Een zomerchallenge

Wat heerlijk dat het nu bijna voor iedereen zomervakantie is hier in huis. Alleen S moet morgen nog een half dagje. Logeetje van 12 haal ik straks uit school en... is dan nooit meer een logeetje! Want ze komt gezellig bij ons wonen! Wat een lange aanloop heeft dat gehad, en nu is het echt zover. 

Hierom werkte ik dinsdag voor het laatst als gastouder en ben ik van plan het komende jaar (ik denk eigenlijk wel 3 jaar) vooral m'n energie en aandacht op thuis te richten.

Het voelt gewoon een beetje als een luxe dat ik dit kan doen. Afgelopen weken was ik al druk met schema's maken voor wie welke klusjes doet en voor mezelf ook een huishoudschema. Het is lang geleden dat ik dat had, maar de keren dat ik het had, werkte het wel heel goed.

En m'n oppaskindjes? Die blijf ik gelukkig nog wel zien hoor. Op de jongste blijf ik nog wel een paar uur per week oppassen. Met dit verschil dat ze nu bij me thuis komt. En de anderen komen ook nog wel eens als het zo uitkomt.

We hebben een zomerchallenge bedacht en dat is wie het langst achter elkaar kan springtouwen!
Het record staat nu op Ha z'n naam met 106 seconden. Ik moet gauw ook weer eens springen, anders haal ik het niet meer in. Het is flink pittig, je hart pompt op volle toeren!

Kom, dan gaan we nog even naar de tuin!
Hoera voor de appelboom, die heeft het overleefd!
De appels groeien en groeien. Ik vraag me alleen af of ik er niet 1 of 2 weg moet halen in dit geval. Zou de tak niet breken als ik ze alledrie laat zitten?

Ik had heel wat zonnebloempitten gezaaid in de hoop dat er wel een paar uit zouden komen. Dat werden er aanzienlijk meer! Ik ben benieuwd of ze net zo groot worden als die van vorig jaar, waar ik deze zaadjes uit heb gehaald. In dat geval zullen we ze kunnen zien als ik uit het raam kijk.

Dit is er maar eentje, met het schilletje er nog op

De stokrozen die ik kreeg doen het ook goed, ze groeien fijn op hun nieuwe stekkie!

Nu ga ik denk ik de rest van de middag moed verzamelen, want er staat weer een pakket voor de deur, dat naar de tuin moet... dat wordt weer een aantal keer heen en weer lopen.

Ook nog even een mooie foto die L heeft gemaakt met haar mooie grote camera. Ik zou 'm zo aan de muur willen hebben!

Wat een weertje vandaag! Prima weer om wat te lezen... daarom zal ik nog een stukje delen uit de 'De Stem'. Het ging deze keer over het leven van 3 zendelingen. Één daarvan is Lilias Trotter, ze was zendelinge in Algerije. In haar dagboek schrijft ze het volgende:

'Een bij troostte mij vanmorgen zeer met betrekking tot de vergankelijkheid (wisselvalligheid, zwakheid, gebrek aan plan) die mij in ons werk parten speelt. Er schijnt zo oneindig veel te doen te zijn dat niets ervan grondig gedaan wordt. Als ons medisch of educatief werk meer geconcentreerd zou zijn, zou het minder zijn. Maar we lijken zielen aan te raken alleen om ze te laten gaan.

Maar dat is precies wat de bij ook deed - figuurlijk gesproken. Ze zweefde tussen enkele braamstruiken, raakte de bloesems slechts hier en daar aan op een zeer ongecoördineerde manier, en toch liet ze daarbij leven achter! - volledig onbewust en met elk van haar aanrakingen (...) We moeten er alleen voor zorgen dat we, net als de bij, geladen zijn met mogelijk leven. Want het is God die ons werk eeuwigheidswaarde geeft. En toch gebruikt Hij dwalende, doelloze bijen om het te doen.'

Zo mooi, soms zie je iemand maar heel even, heb je maar één keer een goed gesprek... God kan het gebruiken om er iets groots mee te doen!

----------

Tot slot, wie van bloggen lezen houdt... onze dochter M heeft haar eigen blog. Ze schrijft hier over haar depressie en het omgaan daarmee. Ik vind het heel bijzonder hoe ze erover schrijft en ben dat eigenlijk nog nooit eerder zo tegen gekomen. De moeite waard om eens een kijkje te nemen in ieder geval!

Je kunt haar blog HIER vinden!