13 augustus 2018

Beetje gek en misselijkmakend

Twee weken geleden kreeg R. een mri-scan. Ruim een half jaar na de operatie. Spannend hoe het er nu uit zou zien en wat de uitslag zou zijn. Het was gek en een beetje misselijkmakend om weer in het ziekenhuis te komen. 


De wachtkamer was leeg, we hoefden niet zo lang te wachten. En toen we eenmaal in de kamer van de chirurg waren, liet hij ons ook niet langer in spanning en zei gelijk: Het is goed hoor, ik zal je niet langer laten wachten dan nodig is! Er was geen cyste meer in zijn hoofd en ook geen andere gekke dingen te zien, alles zag er goed uit. Hij wilde het dus hierbij laten en het afsluiten, R hoeft niet meer terug te komen. Het is onbeschrijflijk wat er op dat moment door me heen ging. Maar van heel diep uit mijn hart borrelde een intens: Dank U Jezus! En het borrelt nog steeds...


Vanochtend las ik Psalm 68 en onderstreepte ik vers 20-21:
Geloofd zij de Heere; dag aan dag overlaadt Hij ons. Die God is onze zaligheid. Die God is ons een God van volkomen zaligheid; bij de HEERE, de Heere, zijn uitkomsten tegen de dood. 
We hebben God gedankt, niet in de laatste plaats voor zoveel mensen om ons heen die voor ons gebeden hebben en meegeleefd, dat deed zo goed!

3 opmerkingen:

Een reactie posten

Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.