Hij is het

 Vanochtend ging ik met S en logeetje naar de kerkdienst. Het was buiten en het was heerlijk om weer mensen te zien die ik heel lang niet gezien heb en om te zingen en om er te zijn.
Als je zo'n dienst buiten doet, kun je zomaar een gast er tussen hebben die je normaal gesproken niet in de kerk tegenkomt.

Hij bleef de hele dienst maar tussen de stoelen doorlopen en liep ook een poosje op het podium.
Een beetje afgeleid werd ik wel.

Maar S was helemaal blij!

Ze nam hem wel 3 keer op schoot.

Toch werd ik er steeds bij bepaald dat het hemelvaartsdag was.

Het raakte me dat Jezus nu voortdurend voor ons bidt en pleit. Het raakt me omdat ik het nodig heb.

Ik las ook nog een mooi stukje van Spurgeon, niet zozeer over de hemelvaart, maar ook troostvol:

De grote Koning, onsterfelijk, onzienlijk, de goddelijke Persoon, 

Die de Heilige Geest wordt genoemd:
Hij is het, Die de ziel levend maakt,

anders zou zij voor eeuwig dood neerliggen.
Hij is het, Die haar teergevoelig maakt,

anders zou zij nooit gevoelig zijn.
Hij is het, Die kracht verleent aan het gepredikte Woord,

anders zou het nooit verder reiken dan het oor.

Hij is het, Die het hart verbreekt;

Hij is het, Die het heelt.

Er woont op deze aarde een mysterieus Wezen, 

welks taak het is de in zonde gevallene te vernieuwen 

en de afgedwaalde terecht te brengen. 

Wij kunnen Hem niet zien of horen,

en toch woont Hij in sommigen van ons

als de Heer' van onze natuur.

De woning, die Hij kiest is

een verbroken hart en een verbrijzelde geest.