Vastbesloten te gaan

Vandaag beginnen 'de 40 dagen voor Pasen'.
Ik las van de week Lukas 9:51

'Het geschiedde, toen de dagen van Zijn opneming vervuld werden, dat Hij Zijn aangezicht naar Jeruzalem keerde om daarheen te reizen.'

Matthew Henri zegt hierbij:

'Bij het vooruitzicht van de vreugde die Hem was voorgesteld, richtte Hij Zijn aangezicht naar Jeruzalem. Hij was vastbesloten te gaan en wilde daar niet van afgebracht worden. Hij ging regelrecht naar Jeruzalem. Hij ging blijmoedig en moedig daarheen. Hij heeft niet gefaald en werd niet ontmoedigd, wetend dat Hij niet alleen gerechtvaardigd zou worden, maar ook verheerlijkt. Niet alleen naar beneden gehaald, maar ook opgenomen.' 

Zo wil ik deze 40 dagen samen met Jezus 'mijn aangezicht naar Jeruzalem keren'. Welke vreugde ligt er vóór mij, dat ik alle ellende die op me afkomt door het nieuws en door gebroken harten en levens en uiteindelijk ook de dood, aan zal kunnen en vastbesloten, blijmoedig en moedig regelrecht op (het nieuw) Jeruzalem af kan stevenen?
Zo vaak is de angstige vraag die me bezighoud wat voor lijden en toestanden me nog te wachten staan nu de komst van Jezus steeds dichterbij komt.
Ook hierin zullen we steeds meer op Hem gaan lijken en, met vallen en opstaan, moedig ons aangezicht naar Jeruzalem keren.

Dit is een lied dat ik de laatste tijd vaak luister, misschien wat simpel, maar het helpt me om rust en vreugde te vinden in Jezus.