Goudlijm

Vanmiddag ging ik met M naar 'Thuis in West'. Ze was er uitgenodigd om haar getuigenis te geven n.a.v. het boekje over depressie dat ze had geschreven. Het was een prachtige dienst en haar getuigenis raakte me. Even was ik weer terug in die tijd dat ze door een ernstige depressie ging en daardoor niet thuis kon blijven. Het was zo donker, voor haar, en ook voor ons. Als je er middenin zit heb je geen idee of en hoe de volgende dag zal zijn. Een vrouw kwam naar ons toe en vertelde dat ze zelf ook net uit een depressie kwam, ze moest even huilen toen ze M haar verhaal hoorde. Ik zelf ook. Deze voor mij wildvreemde vrouw geeft me een knuffel en zegt: 'We moeten er voor elkaar zijn, we hebben elkaar nodig!'

De vrouw die voor de dienst begon met gebed liet foto's zien van een gebroken schoteltje. Ieder mens heeft wel scherven.

In Japan heeft iemand ooit een nieuwe manier gevonden om met scherven om te gaan. Hij lijmde de stukken weer aan elkaar. Niet met gewone lijm, maar met goudlijm, waardoor het stuk nog veel meer waard werd dan het in eerste instantie was.

Nadat M klaar was kreeg ze het bordje. Een symbool dat we weer heel gemaakt worden door het werk van onze Verlosser Jezus Christus.

🙏

Schaam je maar niet voor je scherven en laat het lijmen maar met een gerust hart aan Hem over, Hij gebruikt er soms wildvreemde mensen voor, maar wat eenmaal gelijmd is laat niet meer los!