Ben ik als een theezakje?

 Maar nu weet ik mij altijd bij U,

U houdt mij aan de hand.
Psalm 73:23

'Ben je wel eens in zeer benauwde omstandigheden terechtgekomen? In het Engels hebben we daar een uitdrukking voor. We zeggen dan dat je je 'in het water bevindt'.

 Ben ik als een theezakje - ontdek ik pas later
welke smaak ik zal geven aan het kokende water?

Ben ik als een theezakje - niet zo bijzonder
dat vraagt: lieve Heer, waarom ga ik ten onder?

Wordt het zo heet, zo benauwd in mijn leven
omdat ik mijn geur en mijn smaak af moet geven?

Laat mij dan maar zakken, ik bungel en wacht
uw warmte doortrekt mij en weg vloeit mijn kracht.
Ik geef een aroma dat ieder verrast
en roep: ALSTUBLIEFT HEER, HOUD MIJN TOUWTJE VAST!
Liefs, Jill

Dit gedichtje komt uit dit boekje. Ik vond het wel mooi, er zit humor in, terwijl het ook best diep gaat. Het is een mooi boekje waarin Jill Briscoe haar ontmoetingen met God beschrijft. Ze stelt zich deze ontmoetingen voor als was ze bij Gods voordeur. Toen ze daar een keer was en er niet open gedaan werd, schreef ze dit gedichtje en legde het op de stoep:

'Ik staarde naar de Voordeur, maar deze bleef gesloten. Daarom pakte ik een stuk papier om een brief te schrijven die ik bij de Voordeur voor Hem kon achterlaten. Ik had niet veel tijd nodig...'

En na het gedichtje:

'Ik krabbelde: 'reactie wordt op prijs gesteld' onder mijn brief. Een paar dagen later was mijn brief verdwenen en het antwoord was op de Voordeur geprikt: 'Mooi gedicht. Ik zal het doen.' Nu denk ik hier altijd aan als ik een kopje thee inschenk.'

 Misschien wijkt het af van je eigen (verborgen) omgang met God. Dat van mij ziet er ook anders uit. Maar ik vind het verfrissend om te lezen.

Vandaag kregen we een mooie vaas met droogbloemen en een kaars. Nog voor onze trouwdag.
Zo lief!

En verder heb ik kippensoep gemaakt en had S een vriendinnetje uit de kerk meegenomen. En ik heb bijna m'n boek uitgelezen. Het gaat over 8 Afghaanse meisjes die uitgekozen worden om in Amerika te trainen voor een voetbaltournooi. Van alle 8 de meisjes wordt hun leven voor en na dit uitstapje van 6 weken beschreven. Het leest heel makkelijk en uitnodigend om verder te lezen. Ook wel heftig om te lezen hoe het land verscheurt en verwoest is en wat voor invloed dit heeft gehad op deze generatie waar het boek over gaat.