Tussen alle bedrijven door

Dit seizoen zie ik niet zoveel kleine eendjes. Het is niet dat ik er niet op let, want ik kijk volgens mij in bijna elke sloot. En dan ineens zie je ze en bijna altijd op een moment dat je het niet verwacht en er niet naar op zoek bent. Dat vind ik zo leuk! Ik liep gisteren een rondje hard en ineens zag ik deze  niet zo héél erg kleintjes, maar toch nog klein genoeg om ze schattig te noemen.

Ik denk dat ik het al weleens heb laten zien, maar deze brug blijft gewoon leuk...

Er liggen heel wat sleuteltjes op de bodem van dit water!

Een beetje erg vind ik het dan weer wel dat ik al rennend verbaasd naar dit standbeeld tuur...ik kan me niet herinneren dit ooit eerder gezien te hebben.

Terwijl het er al bijna 7 jaar staat en ik er dus al een aardig aantal keer langs ben gelopen of gerend. Ik vind het een mooi beeld en zou er zomaar een poos naar kunnen kijken en er allemaal dingen bij bedenken.

Vandaag bracht ik iemand naar een logeeradresje en haalde ik ook een logeetje op op een ander adresje. We gingen even naar de kringloop in de buurt en de twee dames hadden het reuze naar hun zin. Ze hadden beide pashokjes in beslag genomen en na een poosje hoorde ik een mevrouw tegen ze zeggen dat ze ook graag gebruik wilde maken van het pashokje. Ik dacht nog: zal ik doen alsof ik er niet bij hoor? Ik schuifelde langzaam richting pashokjes en riep de dames vriendelijk toe dat ze op moesten schieten, omdat nog meer mensen iets wilden passen. Toen deden ze het verder maar samen met één pashokje. Uiteindelijk had de één een leuk jurkje en de ander een leuk rokje dat ze mochten meenemen.

En kijk, dit is eigenlijk niet echt iets voor mij, maar het zag er zo ontzettend leuk uit! Kleine kop en schoteltjes. Ik zie m'n oppasmeisje en buurmeisje dan al gezellig een kopje thee drinken.

Die kleine lepeltjes ook 💗

Zouden jullie het laten staan in de kringloopwinkel?

Nog even een update uit m'n vensterbank

En tussen alle bedrijven door pak ik m'n boek...

Wat een land

Wat een geschiedenis

Wat goed geschreven!

Lolita is een boek en toen ik eenmaal begreep waar dat boek over ging, dacht ik er even over te stoppen, maar er werd niet zo uitgebreid en gedetailleerd over geschreven als ik even 'bang' voor was. Ik ben blij dat ik doorgegaan ben! 

Hfd 1:

In de herfst van 1995, nadat ik ontslag had genomen uit mijn laatste universitaire betrekking, besloot ik mezelf een plezier te doen en een droom te verwezenlijken. Uit mijn beste en meest gedreven studenten koos ik er zeven en die nodigde ik uit elke donderochtend naar mijn huis te komen om over literatuur te praten. Het waren allen vrouwen - college geven aan een gemengde klas in de beslotenheid van mijn woning was te riskant, ook al behandelden we ongevaarlijke fictie. Eén volhardende mannelijke student, alhoewel uitgesloten van ons klasje, stond op zijn rechten. En zo las hij, Nima, de opgegeven lesstof en kwam hij op speciale dagen naar mijn huis om te praten over de boeken die we lazen.

(...)

Een jaar of twee na het begin van onze werkcolleges op de donderdagochtend, op mijn laatste avond in Teheran, kwamen een paar vrienden en studenten om afscheid te nemen en me te helpen pakken. Toen we het huis hadden beroofd van al zijn spullen, toen de voorwerpen waren verdwenen en de kleuren waren verbleekt in acht grijze koffers, als dolende genieën verdampend in hun flessen, stelden mijn studenten en ik ons op voor de kale witte muur van de eetkamer en maakten twee foto's. Die twee foto's heb ik nu voor me. Op de eerste staan zeven vrouwen, tegen een witte wand. Ze zijn naar 's lands wet gekleed in zwarte jassen en hoofddoeken, geheel bedekt, op het ovaal van hun gezichten en hun handen na. Op de tweede foto staat dezelfde groep, in dezelfde houding, tegen dezelfde muur. Alleen hebben ze nu hun bedekking afgelegd. Kleurvlakken scheiden de een van de ander. Ieder tekent zich nu af door de kleur en stijl van haar kleren, de kleur en lengte van haar haren; zelfs de twee die hun hoofddoeken nog op hebben, zien er niet hetzelfde uit...