Schitterend tussen twee rijen ovenstenen

Al lag u tussen twee rijen ovenstenen, toch zult u schitteren als vleugels van een duif, overtrokken met zilver en zijn veren met bewerkt groenglanzend goud.

Psalm 68:14

Wat een bende dit! Ooit stond hier een restaurant, maar het is, zoals je ziet, volledig afgebrand. Toen ik de tekst uit Psalm 68 las en er nog verder over nadacht, moest ik aan deze foto denken. Dit is wel iets wat ik me bij de 'ovenstenen' voor zou kunnen stellen. Oorlogsgebied, verwoesting, gebrokenheid. Al lig je er midden in, God ziet zijn kinderen als duiven van wie de vleugels schitteren en zijn overtrokken met zilver, van wie de veren zijn bewerkt met groenglanzend goud. 

Soms zie ik de geestelijke toestand van de wijk waar ik woon als deze foto. Er is zoveel mis, er is zoveel geroofd, gestolen, gemoord. Soms zou ik weg willen met ons gezin. Naar meer groen en meer buiten. Maar God is zo goed, dat Hij m'n ogen steeds meer opent voor de schoonheid van de mensen, zoals Hij ze ziet. 

Samen met een vriendin begon ik een vrouwengroepje, heel klein maar, nog geen handje vol. En samen zijn we bezig de Bijbel te lezen, proberen te begrijpen wat er staat. We zien de strijd erom heen, we proeven de overwinning en ruiken het soms al van ver...(Ooh, die heerlijke geur!!) We zien de honger en dorst naar God. Gisteren kwam ik één van de vrouwen tegen en we maken gezellig een praatje op straat. En net stond ik af te drogen en zie ik een andere vrouw voorbij m'n raam lopen, die even heel enthousiast naar binnen zwaait. Zo prachtig als die duiven, zo kwetsbaar tussen al dat oorlogsgeweld. Al eerder vond ik een tekst in Psalm 68 zo mooi en toepasselijk, het is vers 12:

'De Heere gaf stof tot spreken; De boodschapsters van goede tijding vormden een groot leger.'

Nee, we zijn niet met veel, beslist geen groot leger. Of toch wel? Ziet God gewoon zo heel anders dan wij, zoveel meer? Ik wil het echt leren! Leren om met de ogen van God te kijken. Gelukkig neemt Hij er de tijd voor en heeft Hij het geduld ervoor om ons te laten zien, zoals Hij ziet.

You're the God of this city

You're the King of these people

You're the Lord of this nation

You are

You're the Light in this darkness

You're the Hope to the hopeless

You're the Peace to the restless

You are

En wat denk je zelf? Ik hoef helemaal niet zo nodig de stad meer uit hoor...