We kletsen maar wat

Gisteren leende ik de auto van een nicht en neef.
Toen ik 'm 's avonds weer terugbracht zei ik:

'Ik wil m'n achterneefje even zien hoor!!'
'Kom binnen!'
zei neef,
'Wil je met 'm knuffelen? Pak 'm maar hoor!'
Daar kan ik geen nee tegen zeggen.

Hij is alweer een paar maanden oud,

ik durf even niet te zeggen hoeveel,

4 denk ik.
'Wil je wat frietjes?'

vraagt neef.

Daar kan ik ook geen nee tegen zeggen.

En zo zit ik dan gezellig aan tafel bij neef en nicht en hun kids

en met de kleinste op schoot

en we kletsen maar wat.

Ik geniet!
Stiekem denk ik dat het leven zo hoort te zijn.

Vol met kleine, mooie, lieve, wederzijdse blijken van verbondenheid.

Ze hoeven helemaal niet lang te duren,

diep te gaan,

veel te kosten,

ver te zijn.