Wat een feesten! Na de kerstdagen gingen we gelijk verder met S. haar 8ste verjaardag. Er waren heel veel mensen en heel veel gezelligheid!
Wat een heerlijke leeftijd is dit ook!
En nu is het tijd om wat terug te kijken op het oude jaar en alvast wat vooruit te kijken naar het nieuwe jaar. Zou ik nog een jaarthema kunnen bedenken of toch nog een seizoensthema? Komt er verandering in de bezigheden die ik heb, ga ik ergens mee stoppen, komt er iets bij? Ik weet het niet zo goed. Morgen heb ik een dagje alleen gepland en die ga ik gebruiken om daar eens rustig over na te denken en er voor te bidden.
Ik heb trek in oliebollen, misschien kan ik het niet laten om er morgen een paar te halen:) Als onderdeel van het programma! Moet kunnen toch?
'Kale koppen, niet te stoppen!'
Hij was zelf ook kaal en R en zijn vriend zijn flink met de tondeuze aan de slag gegaan voordat ze weg gingen. Het klonk zo grappig uit zijn mond!
Vanochtend was de lucht zoooo mooi! Helemaal rood en het strekte zich steeds verder uit! Ik baalde wel een klein beetje van alle gebouwen die het uitzicht belemmerde, maar van wat ik zag, genoot ik met volle teugen!
En op de dijk was het ook al zo mooi, het was lekker koud!
(Hebben jullie ook al gemerkt dat het echt al weer ietsje later donker wordt?!!)
En nu gaan we verder met het verhaal over Len. Heb je deel 1 en 2 gemist, klik dan een op de linkjes! Dit is het derde deel, in totaal zullen er 5 delen zijn.
Len
Deel 3Tijdens mijn retraite houden we af en toe contact. Ik bel met de mensen die ik in M. heb ontmoet en vraag om advies en bid een slag in de rondte. Omdat Len naar een internetwinkel moet om contact te hebben via Messenger en ze vrijwel geen geld heeft, hoor ik bijna een week niets van haar. Ik laat haar weten wanneer ik op de terugweg zal zijn naar D. om haar dan weer te spreken, maar weet niet eens of ze dat bericht ontvangt.Als ik daar aankom ben ik heel benieuwd of en hoe ik haar ga aantreffen. Zal ze er zijn? Hoe zal ze het deze 12 dagen hebben gehad? Is het haar gelukt om te stoppen?Al snel lukt het om met een geleende telefoon contact te krijgen en hoor ik van haar dat ze een heel plan heeft gemaakt: via een goed bekendstaande organisatie is het mogelijk om met een startbedrag van rond de 300 euro een klein bedrijfje te beginnen, waarmee ze zelf zich van inkomen zal kunnen voorzien. Ze heeft zelfs al een cursus gevolgd, waarin ze training krijgt hoe ze dit moet doen. Ik zie de vastberadenheid in haar ogen. Ze is echt gestopt en wil nooit meer terug. En natuurlijk vraagt ze mij om haar hiermee te helpen, want wie anders zal haar hier mee willen helpen? Ik luister met verwondering naar haar als ze op een papier voor me uittekent welke stappen ze in welke volgorde wil gaan zetten om echt verder te komen.Maar ik heb ook een plan. Ik wil niets doen zonder het lokale lichaam van Christus, en toestemming van mijn wijze, lieve vrouw. Dus ik vertel haar dat ik die middag om 15.00 naar V., een bekende en inspirerende kerk in de Filipijnen wil. Ga je mee? En zo stap ik even later met Len naast me deze kerk binnen. Ik zie mezelf lopen en moet eigenlijk wel een beetje lachen om de situatie. Len vroeg zich af of ze zoals ze gekleed is binnen kan komen, en ik gok het erop dat we dit risico kunnen nemen. Ik dank God dat we hartelijk ontvangen worden, alhoewel ik ook wel wat mensen met vragende blikken in hun ogen zie. Een dienst meemaken door de ogen van iemand met zo’n verleden vol gebrokenheid maakt dat je heel anders luistert naar de muziek en de preek. Laat die er precies over gaan hoe God ons gemaakt heeft naar zijn beeld en hoe waardevol we zijn in Gods oog. Ik geniet en ben dankbaar voor het wereldwijde lichaam van Christus. Ik krijg de kans om een paar contacten aan te gaan, telefoonnummers worden uitgewisseld en we krijgen een paar goede connecties.
Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.