Oja

Elke ochtend word ik wakker en na een poosje denk ik: Oja, corona! Nog steeds heel onwerkelijk eigenlijk, ook al horen we nu wel meer van mensen dichtbij die anderen kennen die het virus opgelopen hebben en in het ziekenhuis terecht zijn gekomen. Gelukkig ook van mensen die er weer uit zijn!

Vanochtend kwam ik beneden en toen ik Philip zag dacht ik het weer: Oja, Philip! Het arme beest heeft ontzettend veel last van zijn oor en oog. Zijn oog kon hij bijna niet open krijgen en het rondje dat ik met hem loop in de ochtend heb ik drastisch verkort, want hij probeert al hinkend te blijven krabben, een hele rare vertoning. Gauw de dierenarts gebeld en we konden gelukkig om half 10 al terecht. Ze hebben 'm lekker met zalf ingesmeerd en we kregen tabletten mee, die hij 10 dagen moet slikken. Als het goed is, is dat voldoende.

Ik had het ook steeds als ik m'n keukenkastje opendeed: 'Oja, die speculaasmix, die moet ik nog bakken!' En dat hebben we nu maar eens gauw gedaan.

Iets wat nu ook weer wat vaker bij me op komt is:

Oja, we zitten in de 40 dagen voor Pasen!

Deze week 'moet' S dit lied leren voor school. We zongen het vanochtend na het ontbijt. Wat blijft het toch bijzonder hoe onze Verlosser zich stil hield onder alle bespotting en lijden. De vraag komt bij me op wat ik daarvan kan leren in deze tijd. Hoe ik dichtbij Jezus kan blijven. 

En de planten in mijn vensterbank laten volop zien dat het niet bij lijdenstijd blijft, maar dat uit de dood nieuw leven komt! Ik had deze plant bijna weg gegooid, maar gelukkig liet ik 'm nog even staan voor het geval dat hij nog een keer zou gaan bloeien. En nu vertelde iemand me dat hij jaren mee kan en heel vaak weer opnieuw gaat bloeien. Ze zei:

'Het weerspiegelt ons eigen leven,je hoeft niet altijd in bloei te staan om toch verder te kunnen leven.'

En zo is dat! 

Misschien zit je niet zo in een bloeiperiode...

net nu!

Schrijf jezelf niet af.

Heb een beetje geduld!