16 februari 2018

Mijn Kalebavondje!

Daar ging ik dan, dag lieverds! Om iets na half 7 vertrok ik naar Veenendaal om daar het 12 1/2 jarig bestaan van Pan de Vida mee te vieren. Klinkt misschien niet heel erg spectaculair, maar laat me je vertellen dat dit mijn 'Kalebavondje' was! Tijdens een Bijbelstudie een paar weken terug (die ik zelf mocht leiden!) kwam ik er achter dat wanneer ik Kaleb was, ik aan mezelf zou gaan twijfelen. Als 10 van de 12 mannen zeggen dat het onbegonnen werk is en de hele bevolking daarop reageert...waar zou ik dan blijven? Het is soms moeilijk om je voor te stellen hoe jij in een bepaalde situatie zou reageren, maar ik zag het als donderslag bij heldere hemel glashelder voor me. 
Ik ga hier nu niet uitweiden over waar die twijfel vandaan komt en hoe diep het zit, het is genoeg dat ik het nu zelf weet. En met dat ik me er bewust van ben, kan ik er ook aan gaan werken.

En gisteravond valt onder deze 'werkzaamheden'. Eind januari zag ik de uitnodiging voor deze avond voorbij komen op fb. En er roffelde iets in mijn hart, dáár zou ik heen willen! Ik vroeg een vriendin mee, maar die kon op het laatste moment niet mee, omdat ze flink ziek was geweest. Ik heb M nog geprobeerd, maar ze is een verstandige vrouw aan het worden, die goede keuzen maakt over het gebruik van haar tijd!💓

En daar kwamen ze: Zou ik nou alleen gaan? Het is zo'n eind rijden, ik houd helemaal niet van auto rijden in het donker en dan 's avonds zo laat weer terug... en is het de moeite wel waard? Is het voor de anderen niet gezelliger als ik thuis blijf? Enz enz enz. 
Ergens bedacht ik dat het iets te maken had met de strijd aangaan tegen twijfels, maar vooralsnog voelde ik me erg onzeker. K kwam thuis en die liet me niet graag gaan, hij kent mijn rijkunsten in het duister, dus ik neem het hem ook niet kwalijk. Maar inmiddels was ik vastbesloten en trok mijn jas aan en ging er vandoor. Pas toen ik een eindje op de snelweg reed, drong tot me door dat we aan tafel na het eten 'toevallig' het verhaal van de 12 verspieders hadden gelezen. Toen kreeg ik rust en wist ik dat het goed was, dit is wat ik graag wilde doen! Of de avond nou mooi of niet mooi zou worden maakte me eigenlijk niet meer uit. Het ging ten diepste niet om deze avond, maar om de vraag, om het principe: 'Als ik iets op m'n hart heb om te doen, heb ik dan het lef om het ook te doen, ook als iedereen het niet zou doen?!' 

Het was een mooie avond. Heel even kreeg ik het gevoel dat ik niet op mijn plaats zat, omdat het misschien vooral voor sponsors van dit project zou zijn. Maar een zacht stemmetje klonk boven het volume van Trinity (ja, die waren er ook!:) uit en zei: 'Dit is niet 'hun' werk, maar Mijn werk! Geniet ervan!' Zendingswerk heeft echt mijn hart! Ik wil gewoon alles weten over wat God overal doet, 'All Your Works Shall Praise You!' En ik wil daaraan mee doen!

We kregen een mooie, ook ontroerende documentaire te zien, die ik hier heel graag met jullie deel! Vooral het verhaal van Aukje vind ik heel mooi, echt een voorbeeld voor me:)
Kijk en luister en geniet!


Ik heb na afloop nog een mooie sjaal uit Peru gekocht, mijn 'Kalebsjaal'! 





1 opmerking:

Marieke zei

Stoer van je! Mooie herinnering die sjaal!

Een reactie posten

Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.