Vandaag was de uitvaart van K.
Het werd mooi gedaan.
Er waren toespraken,
er werden foto's laten zien
En filmpjes...
Die waren confronterend,
Haar stem, haar lach
Nu echt voorbij.
Zo voelt dat...
En het is ook zo.
Samen met A en S stond ik voor de kist
om nog een laatste keer gedag te zeggen.
We konden haar niet meer zien.
De kist was al dicht en er lag een zee van bloemen op en er omheen.
Ik fluisterde zachtjes:
We zullen K. weer een keer zien!
En we verlieten de aula,
Daarna kwamen we nog even in de ontmoetingszaal.
Mooi om met iemand in gesprek te raken
en te horen wat God dwars door alles heen doet.
Ik had er op gewacht en gewacht
En nu kwam Hij zo onverwachts!
Dat was bemoedigend en het maakte me blij.
Ik denk aan de tekst die ik vanochtend las Romeinen 8:
"Want ik ben ervan overtuigd dat noch dood, noch leven,
noch hoogte, noch diepte ons zal kunnen scheiden
van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.