19 december 2020

Een klein spookverhaal

Vandaag was ik niet alleen toen ik in de tuin m'n koffie dronk. Er zat een kat op de schutting van de buren. Hij bleef niet zo lang.


Vanochtend kreeg ik de uitslag van de test en die was negatief. Toch elke keer weer even spannend. In je hoofd ga je al bedenken hoe de komende dagen eruit gaan zien als de uitslag positief is. 

Er kwam niet zoveel uit m'n handen, ik heb mijn draai nog niet gevonden... Maar één ding moest echt gebeuren en dat was het vissenglas schoonmaken. Dat heb ik gedaan, de visjes ook weer blij!



Halverwege de middag stond onze wijkouderling voor de deur. Fijn om hem weer eens te zien en te spreken. Dat deed me goed!

Begin van de avond ging ik even langs m'n nicht, twee boekjes ophalen. Ook dat deed me goed. We spreken elkaar niet zoveel en elke keer als we elkaar zien en spreken denk ik: 'hier zouden we veel vaker de tijd voor moeten nemen!' En dus hebben we een soort van wandelafspraak gemaakt in de kerstvakantie. Tegen die tijd even kijken of het ook echt gaat lukken, maar hé, met z'n tweeën wandelen mag!!😀

Ik ging naar huis met oa het boekje 'Een kerstzang' in proza van Charles Dickens. Een oude, bekende schrijver uit de 19de eeuw. Ik ben benieuwd... Het is uit m'n comfortzone, de schrijver noemt het zelf een 'klein spookverhaal'. Maar...ik heb het eerste hoofdstuk al gelezen en begrijp het wel, het wordt een mooi verhaal...of een mooie zang?


'Het werd inderdaad ontzettend koud. In de hoofdstraat , op den hoek van het binnenpleintje, waren eenige werklui  de gaspijpen aan het repareeren en hadden een groot vuur in een komfoor aangestoken, waaromheen een aantal havelooze mannen en jongens zich hadden verzameld, die hun handen warmden en van louter verrukking met knipperende oogen in den gloed staarden. Het water, dat uit de niet goed sluitende stop vloeide, bevroor zienderoogen tot een sombere ijsmassa. De vroolijk verlichte winkels, waar de hulsttakjes en bessen knetterden in de hitte van de étalagelichten, gaven aan de bleeke gezichten van de de voorbijgangers een rooden glans...'

Met de schrijfstijl is in ieder geval helemaal niks mis!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.