Mijn kleine schat

Vanochtend moest ik eerst even met L ergens heen. Toen ik terug kwam bracht ik Mar even weg en toen we koffie gedronken hadden, moest ik haar alweer ophalen. En toen ik terugkwam was K nergens te bekennen. (slecht verhaal 😅...)

Maar ik heb 'm gevonden, hélemaal boven stond hij helemaal bovenop de trapleer. Ik kwam mooi op tijd om de spullen aan te pakken die hij van het zoldertje haalde. Ongelooflijk hoeveel je op zo'n klein plekje kwijt kan!

Hij maakte er een foto van. Maar dit was lang niet alles. Hij had er al een heleboel uitgehaald. Het staat er allemaal al 15 jaar denk ik. Nooit meer naar gekeken. Ik hoopte er één ding nog wel te vinden. Dat bleef maar in mijn hoofd zitten al die jaren...dat was de enige plek waar het nog kon liggen! Ik had het toch niet weggedaan? Nee, dat kon gewoon niet!

En ja hoor, in een verhuisdoos vond ik het!

Mijn kleine schat!

Ik zie mezelf nog zitten voorin de kerk naast mijn oma. Ze zong uit dit superkleine Psalmbijbeltje. En op een zondag beloofde ze dat ik het zou krijgen als zij overleden was.

Ze was 16 toen ze dit Psalmbijbeltje kreeg in 1932. En in 1992, toen ik 16 was, schreef ze erin:

'Na overlijden, voor Lieneke'.

Ik ben er echt blij mee!
Heel veel spullen konden weg vandaag,

maar deze niet.

Grappig, blijkbaar zijn we niet de enige in de straat die aan het opruimen zijn:)

's Avonds haalde ik M even op en gingen we samen naar mijn ouders, even koffie drinken. Altijd gezellig even kletsen over van alles en nog wat.
Toen ik weg ging zag ik nog een paar leuke 'happy stones' liggen. M'n zusje J had ze geschilderd. Heel erg leuk!

De bijna opgegeten M&M is door m'n neefje geschilderd

😄

Zo grappig

En de meiden hebben bijna de hele dag in S d'r kamer getekend en met lego-friends gespeeld. Na het avondeten zijn ze nog wel buiten geweest. Voor morgen heb ik een leuk plannetje bedacht.

Maar dat is morgen!

🙋