Eens goed voor zitten

Deze week is een week vol feestjes!

Ma werd zondag 23 jaar.

Het is Ha in ieder geval weer gelukt een leuk cadeau te verzinnen:)

Dus togen we met ons allen naar Ma! Een deel van ons ging lopend (2,5 uur!), waaronder Philip, die ook mee mocht. en een deel met de auto, ik behoorde tot het laatste deel.

Van ons kreeg ze een picknickmand.

's Avonds werd S ziek en heb ik haar maandag thuis gehouden. Omdat ze ziek was werd ze door haar zus verwend met een fles champagne...En dronken ze gezellig samen op de bank een glaasje, toen ik klaar was met de versieringen.

Gisteren werd R 20 jaar! Wat zijn we nog steeds ontzettend dankbaar dat het zo goed gaat met hem. Het begin van dit jaar zag er zo heel anders uit!

Overdag moest ik werken (oppassen), we maakten van klei een kaarsenstandaard en versierden het met glitters. Zo schattig die kleine vingertjes! 

R kocht van zijn verjaardagsgeld een band. Zijn dartbord komt in het midden en in de band zitten lampjes die op het bord schijnen. Nu alleen nog een plekje zoeken waar hij kan hangen:) K. en ik darten altijd na het avondeten, bijna ons enige momentje die we samen hebben, we proberen dan een beetje te praten.:-)

Verder was het een spannende dag omdat er een pakket onderweg was en niemand wist wat er in zou zitten. We kwamen er maar niet aan toe om te bedenken wat we dit jaar met sinterklaas zouden doen. Eerlijk gezegd had ik deze keer niet zo veel zin in een pakjesavond, maar wat dan wel? K. had een grandioos idee dat ik bejubelde, dus dat werd besteld en dinsdag zou het aan komen. Toch wel leuk, die spanning, het raden enz. Maar we moesten wachten totdat iedereen thuis was...En toen mocht het open gemaakt worden.

En worden we nu elk moment van de dag verblijd door de klanken van deze digitale piano.

's Avonds kwamen opa en oma en omdat M. de volgende dag op school een betoog zou houden over thuisonderwijs, deed ze dat nog even aan ons voor om te oefenen.

Dat waren voorlopig de feestjes.

Deze maand doe ik het rustig aan, dat wil zeggen dat probeer ik. Het duurt blijkbaar even voordat het echt rustig in m'n hoofd en hart wordt. Alles bij elkaar zijn er behoorlijk wat dingen die me bezig houden in gedachten en ik denk ongemerkt ook veel energie kosten. Ik wil daar een dezer dagen de tijd voor nemen om het een voor een bij God te brengen en het in Zijn hand te laten. Vanochtend zo'n bemoedigende tekst gelezen in Deuteronomium 4, misschien ook wel voor bemoedigend voor jou!:)

Want welk groot volk is er waar de goden zo dichtbij zijn als de HEERE, onze God, bij ons is, altijd als wij tot Hem roepen?