Pure kracht!

Of het met het eten gelukt is na m'n vorige blog? Ja, we hebben gegeten!:) Ik had nog een pak pannenkoekenmix, een blikje knakworstjes, boterhammen, een paar dikke plakken paasstol en ik heb alle paprika's en komkommerr die ik nog had in stukken gesneden. Zo wil ik niet elke avond eten, maar voor nu was het prima zo.

Vandaag een rustige, beetje luie zaterdag. Lekker uitgeslapen tot ongeveer half 9! Tegenwoordig wordt er op het plein tegenover ons huis dansles gegeven. Leuk om even naar te kijken. En het duurt niet zo lang, dus dat we even de muziek erbij horen, is ook niet zo erg.

M en ik maakten tussen de middag een ommetje. Ze zag deze bloem en vroeg verbaasd of ik geen foto wilde maken. Schouderophalend zei ik: nee... Maar ik liep toch maar even terug om het wel te doen. Ik was moe en had er geen zin in, maar zette me er maar even overheen (vooral over het door het gras heen moeten lopen, alle hondenpoep ontwijkend).

Deze mooie tulpjes kreeg ik zondag van m'n schoondochter 😀

Een laat z'n kopje hangen.

Van mij mag hij blijven!

Het boeken lezen gaat niet zo heel erg vlot op het moment. Op de een of andere manier is het toch weer zover gekomen dat ik in 4 of 5 boeken tegelijk bezig ben. Niet zo gek, dat het even duurt voordat ik er een uit heb. Het boek waar ik het meest mee bezig ben is 'Bijna Thuis' van Billy Graham. Bijzonder toch, dat je op je 91ste nog een boek schrijft! Met allemaal wijze raad over hoe je oud moet worden. Een verhaal vond ik vooral heel mooi. Ik zal het met je delen! Het is hoofdstuk 5.

Minder sterk, maar onwankelbaar

Verstoot mij niet nu ik oud wordt, verlaat mij niet nu mijn kracht bezwijkt. (Psalm 71:9

Ga je hindernissen niet uit de weg. Je zult ontdekken dat ze niet half zo hoog zijn als je dacht. (Normann Vincent Peale) 

In 2010 verscheen op een Japanse website een artikel met de titel: 'Een robotpak dat ouderen superkracht geeft.' Op de bijbehorende foto stond een atletisch figuur die zo'n krachtpak droeg. Het bijschrift vermeldde dat het pak dertig kilo weegt en voorlopig een miljoen yen (ongeveer tienduizend euro) zal kosten. Ik vroeg me af: hoeveel mensen van mijn leeftijd zijn sterk genoeg om een uur lang (laat staan de hele dag) dertig kilo te dragen? En wie zou zo'n pak kunnen betalen? Ik was opgelucht toen ik las dat men geen plannen had om het pak te exporteren. Ik ben al blij als ik elke morgen mijn schoenen aan kan trekken!

Ik moest het artikel goed bestuderen om te ontdekken hoe een pak van metaal en plastic kracht kon verlenen. Het geheim zat niet in het pak, maar in de acht elektromotoren en sensoren die opdrachten ontvingen via spraakherkenning. Op die manier kon het lichaam bukken of iets optillen zonder de spieren te overbelasten. Hoewel deze futuristische uitvinding misschien nooit in onze warenhuizen te zien zal zijn, toont het denkwerk dat erachter zit wel aan hoe graag de mens zijn kracht zou willen vergroten.

Een vijfenzestigjarige vader hielp zijn zoon met verhuizen. Toen de zoon dit aan zijn vrienden vertelde, zei hij: 'Mijn vader en ik probeerden de koelkast naar de keuken te krijgen. Ik ging naar de garage om een steekwagen te halen. Toen ik terugkwam, had mijn vader de koelkast al door het hele huis naar de keuken gebracht. Op de ouderwetse manier: met pure kracht! Mijn eerste reactie was hem eraan te herinneren dat hij door zijn rug had kunnen gaan of een spier had kunnen verrekken. Maar toen zag ik de schittering in zijn ogen. Hij was trots op zijn prestatie, en ik moet zeggen, ik was ook trots op hem. Oude mannenkracht, dacht ik. Ik realiseerde me dat ik een hoop kon leren van deze zilverharige man, die altijd zijn mannetje stond en pure volharding liet zien.'

De Bijbel zegt: 'De pracht van jonge mensen is hun kracht, de sier van oude mensen is hun grijze haar' (Spreuken 20:29). Jonge mensen nemen de kracht en wijsheid die ouderen nog bezitten vaak voor lief. En ouderen gaan soms verder dan verstandig is! Maar ik weet nog goed hoe ik als jonge man mijn vader zag: als iemand die heel sterk was. Hij was boer. Hij werkte met zijn handen. En toen hij ouder werd, kreeg ik steeds meer respect voor zijn kracht en zijn wijsheid.

Nu ik veel langer leef dan mijn vader, ben ik bij het ouder worden vooral verbaasd over het verlies aan kracht om zelfs de eenvoudigste dingen te doen: opstaan uit een stoel, langer dan een uur bezoek afleggen of ontvangen, of gewoon naar de dokter gaan. God kent onze zwakheden. Hij weet dat onze kracht met de jaren afneemt. Het verheugt Hem als we op Hem vertrouwen. In Kolossenzen 1: 29 herinnert Paulus ons eraan dat hij vertrouwde op de kracht van Christus, die volop in hem werkzaam was. Daar kunnen ook wij een beroep op doen. Onthoud dat God weet dat ons lichaam niet voor eeuwig zal leven. En Hij weet precies hoe we ons voelen.

We zouden geen tijd moeten besteden met denken aan onszelf en hoe zwak we zijn. In plaats daarvan zouden we aan God moeten denken en aan hoe sterk Hij is. Net zoals de sensoren in het krachtpak  reageren op het stemgeluid en het pak als het ware voorzien van kracht, moeten wij reageren op Gods stem en zal Hij onze kracht zijn. De Psalmist schreef: 'Bezwijkt mijn lichaam en mijn hart, dan is God de rots van mijn hart...' (Psalm73: 26).