
Maar vandaag kreeg ik zomaar een nieuw bosje bloemen!
😍

5 Geniet-momenten deze week

De blog van Aritha is altijd zo leuk, ze deelt elke vrijdag 5 geniet-momenten van de week. Omdat er bij mij gelukkig ook geniet-momenten zijn doe ik haar eens na.

#De blog van Aritha

Wat een mooie, nog warme dagen, hebben we gehad. Ik genoot ervan tijdens het hardlopen. Ik liep deze week een rondje extra, omdat ik er tijd voor had en ineens ook zo'n zin!

En zondagmiddag genoot ik er ook zo van. Toen gingen we met K mee naar zijn ouders. Eerst gezellig een kopje thee gedronken, waarbij opa vertelde over toen hij een kleine jongen was. En daarna met oma nog een mooie wandeling gemaakt.

Het leek wel lente!

En ik geniet van onze heerlijke kleine kleindochter en dat doen we hier met z'n allen tegelijk!

En ik geniet van lezen, dat zal niemand meer verbazen. Na een paar romans geprobeerd te hebben, echt geprobeerd! lukte het me maar niet om er een te vinden die me pakte. 'De plantage' van Lynn Austin niet en 'De droom van de bibliothekaresse' van Kim Vogel Sawyer niet. Toen las ik in 'PUUR' van Donald Miller iets over 'De uitverkorene' van Chaim Potok en die naam was ik al vaker tegen gekomen, ook weleens iets van geprobeerd te lezen. Nu haalde ik 'm uit de bieb en begon erin. En ik ben enthousiast! Ik moet mezelf dwingen om te stoppen met lezen! Ik vraag mezelf af wat een boek nou zo fijn leesbaar maakt in mijn geval. Van te voren zou ik niet denken dat een heel hoofdstuk over 1 honkbalspel me er zó helemaal in op laat gaan. Van tevoren zou ik ook niet voor zo'n verhaal kiezen. En toch vind ik het geweldig. De schrijfstijl is natuurlijk heel belangrijk, ik denk eigenlijk dat dat het helemaal is. Ik zie en voel het allemaal gebeuren. Het wordt geschreven vanuit de 'ik-persoon', ook al een kunst apart, maar dit is echt goed! Ik heb nog twee romans staan die ik ook nog wil proberen, Chaim Potok piepte er even tussendoor. Van Irma Joubert heb ik 'Een thuis in Afrika' en van Francine Rivers 'De stem van een vrouw'. Daar verwacht ik eigenlijk ook veel van. Maar dat komt later!

Ik weet niet of 'genieten' het juiste woord is, maar het interview getuigenis met Gilbert Hovsepian dat ik luisterde op de podcast van Voice of Martyrs, was heel boeiend en krachtig! Gilberts was 17 toen zijn vader Haik om zijn werk als voorganger in Iran werd ontvoerd en vermoord. 12 dagen lang wist zijn gezin niet waar hij was en toen werd hij gevonden. Hij vertelde dat hij eens een Nederlandse vrouw ontmoette, die hem vroeg of hij Gilbert was, toen hij ja zei moest ze huilen. Ze vertelde dat 15 jaar geleden iemand uit hun kleine gemeente naar Iran was gegaan met een groep en dat ze daar christenen hebben gesproken en van elke christen foto's hebben gemaakt. Zo hadden ze 50 foto's. Gemeenteleden die dat wilden mochten een foto om voor die persoon te bidden. Deze vrouw had nog steeds die foto op haar (ik dacht) bureau staan en bad nog elke dag voor die persoon en dat was Gilbert! En toen was het Gilberts beurt om te huilen! Hij dacht: 'Dit is de Kerk, die is hoe God het bedoeld heeft.'
Hij vertelde ook dat hij op een avond, het was donker en er was niemand die hem kon beschermen 3 mannen met messen naar hem toe kwamen en hem bedreigden. Als hij zijn geloof in Jezus niet zou afzweren zouden ze hem doden. Altijd heeft hij gedacht dat hij Jezus op zo'n moment zou verloochenen en later om vergeving zou vragen. Ook omdat hij uit ervaring wist hoe ingrijpend dit is voor de achterblijvende familieleden. En terwijl hij sprak vroeg hij zichzelf nog af wat hij aan het doen was en waarom hij dit zei: 'Mijn vader is vermoord en daardoor is de kerk gegroeid, nog meer mensen zijn in Jezus gaan geloven. Dat is precies wat ik wil dat gebeurt' (even in eigen woorden). Hoe het verder ging wordt niet verteld, maar hij is toen niet vermoord! Zo bemoedigend om te horen dat God op zo'n moment zo krachtig bijstaat! Ik hoorde het ook van Hannelie Groenewald, die haar man en kinderen in Afghanistan verloor. Ze zei: 'Niemand kan zich hierop voorbereiden en niemand kan ooit zeggen hier klaar voor te zijn! Maar God is er op dat moment en Hij zorgt en draagt!'

Hier kun je de podcast luisteren!

En hier is nog een mooi lied van Gilbert Hovsepian

 

Hebben jullie ook een favoriete lunchtent?

 Zo, dat was het dan weer met m'n goede ideeën over elke dag een ander thema op m'n blog. Het is er weer uit. Ik vind het zelf niet zo erg, ik heb daardoor wel weer meer ideeën om over te bloggen. Nu maar hopen dat jullie het ook niet erg vinden. Vandaag wil ik bijvoorbeeld niet over het huishouden bloggen. Ik heb het wel gedaan, deze keer met een podcast in mijn oren om m'n eigen gedachten wat af te leiden, maar ik heb geen idee meer waar het over ging.
Donderdag, daar wil ik het over hebben! Toen gingen K en ik samen de hele dag weg, wat heerlijk was dat! Ik geniet nog steeds na...

We begonnen met kringloopjes. In Apeldoorn werd er die dag net één geopend. Zo lief van K om daar achter te komen! Wát een boeken! Ik nam een hele stapel mee de winkel uit. Ik keek eens voor de grap wat het me gekost zou hebben als ik dit bv bij bol.com gekocht had. Dat zou ongeveer  €90,- geweest zijn. Nu was ik €10,- kwijt. Leuk toch?!

Toen gingen we lunchen bij m'n favoriete lunchtent: Bagel & Beans. Hebben jullie ook een favoriete lunchtent?

Na de lunch gingen we nog een paar kringloopjes langs, waarna we in een boshuis een kop koffie dronken en appeltaart aten. Daar kwam een roodborstje steeds wat kruimels wegpikken, ik gooide er maar wat kruimels bij...

En toen maakten we een prachtige boswandeling. Wat is het toch altijd mooi! Van deze paddenstoelen waren er het meest. 

❤❤❤

Ik weet nog steeds niet wat dit is en hoe het daar gekomen is. Is het een nest? Wie weet het?

Het was al een beetje laat (17.15), maar we gingen toch voor de paaltjesroute van 6 km. Het licht was daardoor anders dan anders.

Ik liep vaak de mooiste paddenstoelen straal voorbij, K wees ze me elke keer aan!

Ja, dat was echt een fijne wandeling!
We gingen naar Utrecht om daar te eten. Vorig jaar kreeg ik een dinerbon cadeau en die konden we fijn gebruiken. We zaten aan de gracht en hadden gezelschap van een stel ganzen. Het was nog heerlijk om buiten te zitten, hoewel we merkten dat we het koud hadden toen we er weg gingen.

'We moeten dit echt vaker doen' zeg ik altijd.

Ik sluit af met een prachtige foto van de maan, gemaakt door L, onze eigen 18-jarige privé fotograaf.