Het is 1 november!
De maand waarop ik elke dag iets over of voor Jezus wil schrijven.
Dat komt omdat er ergens op het web iets is dat heet:
JesusWritingMonth
Het idee begrijp ik nog niet helemaal, maar je kunt er een hoop leren en je wordt aangemoedigd om te schrijven over of voor Jezus.
Ik ga het wel volgen en kijken of ik er iets mee kan, maar het lijkt me ook mooi om hier op mijn blog in november elke dag iets te schrijven voor of over Jezus. En misschien lukt het niet, dan is dat wat mij betreft ook niet heel erg.
Een poosje terug vroeg ik jullie gebed. Die dag hadden we te horen gekregen dat iemand ziek was geworden. Ik vertelde niet om wie en om welke ziekte het ging. Ik ga daar nu ook niet uitgebreid over schrijven. Maar het ging om een jongeman die acute leukemie kreeg. We zijn nu een paar weken verder. De eerste week van chemotherapie is voorbij en het ziet er allemaal heel, heel gunstig uit! Het eerste traject dat 4-6 weken zou duren, duurde maar 3 weken en een dag. De chemo heeft zijn werk ontzettend goed gedaan en het herstel gaat ook voorspoedig. Hij mocht gisteren naar huis en volgende week maandag moet hij weer naar het ziekenhuis voor een tweede chemoweek. De kans is zeker aanwezig dat hij zal genezen en dat het dan ook niet meer terugkomt.
Laten we Jezus daarvoor danken!
En laten we ook verder gaan met bidden. Want het ziet er gunstig uit, maar er moet nog veel gebeuren.
En laten we ook verder gaan met bidden. Want het ziet er gunstig uit, maar er moet nog veel gebeuren.
Normaal gesproken deel ik dit soort dingen niet. Ook uit voorzichtigheid. Omdat het met anderen anders is gegaan en er veel gezegd wordt. Maar ik heb er nu gebed voor gevraagd en als er reden is om te danken en te getuigen, dan zal ik me voortaan zo vrij voelen om dat ook te doen. Ook als het verdere verloop nog niet bekend is. En mocht het je op de een of andere manier raken, schroom dan niet op deze blog te reageren of me een berichtje te sturen.
NOG IETS ANDERS
Afgelopen week was ik weer samen met mijn twee nichten. We hebben helemaal geen selfie gemaakt bedacht ik toen ik weer thuis was. Wel een foto van de gehaakte 'Positive Potato':). En we hebben natuurlijk weer heel erg hard gelachen, onder andere om het idee dat we later alledrie naast elkaar in een bejaardentehuis komen te wonen.


Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.