We zijn een beetje in de puzzelmodus geraakt de laatste tijd. Maar ik denk dat dit voorlopig de laatste was. We hebben ze nu allemaal wel gehad. Die van 500 stukjes dan. Een poos geleden heb ik besloten geen puzzels meer van 1000 te maken. En nu kregen we er toch één van iemand... En ik begon eraan, de rand was al klaar en stukje van het blauw ergens middenin en ik zag al die kleine stukjes, zoveel... ik werd ineens een beetje boos op mezelf. Waarom was ik hier nu aan begonnen? Ik vind het gewoon teveel, wordt er geïrriteerd van en het duurt veel te lang. De volgende ochtend ruimde ik de puzzel op en begon met een andere van 500. Dat is precies leuk.
Dit is één van de weinige puzzels die nog compleet was. Puzzelen jullie in deze tijd ook? Hoeveel stukjes vind je fijn? Ik hoor het van wel meer mensen, die het doen voor wat ontspanning. Het is echt een goede manier om je gedachten te verzetten.
Vanochtend vrij onverwachts vierden we met een klein groepje het avondmaal. Zo fijn! Aanstaande zondag zouden we avondmaal vieren, maar vanwege de lockdown kan dat niet doorgaan. Nu werd de dienst vanochtend alvast opgenomen en zondagmiddag online gezet. Ik mocht de liederen ervoor zingen. Best wel apart met alleen de film-man en de voorganger in een verder lege kerk. Aan de andere kant was ik gewoon aan het gitaar spelen en aan het zingen voor God, daar werd ik blij van. Na het zingen werden er nog wat mensen bijgehaald, die daar aan het werk waren. En zo vierden we met 7 mensen het avondmaal. Ik moest aan gisterenavond denken, toen we een Bijbelstudie via zoom deden over Efeze 2, ik maakte een gebed van vers 7:
'Heer, bewijs Uw overvloedige genade en grote liefde en goedheid vandaag!'
Door het brood en door de wijn maakt Hij zijn genade en liefde en goedheid zichtbaar.
Wat zal het heerlijk zijn om weer elke week naar de kerk te kunnen en samen te zingen en mensen te ontmoeten en te spreken die we zo lang niet gezien hebben. Tot die tijd doen we het maar met online diensten en zoom-bijbelstudies. Na de eerste lock-down dacht ik niet dat ik ooit nog mee zou doen aan zoom-meetings. Ik vond het zo niet in de buurt komen van hoe het eigenlijk hoort te zijn. Maar nu... doe ik het toch. Heb ik ze tóch even gezien, heb ik ze tóch even gesproken, weet ik tóch een beetje hoe het met ze gaat, hebben we tóch samen gebeden en samen de Bijbel gelezen en erover gepraat!
Hebben jullie ook van die 'toch-momentjes'?
4 opmerkingen:
Toen je begon met wat zal het heerlijk zijn dacht ik aan wat zal het heerlijk zijn om het Avondmaal met Jezus te vieren. Eigenlijk doen we nu ook een zoommeeting. Wij aan deze kant Jezus aan de andere kant. Verkondig Mijn dood totdat Ik terug kom. Ik verlang er naar. Over het puzzelen ik merk als ik door de irritatie heen ga dat ik rustig wor d
Wij hebben een puzzel van 2000 stukjes. Echt vreselijke uitvinding. Des te meer omdat de jongens hem hier steeds toch tevoorschijn halen. En hem natuurlijk nooit afmaken.
Wat de meetings betreft: wij zijn een half jaar voor coronatijd verhuisd. En vlak voor alles op slot ging ben ik toch nog 1x ergens naar een Open Huisgroep geweest. Ik probeer nog steeds mee te leven met deze groep mensen en ja, dat kan nu 1 op 1 of via Google Meet. Dat is behelpen maar regelmatig word ik er toch blij van. We hebben elkaar nodig!
Ik heb een puzzelapp op mijn Ipad, en bij tijd en wijle puzzel ik op deze manier.
Nooit geen stukjes kwijt, en hoef niets op te ruimen 😊
Een reactie posten
Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.