Buitengewoon bezorgd

Deze blauwe regen!!

💜💜💜

Ik zag ze in Vlaardingen, waar ik S ophaalde bij een vriendin.

Wat waren het mooie dagen de afgelopen weken! Zaterdag heb ik 7,5 km hardgelopen, het was lang geleden dat ik wat verder ging dan anders, het ging zo lekker.

Gisteren heb ik logeetje opgehaald. Ze is zaterdag jarig geweest en we vierden gistermiddag en -avond daarom nog een klein feestje.

Verder ben ik de laatste weken bezig met het oefenen om de dingen waar ik mee zit bij God te brengen, naar Hem te werpen, zoals Petrus ons zo mooi zegt te doen. Omdat Hij voor ons zorgt! Het is een prachtige tekst, maar in de praktijk doe ik het niet zoveel. Het is een parel die ik vaak gewoon laat liggen. Ik merk dat wanneer ik de situatie bij God breng en net zo lang blijf praten totdat ik het idee heb het ook echt bij Hem te kunnen laten, er vrede in mijn hart achterblijft. En dat terwijl de situatie niet eens veranderd is. Soms moet ik dit meerdere keren per dag herhalen, mezelf er elke keer weer aan herinneren dat God zorgt! Veel beter dan ik het kan doen.

Gisteren las ik zo'n mooi stukje in het dagboek 'Streams in the Desert':

'Dr. Payson, while still a young man, once wrote to an elderly mother who was extremely worried and burdened over the condition of her son. He wrote: 'You are worrying too much about him. Once you have prayed for him, as you have done, and committed him to God, you should not continue to be anxious. God's command 'Do not be anxious about anything' (Phil. 4:6), is unlimited, and so is the verse, 'Cast all your anxiety  on Him (1 Peter 5:7). If we truly have cast our burdens upon another, can they continue to pressure us? If we carry them with us from the throne of grace, it is obvious we have not left them there. In my own life I test my prayers in this way: after committing something to God, if I can come away, like Hannah did, with no more sadness, pain, or anxiety in my heart, I see it as proof that I have prayed the prayer of faith. But if I pray and then still carry my burden, I conclude my faith was not exercised.

Vertaling:

'Dr. Payson, toen nog een jonge man, schreef eens aan een bejaarde moeder die buitengewoon bezorgd was en zich zorgen maakte over de toestand van haar zoon. Hij schreef: 'Je maakt je te veel zorgen om hem. Als je eenmaal voor hem hebt gebeden, zoals je hebt gedaan, en hem aan God hebt toevertrouwd, moet je niet langer bezorgd zijn. Gods gebod 'Wees over niets bezorgd' (Filippenzen 4:6) is onbeperkt, en dat geldt ook voor het vers: 'Werp al uw bezorgdheid op Hem (1 Petrus 5:7). Als we echt onze lasten op een ander hebben geworpen, kunnen ze ons dan blijvend onder druk zetten? Als we ze vanaf de troon van genade met ons meedragen, is het duidelijk dat we ze daar niet hebben achtergelaten. In mijn eigen leven test ik mijn gebeden op deze manier: nadat ik iets aan God heb opgedragen, en ik weg kan komen, zoals Hanna deed, zonder verdriet, pijn of angst in mijn hart, zie ik het als bewijs dat ik heb gebeden in geloof. Maar als ik bid en dan nog steeds mijn last draag, concludeer ik dat mijn geloof niet werd geoefend.

Ik moet zeggen dat het me niet altijd lukt, maar als ik dan (nóg een keer) de tijd neem om te bidden en ik bedenk wie God is, dan lukt het me soms toch. En vaak is het een kwestie van vertrouwen, dan veranderd de situatie niet en mijn gevoel ook niet eens! Daar zal ik de komende tijd nog wel iets over bloggen. En àls je m'n blog dan leest, neem er dan een lekker kopje thee of koffie bij! Ik bid dat het je zal bemoedigen.