Met tranen in onze ogen

 Toen de HEERE de gevangenen van Sion terug deed keren,

waren wij als mensen die droomden.

Toen werd onze mond vervuld met lachen

en onze tong met gejuich

Dit plaatje vond ik op Pinterest. Het verhaal erachter ken ik niet. Maar ik vond het mooi passen. Het lijkt of deze jongens ontzettend blij zijn om iemand weer te zien. Vooral die kleine die aan zijn benen hangt! (Een deel) van het volk van God werd vrij gelaten en ze mochten terug naar Jeruzalem. Voor hen was het alsof ze droomden! Wat een vreugde, wat een blijdschap!

Toen zei men onder de heidenvolken:

De HEERE heeft grote dingen bij hen gedaan!

De HEERE heeft grote dingen bij ons gedaan,

daarom zijn wij verblijd.

Er waren nog geen kranten en ook geen internet, maar toch kwamen de andere volken die ver weg woonden het te horen en zij hadden het ook over die God die zo wonderlijk de weg gaat met Zijn volk.

En dan toch ineens een omkeer in deze Psalm. Zeiden ze niet dat ze bevrijd waren en terug keerden naar Jeruzalem? Ja dat is ook zo. Maar het was maar een deel van alle gevangenen. Niet iedereen kon al naar huis, er waren er nog veel die in ballingschap bleven. Dat is een mooie vergelijking met iedereen die ons al voorgegaan is naar Huis en wij die nog op aarde leven.

HEERE, breng een omkeer in onze gevangenschap,

zoals waterstromen in het zuiden.

Wie met tranen zaaien,

zullen met gejuich maaien.

Een andere verklaring is, dat hoewel zij nu vrij waren en terug in Jeruzalem, zij nog steeds enorm te kampen hadden met alle gevolgen van hun gevangenschap. Lees bv maar eens mee in Nehemia 1:3-4:

'Zij zeiden tegen mij: De overgeblevenen, die uit de gevangenschap daar in het gewest zijn overgebleven, verkeren in grote ellende en in smaad. In de muur van Jeruzalem zijn bressen geslagen en zijn poorten zijn met vuur verbrand.

Het gebeurde, toen ik deze woorden hoorde, dat ik ging zitten en begon te huilen. Ik bedreef enkele dagen rouw, terwijl ik voor het aangezicht van de God van de hemel vastte en bad.' 

Zien we dat ook niet terug in ons eigen leven? Ja, we zijn bevrijdt, we zijn gered, we horen niet meer bij het koninkrijk van satan, maar bij het koninkrijk van God. Wat een vreugde en vrijheid kan dat geven en wat een redenen om dat tot aan de uitersten van de aarde door te vertellen. Wij hebben Jezus en niets kan ons scheiden van Zijn liefde.

En toch, zolang we hier op aarde zijn, beseffen we maar al te goed dat we er nog niet zijn, het verhaal is nog niet af en tot dat moment zien we de gevolgen van onze gevangenschap, leven we in een gebroken wereld en zien we die gebrokenheid in ons eigen leven en hart en in dat van de mensen om ons heen.

Ons dagelijkse leven kan gevuld zijn met tranen, met moeite, met pijn.
Het mooie is, dat we erop kunnen vertrouwen, dat Degene die ons bevrijd heeft uit de banden van de duisternis en dood, Zijn werk van bevrijding ook af zal maken en het zal voltooien! Die zekerheid vind je in Jezus, je leest daar alles over in de Bijbel! Er komt een dag dat we zullen juichen en er geen tranen meer volgen. Elke nieuwe dag zal vol gejuich zijn en er komt geen einde aan! En alles wat we hier gedaan hebben met tranen in onze ogen, zal waarde hebben in het eeuwige leven.

Wie het zaad draagt en dat zaait,

gaat al wenend zijn weg;

maar hij zal zeker terugkomen met gejuich,

en zijn schoven dragen.

Ik kom nog een keer terug op deze foto. Die jongen met dat blauwe shirt en die zere duim...Ik weet niet wat hij daaraan heeft, maar het kan flink pijn doen, je kan daar behoorlijk door in beslag genomen worden. En toch ook en vooral die blijdschap van het zijn bij iemand die je lief is en nabij is.
Zo is het nu. Met dit besef durf ik veel meer mens te zijn, de gebrokenheid onder ogen te zien en mee te lijden, vaak kom je Hem juist daar tegen!

(Alle foto's komen van Pinterest, als je er op klikt, kom je daar terecht)