GOEDENAVOND MEVROUW!!!!

 De laatste dag van oktober, ik dacht dat ik niet meer zou bloggen deze maand, maar heb toch nog even een middagje niks te doen. Op het plein voor ons huis zijn al een paar maanden geleden lampjes opgehangen, dat is, nu het zo vroeg donker is, extra gezellig. En mooi ook al die herfstkleuren.

Vrijdagavond ging ik een avondje uit met twee nichten. Dit doen we vaker, maar was misschien al 2 jaar geleden. Ohoh, m'n lachspieren zijn weer helemaal los! Het was fijn om elkaar weer te zien!

L verraste me van de week met deze drie mooie bloemen. Is het heel erg als ik zeg dat ik ze nooit eerder gezien heb? Of ze zijn me niet opgevallen...

Gisteravond ging ik Philip uitlaten, ik liep langs het bankje waar vaak een paar mannen zitten of slapen. Door ervaring weet ik dat het prima is om er langs te lopen, maar ik ben toch altijd een beetje op m'n hoede. Deze keer zat er één man, hij zat wat in zichzelf te praten. Ik liep langs en ineens schrééuwde hij tegen me: 'GOEDENAVOND MEVROUW!!!' Daar maakte ik uit op dat hij dat al eerder had gezegd. Ik schrok er wel een beetje van, keek hem aan en zei: goedenavond! en liep gauw door, boos op mezelf dat ik zo snel te intimideren ben!

En dachten we vannacht een uurtje extra te kunnen slapen, daar kwam een feestje bij de buren verderop tussen. Geslapen hebben we wel, maar we werden er ook steeds wakker van. Om half 5 klonk het niet zo gezellig meer, leek er ruzie te zijn. En om kwart voor 7 vanochtend klonken de laatste bastonen en toen werd het stil.

En dat alles na een studiedag gisteren in onze gemeente. We begonnen met het zingen van een paar mooie liederen, begeleidt door twee zeer getalenteerde Afrikanen. Wat zingt dat fijn! Het thema was: Zoals Jezus door Zijn Vader naar deze wereld werd gezonden, zo worden ook wij de wereld ingezonden door Jezus. Het is niet de bedoeling dat we hier (alleen maar!!) leven met fijne bijbelstudies, mooie preken, gezellige maaltijden met broeders en zusters hoe fijn en nodig dat ook is.

Mijn conclusie was dat ik behoorlijk in m'n christelijke bubbel leef en eigenlijk helemaal niet van plan ben om daar iets aan te veranderen. Ik zou niet weten hoe ik vrienden moet krijgen die geen christen zijn, hoe ik m'n buren het Evangelie kan vertellen en wat ik aan de nood kan doen die ik echt wel zie. En ik vertel mezelf dat ik wat ik nu doe wel even goed is zo.

Wat ik nog wel kan en wil doen is het volgende gebed bidden. Ik las het 'toevallig' gisteren in een boek dat ik aan het lezen ben:

'Lord, change me - don't change my husband, don't change my child'ren, don't change my pastor, change me! Lord, change me! Whatever You do, don't leave me the same. Make me like You!"

(Heer, verander mij - niet mijn man, niet mijn kinderen, niet mijn voorganger, verander mij! Heer, verander mij! Wat u ook doet, laat me niet hetzelfde blijven. Maak me zoals U!')

Amen!

Er stond trouwens ook nog een leuk en/of pijnlijk/confronterend stukje in datzelfde hoofdstuk. Het gaat over het veranderen van je hart en je leven, dat we steeds meer op Jezus gaan lijken:

'I like how author Andrea Wells Miller describes this process. Too often, she says, when confronted with the challenge to change, 

'I spiritually lie down on the operating table, grab the ether mask, and get ready for surgery, and the healing that will follow, saying:

'Okay Lord, here I am...yielded and still, mold me and make me after Thy will.'

It's if the Lord says:

'First, fold your arms across your chest.'

'Great!' I answer.

But then He says:

'Now, sit up and lie back down 100 times!'

'That's not what I had in mind!' Miller concludes.

But it is what God had in mind when He made us.

The Lord knows that we need the process as much as we need the product.

For it isn't just our holiness God is after.

He also wants to make us wholly His.

('Ik vind het leuk hoe auteur Andrea Wells Miller dit proces beschrijft. Te vaak, zegt ze, wanneer ze geconfronteerd wordt met de uitdaging om te veranderen, 'ga ik geestelijk op de operatietafel liggen, pak het ethermasker en maak me klaar voor de operatie, en de genezing die zal volgen, en zeg: 'Oké Heer, hier ben ik... toegegeven en stil, vorm me en maak me naar Uw wil.' Het is alsof de Heer zegt: 'Sla eerst je armen over je borst.' 'Super goed!' antwoord ik. Maar dan zegt Hij: 'Ga nu zitten en dan weer liggen, doe dat 100 keer!' 'Dat was niet wat ik in gedachten had!' besluit Miller. Maar het is wat God in gedachten had toen Hij ons maakte. De Heer weet dat we het proces net zo hard nodig hebben als het product. Want het is niet alleen onze heiligheid waar God naar op zoek is. Hij wil ons ook helemaal van Hem maken.)

Het wordt echt vroeg donker nu! De kaarsen branden gezellig, M ligt lekker op de bank te slapen, Mar en A bakken gemberkoekmannetjes van zandkoekjesdeeg en S ligt naar de tv te kijken. K is met L naar zijn ouders en ik blog. Vanavond komen mijn ouders gezellig koffie drinken.

'Heer, als U nog iets anders voor me te doen hebt...'