Tot ziens!

Zondag was A. voor het laatst in onze gemeente. Ik weet nog goed dat er een paar jaar geleden tijdens de dienst met Pasen een oproep werd gedaan om naar voren te komen om zo in verschillende talen te horen: 'Jezus is opgestaan!' Het raakte me, omdat er aardig wat mensen bij waren die het met tranen in hun ogen en een gebroken stem zeiden. Zo ook A. Zij kwam naar voren en zei 'Jezus is Opgestaan' in Het Zuid-Koreaans en vrijmoedig vroeg ze om gebed voor Noord-Korea. Ook mijn lieve vriendin uit Iran zei het in tranen: 'Jezus is opgestaan!' Wat een hoge prijs heeft ze moeten betalen voor het liefhebben van deze Opgestane Heer, maar zonder er ooit een moment spijt van te hebben gekregen!

A was dus voor het laatst en... ik miste de gelegenheid om haar een knuffel te geven en gedag te zeggen! Nu appten we even en zei ze: 'Don't wanna say bye, but 'Tot zien'! En zo is het!
Ze kwam een keer terug na een reisje naar Zuid-Korea en nam deze kleine gele hanger voor me mee. Ik heb 'm op onze wereldkaart geprikt. Dat zal me aan haar herinneren en me helpen om voor haar te bidden. Ze gaat terug omdat haar ouders ouder worden en meer zorg nodig hebben.