Het was zeer goed

(Deze blog schreef ik maandag)

Zondag werd F gedoopt.

Wat was het mooi!

En wat was het lekker weer.

Na de dienst konden we buiten wat drinken (en knuffelen en bloemetjes plukken).

Het was zo'n mooi plekje.

De gemeente werd ook een vraag gesteld, dat ze beloven de ouders te zullen helpen bij de christelijke opvoeding. 'Hoe doe je dat eigenlijk?' vroeg ik aan K. De dominee zei later in zijn preek:

'Als je ouders wil helpen bij de opvoeding van hun kinderen is het niet nodig te laten zien wat wij allemaal kunnen, maar mogen we de ouders en hun kinderen wijzen op wat God gedaan heeft, wat Hij doet en wat Hij beloofd heeft.'

 Dat vond ik mooi, daar kun je wat mee. En ik was ook opgelucht. Het gaat niet om mij, maar om onze God! Ik voel me eigenlijk vaak opgelucht als ik het Evangelie hoor. Dan valt er een last van m'n schouders!

Zondagmiddag werd ik gebeld door de planning met de vraag of ik die nacht een nachtwacht kon doen. Ik heb ja gezegd en werd 's nachts om 04.05 uur gebeld. De bevalling ging heel snel, zou eigenlijk in het ziekenhuis moeten, maar dat kon niet meer. Ik zou wel te laat zijn.

Het was dichterbij dan ik dacht, maar er was een weg opgebroken, toen begon ik een beetje te dwalen. Ik had beter gewoon weer terug kunnen gaan en een afslag later kunnen nemen. Maar zo helder was ik nog niet. Uiteindelijk was de baby nog niet geboren en heb ik een prachtige bevalling meegemaakt. Alles ging zo goed, ook daarna, dat ze niet alsnog naar het ziekenhuis hoefden. Het is hun eerste kindje en ze konden er maar niet over uit hoe geweldig en prachtig en wonderlijk het allemaal was en is.

'En God zag al wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed.'

Die echo hoor je eigenlijk elke keer terug van ouders als hun kindje geboren is.

Vandaag even niets over autisme. Ik ben nog te moe:)

Maar degene die op mijn vorige post hebben gereageerd: dankjulliewel, ook voor de openheid hierin!!

Volgende keer ga ik het hebben over valkuil 1:

Theory of mind