Gebedsweek, verschil mag er wezen

Afgelopen week hadden we een gebedsweek in onze gemeente. Dat hield in dat we elke avond van 19.00-21.00 bij elkaar kwamen om te bidden. We zijn gezegend met een heel groot huis, dat we mogen gebruiken voor bv de alphacursus, maar ook vergaderingen, afscheid, ontmoeting enz enz. Helemaal beneden is er een ruimte bedoeld voor gebed. Een ruimte die iedereen altijd mag gebruiken. Dus als het hier een drukke boel is zou ik zomaar een paar uur daar heen kunnen gaan of een half uur. Hoewel het geen grote kamer is, is het wel heel sfeervol, zoals je hier kunt zien:

In onze internationale gemeente kom je nogal eens wat verschil tegen in manieren van bidden. Er zijn er die het heel gewoon vinden om met elkaar tegelijk hardop te bidden, ieder voor zich, maar er zijn er ook die dat heel lastig vinden en zich maar moeilijk kunnen concentreren. En allemaal tegelijk hardop bidden is één ding, maar allemaal heel hard bidden is nog weer een ander iets wat ik kan noemen. Een ander verschil kan zijn dat de nadruk op strijd tegen de duisternis erg groot is of juist de nadruk op de intimiteit met God.

Al met al is deze mooie gemeente zo divers dat het soms wel even kan duren voor je je plekje hebt gevonden. Ook ik ken dat. En soms duurt het niet even, maar jaren! Je kunt je onrustig voelen, niet 'op je plek' en niet begrepen, zelf begrijp je de ander weer niet en ga zo maar door.Weet je wat ik heb gemerkt? Hoe langer je met elkaar optrekt, hoe meer je van de ander gaat houden. 

En dan is het niet meer het verschil dat je uit elkaar laat groeien, maar dan is het de onderlinge liefde waardoor je vastberaden gaat zoeken naar eenheid, naar elkaar begrijpen, naar elkaar de ruimte geven.

Ik zeg 'elkaar de ruimte geven', maar eigenlijk ga je God alle ruimte geven om te werken op manieren, die je zelf nooit bedacht had en waarin zowel de ander als jijzelf mag zijn wie je bent.

Dat gebeurde opnieuw deze week. En ik beschrijf het nu vrij algemeen, maar kan het veel concreter maken. Als je dat wilt, vraag me er naar! 

De gebedsweek werd afgesloten met een mooie worshipavond. En gisteren begonnen we een nieuw week met een gastprediker. Het was een soort doorstroomdienst van gebedsweek naar een gebedsleven. Hij heeft veel mooie dingen over gebed gezegd, maar wat hij echt wilde zeggen was:

Het ultieme doel van gebed is de liefde van en voor God en Hem leren kennen!

Amen! Is dit niet de plek waar we elkaar vinden?!
De liederen die we zongen waren allemaal mooi, maar één vond ik vooral mooi omdat iemand ons op een mooie tekst aan de muur wees op de eerste avond van de gebedsweek. En nu kwam het terug. Er waren wel weer wat stormen in mijn gedachten en gevoelens, maar nu is het weer stil. Stil, want Hij is onze God!