Het verloopt niet allemaal even soepel in de planning van mijn werk. Vorige week zondagmiddag kreeg ik een berichtje dat ik maandagochtend naar een gezin kon. Ik denk dat ik daarover in mijn vorige blog ook schreef. Het leek een volle werkweek te worden... Ik fietste er die maandag heen en toen ik aan kwam kwam net de kersverse vader naar buiten. Hij ging nét naar het ziekenhuis, waar mama met haar pasgeborene was, omdat ze zo geel was geworden. Tja, dan heb ik daar niets te doen, dus fietste ik weer naar huis. De rest van de dag kwam er geen oproepje meer. Dinsdagochtend ging ik naar een ander gezin. Deze keer maar met de auto en toen zag ik dit tafereeltje en een stukje eerder nog een heel aantal.
Even inzoomen... zó schattig. De eerste die ik dit jaar zie!
Toen ik aanbelde werd er niet opengedaan. De bel deed het niet. Gelukkig bleek het de onderste verdieping te zijn en kon ik op het raam kloppen. Er werd opengedaan, maar ze verwachtte niemand. Haar kraamzorg zou om 10.00 uur komen. Ik mocht gelukkig wel even binnen komen, probeerde de planning te bellen, maar die namen niet op. Ondertussen deed ik de controles bij de baby en na een half uurtje probeerde ik nog een keer te bellen. En ja, het klopte, ik was er voor niets heen gegaan. Gelukkig was het druk en hadden ze gelijk een ander adresje voor me. En daar heb ik 5 dagen gewerkt. Het was zó fijn werken, het klikte zo goed... ik heb er verhalen over gehoord, maar dit was de eerste keer dat ik meemaakte dat 'mama' moest huilen toen ik weg ging. Ik heb beloofd nog een keertje langs te komen als ik weer eens in hetzelfde dorpje moet werken.
Dat was zaterdag en 's avonds had ik een afspraakje met K. Ik deed er eerst nog wel 2,5 uur over om thuis te komen. Het was zó druk! Dat vond ik niet leuk meer. Ik had wel tijd om met een vriendin te appen:), zo vaak stond ik stil. Toen gauw douchen, eten en naar de metro. In de stad stonden allemaal bakken vol met tulpen, zo gezellig!
We gingen naar de Mattheüs Passion luisteren in de Doelen. Het was mooi. Niet helemaal onze muzieksmaak, maar ik wil het wel leren waarderen. Ik las over het stuk hoe Bach dat heeft gemaakt, met twee koren en twee orkesten, die eigenlijk tegen elkaar in zingen met vragen en antwoorden en uiteindelijk hoe deze koren zich samen mengen en het uitroepen 'Kruisig Hem!' Dat vond ik bijzonder en erg knap van Johan Sebastiaan Bach.
We zaten áchter het orkest. Zo konden we helaas niet de gezichten zien van de zangers en de orkestleden, maar wel heel goed van de dirigent, dat is ook leuk, want die trekt natuurlijk allerlei gezichten naar 'zijn mensen'.
En toen was het echt Pasen en was ik zó moe dat ik een rustdag nam. Ik friemelde weer eens een potje met bloemen in elkaar.
En nog een...
Het is leuk spul, maar je hebt geduld nodig. Voorlopig nog wel even zoet mee. Ik doe het ook alleen maar als ik er zin in heb.
's Middags zocht ik nog iets op waar ik meer geduld voor nodig had dan ik dacht. Een poosje nadat mijn schoonmoeder overleden was, kregen we alle kralen die ze had. Ik had een poos terug al een keer een weefrekje gekocht, maar er was nog niks van gekomen. Vorige week had L een mooi armbandje gemaakt van kraaltjes en nu wilde ik het toch ook eens proberen. Wat ging dat lastig in het begin, maar het vorderde gestaag.
Het was niet helemaal zoals het hoorde te zijn, maar dit was het eindresultaat. Vervolgens lukte het met niet om het netjes af te werken en belandde het in de prullenbak. Nou ja, volgende keer me maar eens goed in verdiepen hoe dat nou moet.
Vanochtend ging ik Philip uitlaten en zat er een meter naast me een musje op het hek. Ik kon hem zo goed zien en hij bleef maar zitten.
En lopend langs het water zag ik twee mooie zwanen.
Vandaag ga ik mijn examengesprek voorbereiden. Als ik die gehad heb, is het klaar! Dan hoef ik alleen mijn diploma nog te krijgen. Blij dat al die extra schooldingen er dan niet meer zijn. Al mis ik de leuke verhalen van m'n klasgenoten.
Maar nu eerst een glas verse sinaasappel die L nog even aan het maken is. Ze heeft zich nog niet aangekleed en haar haar nog niet gedaan en toch mag deze foto op mijn blog! ❤
4 opmerkingen:
Leuke blog weer! Succes met je examengesprek. Ben benieuwd hoe je er toe bent gekomen toch naar de Mattheus Passion te gaan, had je het cadeau gekregen of waren jullie gewoon benieuwd?
groeten van Marijke
We hebben het al zo vaak voorbij zien komen en wilden er een keer naar toe.
Ik zag jouw naam in het blaadje onder het stuk waar het gaat over hoe Bach het stuk geschreven heeft, vroeg me af of jij het was of dat er nog een Marijke rondloopt met jouw achternaam;)
Ja dat snap ik, ben er zelf ook wel benieuwd naar. Ben dus niet de muziekrecensent..... maar ik weet wel dat zij bestaat :-)
Oh grappig!! Als je mijn naam tegenkomt is de kans groot dat het mijn schoonzus is! ;)
Een reactie posten
Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.