Maar één lollie

Vandaag in de gemeente hoorden we het blijde nieuws dat een van onze broeders officieel burger is geworden van Nederland. Helaas was hij er zelf niet, maar we hebben met elkaar hard geklapt, ik denk dat iedereen er blij van werd. 

Het is een man met bijna altijd wel een glimlach op zijn gezicht. Kinderen hebben een speciaal plekje in zijn hart, altijd heeft hij wel iets om uit te delen, meestal een lollie. We genieten altijd van hem als hij tijdens de worship naar voren gaat en daar danst voor God. Het is puur, het is echt en daarna prijst hij God hardop voor Zijn aanwezigheid, ik prijs dan zachtjes met hem mee.

Een poosje terug ging hij naar een van onze meiden en zei: 'Ik heb vandaag maar één lollie meegenomen, speciaal voor S!' Hij kon niet weten dat S die dag niet naar de kerk kon komen omdat ze ziek was. Ze vond het echt bijzonder en had het er van de week nog over: 'hij had alléén een lollie voor mij meegenomen terwijl ik ziek was!' 

Ik zou bijna een aparte blog kunnen beginnen over de kerk. Er zijn zoveel mooie mensen, prachtige preken, er gebeurt van alles en het is zo goed om er te zijn. Dat is overigens niet altijd zo geweest, we zijn ook door diepe dalen gegaan. Maar nu is het goed. En wat goed is wil ik koesteren... En dat ga ik doen door elke zondag of maandag een 'kerkblogje' te schrijven. Ook voor mezelf, omdat ik sommige dingen niet wil vergeten.