Wie boeit het nou

Even diep ademhalen en een heel stuk van mijn blog opnieuw schrijven.
We beginnen met het boek 'De Opluchting' van Jan Geurtz. Deze Jan helpt je graag en met veel enthousiasme en goede bedoelingen van het roken af, beseffend dat hem dat niet gaat lukken, omdat het de keuze moet zijn van de roker zelf. Zelf heb ik nooit gerookt. Waarom lees ik dan een boek als dit? In mijn werk kom ik nog wel eens een ouder tegen die rookt. Nu ik dit boek gelezen heb kan ik het andere rokers beter aanraden te lezen dan wanneer ik het niet gelezen zou hebben. Onze oudste zoon is na het lezen van dit boek gestopt en hij kent anderen die gestopt zijn, ook door dit boek. Daarnaast hoop ik stiekem dat het ook helpt om te stoppen met koek, chips en snoep. Maar daar ga ik het in deze blog niet over hebben.

Meestal zoom ik in, deze keer een wijdere blik in onze tuin.

Een citaat uit het boek wat ik erg goed vond:

"Verslavingen beginnen vaak in een periode van onzekerheid, met veel stemmingswisselingen. Je voelt je een speelbal van je eigen emoties. En dan is er die sigaret, die jou invloed geeft op je eigen stemming. Een klein houvast in een onzekere wereld. Vandaar ook dat veel rokers de sigaret beschouwen als een steuntje in de rug, een trouwe makker die er altijd voor je is.
Wat een absurde vergelijking eigenlijk, als we de werkelijke effecten van nicotine bekijken! Want stel je eens een echte trouwe makker voor. Als je pijn hebt, verlicht hij je pijn. Als je ruzie hebt met vrienden, bemiddelt hij en schept hij nieuwe vrede. Als je bang bent, beschermt hij je. Maar op een dag ontdek je iets vreselijks: dezelfde vriend die je pijn verlicht, veroorzaakt die kwelling door je stiekem te vergiftigen. Het is je trouwe makker die achter je rug om je vrienden tegen je opzet, voordat hij weer vrede sticht. Het is je je steuntje in de rug die de angst eerst veroorzaakt, voordat hij je ertegen beschermt. Zou je bevriend blijven met deze kameraad? Ook nu je weet dat hij je door zijn dubbele gedrag langzaam maar zeker om zeep helpt?
Ik geef toe, dit voorbeeld over de vermeende beste vriend die jou stiekem probeert te vernietigen klinkt wel een beetje pathetisch. Voor meer dan twintigduizend Nederlanders per jaar is het niettemin een feit: ze overlijden aan hun steuntje in de rug, hun makkertje, hun opkikkertje."

Laten we dit boek voor wat het is en beginnen aan een nieuw onderwerp: Mijn derde paar sokken op de naald. Een grote teleurstelling toen de eerste sok klaar was en te klein bleek! Nu op sok naar iemand die ontzettend veel van deze leuk gekleurde gebreide sokken houdt en maatje 36 heeft.

Gewoon even moed verzamelen en de tweede sok gaan breien. Mijn trui ligt trouwens ook stil, ik begrijp er werkelijk niks meer van hoe ik verder moet. Ik dacht, ik brei nu eerst deze tweede sok, dan ga ik naar de winkel en kan die vrouw me uitleggen hoe ik verder moet met m'n leven breiwerk. Koop ik ook gelijk een nieuw sokkenwolletje voor paartje nr 4.

Ja, Hellevoetsluis. Jullie hebben het vast wel in het nieuws gelezen of gehoord. Ik wilde eigenlijk alleen maar schrijven over iemand die ik ken die daar als politie werkt, maar die dag geen dienst had. Ik vraag hem weleens: 'Heb je nog iets spannends meegemaakt?' Tot nu toe heeft hij me altijd een beetje gespaard, maar kwam die dag met het verhaal van de onthoofde vrouw. Ik schrok en dacht, oké, genoeg, laat ook maar! Dat komt omdat ik wel heftige dingen kan bedenken en voor mezelf had bedacht wat het ergste zou zijn, maar dit oversteeg mijn bedenksels. Maar ik dacht ook, wat heftig als je dit tegenkomt in je werk. Ik zou er niet van kunnen slapen en er misselijk van worden en ik weet niet of het daarbij zou blijven.

De vijgenboom krijgt allemaal blaadjes.
S komt bij me zitten en zegt:

"Hahaha, wie boeit het nou dat de vijgenboom blaadjes heeft?!!'

Ze gaat helemaal stuk
Ze ligt helemaal in een deuk!

En voor wie het wél boeit, de sering is zó mooi en ruikt zó lekker!!

Nu begrijp ik dat je een bepaalde geur kunt missen!

Zaterdag aan het eind van de middag zei K: 'we gaan naar het strand en eten bij de Frietvilla!' Dat was een fantastisch idee. We waren allemaal een beetje in de mineur en we knapten, alleen al bij het idee, enorm op. Philip ging ook mee, zijn kop zie je hier boven het water uit.

We waren met alle zes onze meiden. Dat gebeurt niet zo vaak. De friet was heerlijk, het strand was fijn, de zon scheen, ik maakte een kleine wandeling en we waren gewoon aan het genieten.

Dat was het voor vandaag!

Volgende keer schrijf ik over:

• Mijn 2 werkdagen tijdens Pasen
• De eerste verjaardag van onze jongste kleindochter
• Een paddenpaar