Laat het maar borrelen, bruisen en stromen!

Zondag preekte iemand in onze gemeente die nog maar net terug was van een reis naar het Midden Oosten. Hij bemoedigt de christenen daar en geeft onderwijs aan kerkleiders. De mensen daar reizen soms 4 uur lang, en dat niet met een auto over de snelweg, om samen te komen met broeders en zusters. 45 minuten lang bidden ze met elkaar en lezen de Bijbel. Daarna pakken ze hun tassen weer in en aanvaarden vol nieuwe kracht en vreugde van Christus de terugreis, om in hun eigen dorp Zijn licht te verspreiden.

Een van die keren was er een man, die had een 'verassing' voor de anderen bij zich. Hij diepte het helemaal onderin op uit zijn tas, haalde het papier eraf en liet de Bijbels zien en deelde ze uit. De anderen waren zo verrast! Een Bijbel, zo kostbaar, zo bijzonder in een omgeving waar je moeilijk aan een Bijbel kunt komen. 'Hoe kom je er aan?' was al gauw de vraag die gesteld werd. 'Dat maakt niet uit' zei hij. Later op de avond was 'onze prediker' in gesprek met deze man en zijn vrouw. Iets viel hem op en hij vroeg de vrouw: 'Waar is je trouwring?' Ze keek naar de grond, terwijl haar man zei: 'Ik heb de ring verkocht en er de Bijbels voor gekocht. De ringen hebben we niet nodig, maar Gods Woord hebben de mensen hier wél nodig!'

Terwijl ik dat verhaal hoorde, dacht ik aan het tweede gaatje dat ik in m'n oren heb laten schieten. Bijna begon ik me er schuldig over te voelen. Maar dan zou ik het niet begrepen hebben. Wat een liefde had deze man voor Gods Woord en voor zijn broeders van hun huiskerk! Vanavond heb ik huiskring, ik hoef er geen 4 uur voor te reizen, hooguit 5 minuten fietsen. Dat we elkaar ontmoeten vind ik eigenlijk de normaalste zaak van de wereld. Als iemand niet komt, maak ik me niet gelijk zorgen... Er is wel verbondenheid, betrokkenheid en ja, ik proef ook zeker liefde voor Gods Woord en voor elkaar. Liefde is iets moois, er gaat iets borrelen, bruisen, stromen. Als je hart vol liefde is dan wil je iets geven, iets doen, iets geks soms. Vaak stoppen we dat maar weer weg en doen er niks mee, maar wat als ik er naar luister en er wél iets mee ga doen?
Dat is wat die man deed...hij luisterde naar dat doldwaze hart dat borrelde, bruisde en overstroomde van de liefde van en voor Jezus en verkocht de trouwringen en kocht Bijbels om zijn broeders mee te zegenen!

Dat wil ik ook...dat ik zo vol ben van de liefde van Jezus, dat het gaat borrelen, bruisen en stromen! En het begint wanneer ik verhalen als deze hoor...

Ik las een mooi stukje uit het boek 'Jezus' van Henri Nouwen:

'Dikwijls beschouwen we het 'Woord' als een vermaning actie te ondernemen en ons leven te veranderen. De volle kracht van het Woord ligt echter niet in de manier waarop wij het in ons leven toepassen nadat we het gehoord hebben, maar in de goddelijke, omvormende kracht ervan terwijl we ernaar luisteren.'