Op reis

Weer een nieuwe week! We begonnen gisteren met een mooie kerkdienst. Ik kan je de preek van harte aanbevelen! Er werden ook vier kinderen opgedragen, allemaal in lockdown periodes geboren, dus niet heel klein meer! 

In de middag gingen we naar Ha & Ma, het was zo lekker om in de tuin te zitten.

Zaterdag werden de tegels, die bezorgd waren, door een neefje en z'n vriend naar de tuin gebracht. Het viel ons wel tegen hoe zwaar ze waren. Er waren er 50 die 60 kg wogen! We bedachten dat we ze nog wel konden ruilen, maar dan zouden ze 100 keer met 30 kg moeten sjouwen, dat leek ze erger dan 50 keer het dubbele. En nu ligt alles netjes in de tuin. Weer een stap verder! Nog wel zorgen om m'n appelboompje...

En deze van R & M heeft zo'n hoog knuffelgehalte...levensgevaarlijk om naast je te hebben in de auto

Ja, en uiteindelijk dus in m'n armen!

Maar wees gerust, dit doe ik niet meer! En daarbij heb ik besloten om ook echt niet meer aan m'n mobiel te zitten onder het rijden, al is het vaak alleen maar even om een nieuw nummer aan te zetten. Levensgevaarlijk allemaal!

Knuffelen moet dan maar op andere momenten of door andere personen.

Gisterenavond was de eerste avond van de cursus 'Exodus'. Ik heb er een paar mooie dingen uit gehaald, die ik hier wil delen. Het is dus de bedoeling dat we met elkaar op reis gaan door Exodus. Degene die het onderwijs geeft zei toen:

'Onze Mozes is Jezus'

Die zin raakte me, omdat ik juist de afgelopen weken bezig ben geweest de eerste 6 verzen van Hebreeën 3 uit mijn hoofd te leren. Daar gaat het over dat Jezus meer is dan Mozes. Het is zo bemoedigend om dit dan juist nu zo te horen en een dieper inzicht te krijgen/ verbanden te leggen in Gods Woord.

Het tweede wat me trof was de vraag:

'Ben je bereid Gods weg te gaan?'

Daarbij zei hij:

'Als je denkt te weten hoe het zal gaan

of je denkt te begrijpen hoe God werkt,

dan kan dat een obstakel zijn.'

Zonder al te persoonlijk te worden, kan ik wel zeggen dat dit iets is waar ik de afgelopen weken tegenaan ben gelopen en was dit ook nog eens de tweede keer in een week dat dit, eerst direct en nu dus indirect, tegen me gezegd werd. Hoog tijd dus om me hiervan te bekeren! Wat een rust geeft dat en daarmee ook de bereidheid om Gods weg te gaan. Om de weg, hoe die er ook uit gaat zien, te aanvaarden als Gods weg.

Daar gaan we dan!