Ga rustig zitten

Met Pasen was het mijn beurt om te werken. Ik kwam in een leuk gezinnetje en kraamde daar de eerste twee dagen. Het kleintje had echt even tijd nodig om bij te komen van de geboorte, dat zien we wel vaker. Baby'tjes slapen dan liever dan dat ze drinken, en maken klaaggeluidjes als ze nog niet helemaal gewend zijn aan het ademhalen dat ze nu zelf moeten doen. Maar in de loop van de week gaat dat vaak allemaal een stuk beter en dat is prachtig om te zien! Voor mama's is het best pittig, want als de baby niet aan de borst drinkt, betekent het dat de borsten niet gestimuleerd worden om melk te maken. Dat is die eerste dag nog niet zo erg, maar daarna is het advies wel vaak om de baby aan te blijven leggen en als het niet drinkt te gaan kolven.

Het waren fijne dagen, waarin ik me niet verveeld heb! En als ik naar huis ging, reed ik langs deze gezellige kippetjes en haan.

Oja en op dag 1 zei 'papa': Morgen hoef je geen lunch mee te nemen, dan zal ik een lekkere lunch voor jullie klaarmaken! En dat deed hij. Het was verrassend lekker. Een croissant met een plak ham en een plak kaas, maar ook schijfjes groene appel en een beetje mosterd. Het was een lekkere frisse lunch.

Als ik naar of van m'n werk in de auto zit luister ik graag iets. Soms is dat muziek, maar nu heb ik een luisterboek gevonden. 'Door dit boek ga ik echt meer van God houden' schreef ik eerder in een lezersgroep. En dat is ook zo. Maar toen ik bij hfd 4 kwam, schrok ik toch even toen hij zo makkelijk praatte over vloeken. Hij zei dat het gebod dat je de naam van God niet ijdel moet gebruiken, dat het er hier om gaat dat je God niet voor je karretje moet spannen en de boel niet moet manipuleren door te zeggen dat God iets heeft gezegd. Ik ben verder gaan luisteren, al ben ik het niet eens over dat je zomaar de grofste vloeken uit mag spreken. En wat ik zei blijft staan, ik ga meer van God houden als ik hoor hoe Hij het opneemt voor de zwakken, voor veel vrouwen in de Bijbel. Alain Verheij deelt de mensheid in tweeën: De Kaïns en de Abels, je ziet ze steeds weer terug komen en God richt de camera in de Bijbel steeds weer naar de Abels. Mooi is dat! Hartverwarmend! En actueel!

Op de verjaardag van mijn neefje vorige week vrijdag vertelde mijn moeder een verhaal over twee padjes. Zij en mijn zusje en haar gezin zagen twee padjes op elkaar. De bovenste pad klemde zijn pootjes heel erg stevig om de onderste pad. Het zag eruit of het onderste padje het er benauwd van kreeg. Dat was heel naar om te zien, dus gingen ze daar een stokje voor steken. Nee, ze gingen er een stokje tússen steken! Echt waar, om te proberen ze los te krijgen van elkaar. En die bovenste pad maar schoppen met zijn achterpoot. Het lukte niet. Hier zie je ze zitten in een bakje, wreed uit hun natuurgebied gerukt...

Later zocht mijn zusje het op en las dat deze pad zijn vrouwtje op deze manier wel 24 uur vast kan houden. Net zolang totdat het vrouwtje haar eitjes loslaat en hij ze kan bevruchten. Maar, en dat hebben ze wel goed gezien, soms gaan de vrouwtjespadjes er dood van.

Onze jongste kleindochter werd van de week één jaar oud. Vorig jaar mocht ik toen 8 dagen bij haar kramen, wat een feestje wat dat! En wat is het jaar snel gegaan. Ik was vroeg genoeg uit mijn werk om het feest mee te maken. Maar toen we onderweg waren, bleek dat we de verkeerde route hadden genomen... Oja, er is een wedstrijd in de Kuip! Honderden mensen die oversteken, tientallen bussen vol supporters. Maar ook al duurde het een poosje voordat we door de drukte heen waren, we hadden het zeker weleens erger mee gemaakt.

L. heeft een app waar ze met een pen deze grappige foto's kan tekenen. Ik vind het eigenlijk niet zo heel leuk, omdat de gezichten van mensen er niet te zien zijn. Maar deze is wel leuk. F kreeg een enorme cupcake die ze lekker op mocht eten. Na de taart even bekeken te hebben gingen haar handen erin en zat ze heerlijk van te eten. Haar zus en nichtje kregen een lepeltje en mochten erbij staan en meesmullen. De cupcake kwam niet op en werd later nog door een paar van onze meiden aangevallen, maar ook toen ging die nog niet op. Hier zit ze er nog even alleen van te snoepen.

Tot slot, vandaag schreef ik een stukje over Ruth 3:18. Ik heb weleens mee geschreven aan verschillende dagboeken en het is fijn om zulke stukjes te schrijven. Ik ben nu niet met een dagboek bezig, maar af en toe rolt er toch iets uit mijn pen. Ik hoop dat het je bemoedigd!

'Toen zei Naomi: Ga rustig zitten, mijn dochter, tot je weet hoe de zaak uit zal vallen, want die man zal niet rusten voordat hij vandaag nog deze zaak tot een einde heeft gebracht.'

Was Ruth door de kamer aan het ijsberen of was ze erg opgewonden haar verhaal aan het vertellen, dat Naomi moest zeggen: 'Ga rustig zitten!'? Ik kan het me voorstellen, maar ook dat ik er misschien naast zit. Mooi en krachtig dat Ruth van haar kant alles gedaan heeft wat ze kon en wat Naomi haar opgedragen had. Daarna was het tijd om rustig te gaan zitten en af te wachten.

Voor mij persoonlijk ligt de verleiding om te snel te gaan zitten en af te wachten. Ik moet in sommige situaties nog steeds leren om de verantwoordelijkheid aan mijn kant van het verhaal op me te nemen en uit te voeren. Net als Ruth heb ik vaak een Naomi nodig die me daartoe aanzet. En Goddank zijn ze er ook in mijn leven.

En wanneer Ruth dan alles gedaan heeft mag ze rusten, wachten. Nu is het Boaz die niet zal rusten voordat hij gedaan heeft wat moet gebeuren. Wat een mooie samenwerking!

En terwijl ik nog aan het puzzelen ben of ik nou moet werken of rusten hoor ik Naomi iets over haar achter-, achter-, achterkleinzoon in mijn oor fluisteren:

'Ga rustig zitten, mijn dochter, die Man zal niet rusten voordat Hij alles tot een goed einde heeft gebracht!'

In mijn volgende blog schrijf ik over:

• Oppasdagje
• De tuin
• Een snel tussendoor projectje